องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1125

ในตอนนี้ม่านราตรีคืบคลานเข้ามาแล้ว

ตอนดึก ๆ ไม่กล้าขี้ม้าเร็ว แต่ว่าหลี่จุ่นไม่ได้สนใจอะไรมากมายแล้ว จากเหยียนโจวไปเมืองอวี๋เจียง ต่อให้ขี่ม้า ก็ยังต้องใช้เวลาถึงหนึ่งวัน!

และพรุ่งนี้หวังเหยียนหรันก็จะแต่งงานแล้ว เวลาไม่คอยท่า!

ด้วยเหตุนี้หลี่จุ่นจึงไม่สนว่าตอนกลางคืนจะมืดแค่ไหร ยังคงขี่ม้ามุ่งหน้าต่อไป

โชคดีที่พอมีแสงจันทร์ไม่เลวทีเดียว

สาดส่องไปบนถนน สาดส่องไปบนถนนทั้งสองข้างทาง

ม้าเร็วสามตัว ยังไม่ถึงครึ่งทาง ม้าหนึ่งตัวในนั้นถูกตัวเขาควบเร็วมากจนใกล้จะวิ่งต่อไม่ได้แล้ว หลี่จุ่นรีบเปลี่ยนม้าขี่ทันที

เรียกได้ว่าเร่งเดินทางให้เร็วขึ้นเป็นทวีคูณทั้งวันทั้งคืน

ในที่สุดก็มาถึงตอนเที่ยงของวันต่อมา เขาเห็นเมืองอวี๋เจียงได้สำเร็จ

ทันใดนั้นเขาก็รีบขี่ม้าเข้าเมืองไป

“เป็นกุนซือ!”

“กุนซือมาแล้ว!”

ทหารองครักษ์ที่อยู่ตรงประตูเมือง เมื่อเห็นม้าสามคนหนึ่ง ทันใดนั้นก็เห็นหลี่จุ่นที่อยู่บนหลังม้า พลันจำได้อย่างตกตะลึง

จากนั้นก็รีบรุดหน้ามาทันที

หลี่จุ่นขี่อยู่บนหลังม้า เขาเอ่ยขึ้นว่า “รีบพาข้าไปค่ายทหาร!”

“ขอรับ กุนซือ!”

ทหารองครักษ์หนึ่งในนั้น พลิกตัวขึ้นม้าอย่างรวดเร็ว พาหลี่จุ่นรุดหน้าไปยังค่ายทหาร

ขี่ม้าผ่านไปจากบนถนนใหญ่ แม้ในใจของหลี่จุ่นจะร้อนรนเป็นอย่างมาก ทว่าก็ยังลอบพยักหน้าเงียบ ๆ

ประชาชนที่อยู่บนถนนยังคงต่างคนต่างทำอะไรกันไป เป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เห็นที่เฟิงอู่หังทำแล้วก็นับว่าดีทีเดียว

มาถึงยังค่ายทหารของทัพแคว้นหนาน

หลี่จุ่นมาถึงยังตรงประตูค่าย ทหารตรงประตูค่ายต่างไม่นึกว่าเป็นกุนซือ ทันใดนั้นก็พากันอึ้งไปเลย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปรายงานกับจอมทัพอย่างรวดเร็ว

เฟิงอู่หังที่กำลังจัดการภารกิจอยู่ เมื่อได้ยินว่าหลี่จุ่นมา ก็อึ้งไปในทันใด จากนั้นก็รีบออกมาต้อนรับ

“พ่อหนุ่ม เจ้ามาได้อย่างไร?”

เฟิงอู่หังเห็นว่าเป็นหลี่จุ่นจริง ๆ ก็พลันหัวเราะฮ่า ๆ อย่างดีใจ มือข้างหนึ่งตบไปบนไหล่ของหลี่จุ่นที่เพิ่งลงจากม้ามา

“ท่านอาวุโส ข้ามีเรื่องด่วนต้องจัดการ! ท่านรู้เรื่องที่หวังโส่วหนิงอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายแห่งราชวงศ์อู่จะแต่งงานลูกสาวในวันนี้หรือไม่?” หลี่จุ่นเดินหน้าไปที่กระโจมกลางกองทัพพร้อมกับเฟิงอู่หัง พลางเอ่ยปากถามไปด้วย

“อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายแห่งราชวงศ์อู่?”

ทว่าหลี่จุ่นคิดว่า เป็นไปได้มากว่าจะไม่ได้ทำการจัดแจงใด ๆ ให้พวกเขาเลือกกันเอง ด้วยเหตุนี้เกรงว่าจุดยืนของคนเหล่านี้ จะไม่มีจุดที่แน่นอน

“เรื่องนี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น” หลี่จุ่นลอบคิด

นี่อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายกำลังจะจับลูกสาวของตัวเองทำเป็นเครื่องมือทางการเมือง!

มีแบบนี้ที่ไหนกัน!

ในใจของหลี่จุ่นเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมา!

ทันใดนั้นหลี่จุ่นก็เปลี่ยนเป็นชุดขาวที่สะอาดสะอ้านชุดหนึ่ง จากนั้นก็หยิบเทียบเชิญใบนั้นไป ก่อนจะขอตัวลาเฟิงอู่หัง และมุ่งหน้าไปหอหรูอี้

ด้วยความสามารถของสมาคมเทียนตี้ การแต่งงานของหวังเยียนหรันครั้งนี้ท้ายที่สุดแล้วอาจจะซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ อวี้เซียงต้องสืบออกมาได้อย่างชัดเจนแล้วแน่ ๆ!

เขาต้องถามให้แน่ชัดก่อน จากนั้นค่อยรุดหน้าไปอีกที!

มาถึงยังหอหรูอี้

หลี่จุ่นบอกรหัสลับกับเสี่ยวเอ้อร์เรียบร้อยแล้ว ทันใดนั้นก็ถูกนำขึ้นไปยังชั้นบน

ทว่าถูกแจ้งว่าอวี้เซียงรุดหน้าไปยังจวนอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหวังแล้ว!

“ข้าน้อยขอคารวะหัวหน้าสมาคม! หัวหน้าอวี้เซียงบอกเอาไว้แล้วว่า หัวหน้าสมาคมจะต้องมาที่หอหรูอี้ก่อนเป็นแน่ ก็เลยให้ข้าน้อยเล่าเรื่องทั้งหมดที่หัวหน้าสมาคมอยากรู้ก่อน!”

หลี่จุ่นพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า “ข้าอยากรู้ว่า การแต่งงานเกี่ยวดองกันของตระกูลหวังและตระกูลชุยนี่ มันเรื่องอะไรกันแน่?”