องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1155

รุ่งสาง

หลี่จุ่นมาที่หอหรูอี้

เช้าตรู่ หวังโส่วหนิงพร้อมด้วยภรรยาและลูกสาวของเขาได้มาหาและกล่าว

“ท่านอ๋อง ขอบคุณท่านมากที่ช่วยชีวิต ข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านอย่างไร!”

พูดจบก็คารวะ!

หลี่จุ่นรีบโบกมือแล้วกล่าว

“ท่านอัครมหาเสนาบดีหวังไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้าหรอก มันคือสิ่งที่ข้าควรทำ”

ขณะที่พูดเขาก็มองหวังเยียนหรันที่ดูเขินอาย ซึ่งไม่ต้องพูดก็เข้าใจได้อย่างชัดเจน

หวังโส่วหนิงแอบถอนหายใจเมื่อเห็น

เรื่องราวระหว่างลูกสาวของเขากับหลี่จุ่นถึงวาระแล้ว และไม่มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงได้

หวังฮูหยินเหลือบมองสามีของนางและยังคงเงียบ นางเพียงแค่กระชับมือทั้งสองข้างของลูกสาว สีหน้าดูซับซ้อนเล็กน้อย

หลี่จุ่นกล่าว “เยียนหรัน เจ้ากับแม่ออกไปหาอะไรทานกันก่อนเถิด ข้ากับท่านอัครมหาเสนาบดีหวังยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องหารือกัน”

“อื้ม ๆ ได้”

หวังเยียนหรันพยักหน้าอย่างเชื่อฟังและดึงแม่ของนางออกไปทันที

หวังโส่วหนิงถอนหายใจมากยิ่งขึ้น

ใช่!

ลูกสาวของตัวเองเชื่อฟังหลี่จุ่นมากตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงาน เกรงว่านางจะเปลี่ยนไม่ได้แล้วจริง ๆ!

หลี่จุ่นและหวังโส่วหนิงนั่งลง หลี่จุ่นไม่ได้รีบร้อนอะไรและสั่งให้คนนำชามาให้

หวังโส่วหนิงก็ไม่ได้ตื่นตระหนก

เพราะเขารู้ว่าหลี่จุ่นจะพยายามชักชวนให้มาอยุ่ข้างเขาอีกครั้ง

ทั้งคู่ดื่มชาเล็กน้อย และหวังโส่วหนิงก็อดไม่ได้ที่จะถาม

“หอหรูอี้นี่...เกี่ยวข้องอันใดกับท่านอ๋องรึ”

หลี่จุ่นกล่าวอย่างราบเรียบ “อืม นี่คือทรัพย์สินของข้า”

หลี่จุ่นไม่ได้อธิบายอะไร

แต่หวังโส่วหนิงก็ไม่ใช่คนโง่ และสามารถเข้าใจได้ว่าหอหรูอี้นี้คือฐานที่มั่นของกองกำลังหลี่จุ่น

แม้ว่าหลี่จุ่นจะไม่ได้อธิบายอย่างละเอียดเรื่องที่เขาแกล้งตายในวันนั้นและหลบหนีมาได้อย่างไร แต่เมื่อคิดอย่างรอบคอบแล้ว ทุกขั้นตอนนั้นล้วนเสี่ยงอันตรายเป็นอย่างยิ่ง และคงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสำเร็จหากไม่มีคนคอยเหลือ

ดังนั้นหลังจบเรื่องเขาก็เดาได้ว่าหลี่จุ่นต้องไปฝึกฝนกำลังสุดยอดอย่างหนึ่ง

และวันนี้ ในที่สุดก็ได้เห็น!

น่าเหลือเชื่อจริง ๆ!

“ท่านอัครมหาเสนาบดีหวัง ไตร่ตรองดีแล้วหรือใม่” หลี่จุ่นถามอย่างราบเรียบ

หลี่จุ่นหัวเราะแล้วกล่าวว่า

“ท่านอัครมหาเสนาบดีหวัง ท่านไม่มีศัตรูที่ต้องการจะทำลายทั้งตระกูลของท่านจริง ๆ แต่อย่างไรก็ตาม ท่านคิดว่าจะมีใครอีกบ้างที่สามารถเอาชีวิตทั้งตระกูลท่านได้ตามใจชอบ”

หวังโส่วหนิงมองไปที่หลี่จุ่นและขมวดคิ้ว คิดอะไรไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

แต่ทว่า

เขาก็ค่อย ๆ คืดได้อย่างช้า ๆ

สีหน้าของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไปจนดูน่าเกลียด เขามองไปที่หลี่จุ่น แล้วเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

“ท่านหมายถึง...ฝ่าบาท?”

“ถูกต้อง!” หลี่จุ่นดีดนิ้วตอบทันที!

ใบหน้าของหวังโส่วหนิงดูน่าเกลียดมาก และกล่าวว่า

“เป็นไปไม่ได้ ข้าผู้แซ่หวังจงรักภักดี...ฝ่าบาทไม่มีทางทำเช่นนี้กับตระกูลของข้า!”

หลี่จุ่นหัวเราะเยาะ

“ท่านอัครมหาเสนาบดีหวัง ท่านคิดว่าตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายของท่านเป็นอย่างไรเมื่อเทียบกับตระกูลชุยซึ่งมีเส้นสนกลในมานับศตวรรษ ท่านถอนการหมั้นหมายของตระกูลชุย ตระกูลชุยไม่พอใจ ต้องการให้ท่านชดใช้และสังหารทั้งตระกูลของท่าน หลี่เจิ้งจะอยู่ข้างท่านหรือข้างตระกูลชุย?

“ลองคิดดู หลี่เจิ้งต้องการให้ตระกูลหวังของท่านแต่งงานกับตระกูลชุย และต้องการยืมแรงท่านเพื่อพึ่งพาตระกูลชุย ตอนนี้พวกท่านมีปากเสียงกัน ตระกูลชุยสัญญาว่าหากหลี่เจิ้งยอมให้ทำลายตระกูลหวังของท่าน พวกเขาจะรับใช้ช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถ ท่านคิดว่าหลี่เจิ้งจะยินยอมหรือไม่”

หลังจากที่หลี่จุ่นพูดจบ ใบหน้าของหวังโส่วหนิงก็ดูน่าเกลียดเป็นอย่างมาก!