องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1154

ชุยเหวินร้องไห้สะอื้นทันที ก้มลงกราบและตะโกน

“ข้าเอง เป็นข้าเอง ข้าเป็นคนทำ...ท่านไว้ชีวิตลูกชายข้าเถิด ข้าเป็นคนทำทั้งหมดเอง ข้าโกรธมากที่หวังโส่วหนิงไม่ได้เห็นข้าในสายตา เลยส่งคนไปทำลายตระกูลหวัง ข้าเป็นคนทำเอง...ข้าเป็นคนสั่งนักฆ่าเหล่านั้นเอง...”

ไม่คาดคิด!

นักฆ่าเหล่านั้นถูกเลี้ยงดูโดยตระกูลชุยอย่างลับ ๆ!

ไม่ได้ใส่ความพวกเขาจริง ๆ!

“ตระกูลชุยเจ้ากล้าหาญยิ่งนัก!” หลี่จุ่นพูดอย่างเย็นชา

ชุยเหวินก้มหัวอย่างบ้าคลั่งและไม่กล้าพูดอะไรมาก!

ตระกูลชุยของพวกเขานั้นยอดเยี่ยมและสามารถเรียกลมเรียกฝนในท้องพระโรงได้ แต่แค่พวกเขาไม่มีกองทัพ!

ดังนั้นหากเจอกองทัพใหญ่ก็ทำได้แค่ตายเท่านั้น

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่านี่คือกองทัพของศัตรู!

พวกเขาไม่สามารถแสดงอารมณ์ใด ๆ ได้เลย!

“ทหาร พาเขาไปที่หอหรูอี้และรับสารภาพต่อหน้าอัครมหาเสนาบดีหวัง! ให้อัครมหาเสนาบดีหวังจัดการลงโทษด้วยตัวเอง!”

หลี่จุ่นโบกมือแล้วสั่งคนให้คุมตัวชุยเหวินออกไป!

“ขอรับ!”

ทหารจำนวนหนึ่งออกมาด้านหน้าและคุมตัวชุยเหวินที่ศีรษะแตกจนเลือดไหลออกไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะนั้น ชุยหยวนซานถูกตีอย่างแรงไปหนึ่งรอบจึงสารภาพออกมาหมด

เดิมทีจักรพรรดินีมอบป้ายห้อยเอวให้เพราะตระกูลชุยแอบตีสนิทแคว้นหนาน จวนเจิ้นเป่ยนั่นเป็นเพียงเรื่องโกหกและไม่ได้มีอยู่จริง

คนจากแคว้นอื่น ๆ ที่ตีสนิทกับแคว้นหนานจะถูกรวมเข้าไว้ที่จวนเจิ้นเป่ยและได้รับตำแหน่งทางการบางอย่าง

และยังได้รับเงินเดือนจากแคว้นหนานอย่างลับ ๆ แต่พวกเขาก็จะต้องแอบทำงานให้กับทางแคว้นหนานด้วยเช่นกัน

อย่างเช่นตระกูลชุย

ไม่เพียงเท่านั้น นอกจากตระกูลชุยจะตีสนิทแคว้นหนานแล้ว ยังตีสนิทแคว้นฉู่ แคว้นฉี ไปจนถึงแคว้นเยียนอีกด้วย!

หลี่จุ่นรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยิน

ตระกูลชุยนี้รู้วิธีการทำสิ่งต่าง ๆ และเบ่งบานไปทั่วทุกหัวระแหง!

ด้วยวิธีนี้ ไม่ว่าแคว้นใดจะครอบครองจงหยวนในอนาคต ตระกูลชุยก็จะยังคงยืนหยัดอย่างแข็งแกร่งต่อไป!

เพราะพวกเขาเป็นสาย!

และสร้างความสัมพันธ์อันดีไว้กับทุกแคว้นแล้ว!

เกรงว่าสมัยราชวงศ์ก่อนก็คงจะทำแบบเดียวกัน

หลี่จุ่นฟังอย่างพอใจ

ไม่คาดคิดว่าจะได้อย่างอื่นมาด้วย

“กุนซือ ทำอย่างไรดี จะฆ่าพวกเขาเลยหรือไม่” หยวนเฟิงตกตะลึงตาค้างและขอคำแนะนำจากหลี่จุ่นทันที

หลี่จุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ส่ายหัวแล้วกล่าวว่า

ทันใดนั้นหวังโส่วหนิงก็รู้สึกว่าตัวเองมีตาหามีแววไม่ ถูกหลอกมานานมากขนาดนั้น!

“อัครมหาเสนาบดีหวัง หากท่านต้องการสังหารข้า ข้าผู้แซ่ชุยก็ไม่คัดค้าน ข้ามันไม่ใช่คน เป็นข้าเองที่ทำผิดต่อท่าน!” ชุยเหวินก้มหน้าคำนับเพื่อขอรับโทษ!

ตระกูลชุยจบสิ้นแล้ว!

แต่ถ้าหากให้ลูกชายของเขาถูกตัดตอนจริง ๆ เชื้อสายของตัวเองก็คงหมดสิ้น!

เขาต้องทำให้หวังโส่วหนิงพอใจ!

หากหวังโส่วหนิงพอใจ คุณชายเฟิงก็จะพอใจด้วย...

ทหารของทัพแคว้นหนานที่คุมตัวมากล่าวกับหวังโส่วหนิงทันที

“อัครมหาเสนาบดีหวัง กุนซือข้าฝากมาว่าแล้วแต่ท่านจะจัดการ!”

หวังโส่วหนิงได้ยินดังนั้น เขาก็มองไปที่ชุยเหวิน

มองสภาพที่น่าสังเวชของอดีตเพื่อนร่วมงานในตอนนี้ แต่ก่อนทั้งสองคนเคยมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน แต่ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะปฏิบัติต่อตัวเองเช่นนี้ เขารู้สึกเจ็บปวดและเกลียดชังชุยเหวินเป็นอย่างมาก!

แต่ท้ายที่สุดเมื่อเขาคิดถึงมิตรภาพเก่า ๆ จึงโบกมือทันทีแล้วกล่าวว่า

“ชุยเหวิน ไสหัวไปซะ! นับแต่นี้ไป เจ้ากับข้าไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก!”

“ขอบคุณอัครมหาเสนาบดีหวังที่ไว้ชีวิต! ขอบคุณอย่างยิ่ง!”

ชุยเหวินหลั่งน้ำตาและก้มหน้าคำนับเพื่อขอบคุณ!

ลูกชายของเขาไม่ต้องถูกตัดตอนแล้ว