องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1123

“ท่านคิดว่าการที่เจิ้นเป่ยอ๋องมาในจังหวะเวลานี้มันไม่ถูกต้องอย่างนั้นหรือ?” จักรพรรดินีฟังความหมายของหลี่จุ่นออก นัยน์ตาประกายความสงสัยออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น

หลี่จุ่นพยักหน้า

มาเอาในช่วงจังหวะเวลานี้ก็ดูจะไม่ถูกต้องอยู่นิดหน่อยจริง ๆ แม้ไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ดูท่าแล้วเจิ้นเป่ยอ๋องจะมาเพื่อสนับสนุนจางเป่ยเท่านั้น

ทว่าหากคิดดี ๆ ในเมื่อก่อนหน้านี้เจิ้นเป่ยอ๋องไม่ยอมมา แต่กลับตั้งฐานที่มั่นอยู่ที่อำเภอผิงอัน เช่นนั้นก็อธิบายได้ว่าเขาต้องมีแผน

อำเภอผิงอันตำแหน่งนี้ เยี่ยมยอดเป็นอย่างมาก

บุกเข้าเหยียนโจวได้ บุกเข้าชิงโจวได้และยังบุกเข้าเจียงหนานได้อีกด้วย

ดูท่าแล้วนับได้ว่าเป็นจุดศูนย์กลางจุดหนึ่ง

แต่ว่าตอนนี้เจิ้นเป่ยอ๋องมายังเหยียนโจวแล้ว

และเจิ้นเป่ยอ๋อง...ไม่ได้เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับหลี่เจิ้ง ทว่าตอนนี้กลับรวมกับทัพใหญ่ของเหยียนโจว

หากไม่ใช่เพราะเจิ้นเป่ยอ๋องฟังคำสั่งจากหลี่เจิ้งอีกครั้ง เช่นนั้นก็คงเพราะมีแผนร้าย เขาอยากเขมือบทัพเหยียนโจวสองแสนหกหมื่นนายนี่!

ยิ่งคิดในใจของหลี่จุ่นก็ยิ่งกระวนกระวาย จึงบอกการคาดการณ์ของตัวเองให้จักรพรรดินีฟัง

เมื่อจักรพรรดินีได้ยินดังนั้น นางก็ขมวดคิ้วจนเป็นปมแน่นเช่นเดียวกัน ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์แบบใด ก็ไม่เป็นผลดีกับพวกเราทั้งนั้น”

หลี่จุ่นครุ่นคิด ทันใดนั้นก็ส่ายหน้าแล้วเอ่ยว่า

“หากเจิ้นเป่ยอ๋องคิดจะเขมือบทัพเหยียนโจว เช่นนั้นอันที่จริงแล้วก็นับว่าเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง อธิบายได้ว่าท้ายที่สุดแล้วจักรพรรดิและขุนนางของพวกเขาแยกทางกัน กำลังทหารของหลี่เจิ้งก็จะถูกตัดกำลังให้อ่อนแอลง ส่วนเจิ้นเป่ยอ๋องผู้นี้...อันที่จริงพวกเราสามารถชิงตัวมาได้!”

จักรพรรดินีครุ่นคิด ก่อนจะมองไปที่หลี่จุ่นและเอ่ยขึ้นว่า “หากเจิ้นเป่ยอ๋องเขมือบทัพเหยียนโจวจริง ๆ หากจักรพรรดิและขุนนางบาดหมางกัน...เช่นนั้นท่านคิดจะทำเช่นไร?”

หลี่จุ่นพลันหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“กระหม่อมคือลูกชายของหลี่ตังเทียนอ๋องสามแห่งราชวงศ์อู่ในตอนนั้น!”

“หลี่ตังเทียนในตอนนั้น ถึงเป็นว่าที่กษัตริย์ตัวจริง...และเขากับเจิ้นเป่ยอ๋อง พี่น้องรักใคร่กลมเกลียว...ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เจิ้นเป่ยอ๋องยิ่งคิดอยากจะดันหลังกระหม่อมให้ขึ้นนั่งตำแหน่งจักรพรรดินี้!”

แม้เขายังไม่ได้ยืนยันตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง ไม่มีหลักฐานใดมาเป็นพยานหลักฐาน แต่ต่อหน้าก็คือตัวตนนี้ เจิ้นเป่ยอ๋องผู้นี้ไม่แน่ว่าตัวเขาจะชิงตัวมาได้จริง ๆ

เมื่อได้ยินเช่นนั้นนัยน์ตาของจักรพรรดินีก็หดตัวเล็กน้อย พลันพยักหน้าหน่อย ๆ เพียงแต่สีหน้าดูไม่เป็นธรรมชาติอยู่นิด ๆ

“แต่สิ่งที่กระหม่อมกังวลก็คือ ระหว่างจักรพรรดิและขุนนางของพวกเขาแตกคอกันแล้ว เจิ้นเป่ยอ๋องกลับมาฟังคำสั่งของหลี่เจิ้งใหม่อีกครั้ง...เขาฉวยโอกาสมาเพื่อควบคุมทัพเหยียนโจว เช่นนั้นในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว การทำศึกครั้งนี้...ดูท่าคงจะยากอยู่นิดหน่อยจริง ๆ”

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลี่จุ่นก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ใบหน้าอันงดงามซึ่งเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใบหน้านั้น ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง

จักรพรรดินีสัมผัสได้ว่านัยน์ตาจองหลี่จุ่น…เต็มไปด้วยความกระหายและการรุกราน ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเคร่งเครียด ทั้งใบหน้าของนางแดงไปหมด

นี่เขาคิดจะทำอะไร...

“รายงาน!”

ในตอนนี้เอง นอกกระโจมก็มีเสียงเอ่ยรายงานดังขึ้นมา ขัดจังหวะสถานการณ์ที่แสนอิหลักอิเหลื่อนี้ได้ทันเวลาพอดี จักรพรรดินีรีบหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว

“กุนซือขอรับ มีคนมาขอพบอยู่นอกประตูค่ายขอรับ!” ทหารที่อยู่นอกกระโจมเอ่ยรายงาน

หลี่จุ่นอึ้งไป

ใครอยากพบเขาอย่างนั้นหรือ?

“ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

หลี่จุ่นรีบพยักหน้า

ในใจครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย...คงไม่ใช่คนของสมาคมเทียนตี้หรอกนะ?