องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1156

เมื่อหลี่จุ่นเห็นสีหน้าของหวังโส่วหนิง เขาก็พอใจมากทันที

ดี!

ถูกเขาหลอกจนสำเร็จ!

ใช่!

หลี่จุ่นปล่อยข่าวลืออีกครั้ง!

ใส่ร้ายหลี่เจิ้งอีกครั้ง!

เรื่องที่หลี่เจิ้งสั่งการอยู่เบื้องหลังล้วนเป็นเรื่องที่เขาพูดมั่วซั่วขึ้นมาเอง!

แต่ทว่า

เหลือแค่เพียงหวังโส่วหนิงว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อเรื่องนี้ก็เท่านั้น!

เจ้าคิดว่าหวังโส่วหนิงจะเชื่อหรือไม่ล่ะ

ถ้าไม่เชื่อ เขาจะกล้าวิ่งไปเผชิญหน้าหลี่เจิ้งอยู่หรือไม่

เขากล้าที่จะเสี่ยงแบบนี้ไหม

ต้องไม่กล้าแน่นอน!

หลี่จุ่นมองจุดนี้อย่างชัดเจนและหลอกพ่อตาของตัวเองได้สำเร็จ

“ท่านอัครมหาเสนาบดีหวัง หากท่านไม่เชื่อ ข้าสามารถสั่งคนให้คุมตัวชุยเหวินและชุยหยวนซานมาตอนนี้ได้ ให้ท่านจะได้เจอกับพวกเขาและดูว่าสิ่งที่ข้าพูดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่”

หลี่จุ่นพูดบิดเบือนความจริงเพิ่มเข้าไปอีก

ส่วนเรื่องที่ให้คนตระกูลชุยสารภาพผิดนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย?

ชีวิตพวกเขาอยู่ในกำมือของตัวเองแล้ว แค่สั่งให้คนที่คุมตัวพวกเขามาทุบตีพวกเขาระหว่างทาง ชุยเหวินและชุยหยวนซานก็คงไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป

ต้องพูดเลยว่า หลี่จุ่นรู้สึกว่าวิธีการของตัวเองนั้นค่อนข้างจะไร้ยางอายไปหน่อย

แต่อย่างไรก็ตาม หากพ่อตาไม่ยืนเคียงข้างตัวเอง การต่อสู้กับหลี่เจิ้งก็คงไม่จบลงด้วยดี

เขาเองก็คงไม่สามารถกำจัดพ่อตาไปด้วยได้?

นี่เป็นแง่มุมหนึ่ง

ในทางกลับกัน หากหลี่เจิ้งใช้ความปลอดภัยของพ่อตาและแม่ยายมาบีบเขา เขาจะยอมหรือไม่

ดังนั้น หลี่จุ่นจึงยอมเสียแรงหลอกพ่อตาให้มาร่วมค่ายของตัวเองไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

“ไม่ต้องหรอก...”

หวังโส่วหนิงถอนหายใจ สีหน้าท่าทางผิดหวัง

หลี่จุ่นดีใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่ก็กลับพูดเรียบ ๆ

“ทำไมรึ ท่านอัครมหาเสนาบดีหวังเร่งรีบขนาดนี้?”

หวังโส่วหนิงส่ายหัว มองหลี่จุ่น และกล่าวว่า

“เจ้าพูดถูก เรื่องระหว่างเจ้ากับลูกสาวของข้ามันถึงวาระแล้ว จริง ๆ แล้วไม่สำคัญว่าสิ่งที่เจ้าพูดจะเป็นจริงหรือไม่... ข้าผู้แซ่หวังก็ทำได้เพียงเดินเคียงข้างลูกสาว”

หลี่จุ่นพูดอะไรไม่ออกและตกตะลึง!

ไม่ถูก!

สิ่งที่เขาหมายถึงคือ...เขาคือคนที่ทรยศต่อแคว้นในสายตาของเขา!

“ข้า&**%%#@￥......”

หลี่จุ่นแอบด่าทันทีและกล่าวด้วยใบหน้ามึนตึง “รอจนกว่าข้าจะยึดครองแคว้นหนานได้อย่างสมบูรณ์ก่อน ถึงตอนนั้นท่านจะอยากหรือไม่อยากเป็นขุนนาง ข้าก็ไม่เชื่อว่าท่านจะสามารถหนีจากความหอมหวานได้!”

หลี่จุ่นโกรธอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ท้ายที่สุดหวังโส่วหนิงก็ถูกเขาหลอกสำเร็จ ตอนนี้ก็แค่ต้องรอให้เขาลองคิดดู

“ช่างเถอะ ไปนอนดีกว่า!”

หลี่จุ่นส่ายหัว เมื่อคืนเขายุ่งอยู่กับการก่อคดีและยังไม่ได้นอน

ตอนนี้ก็เตรียมตัวไปพักผ่อน

ผลปรากฎว่า!

หยวนเฟิงได้นำคนมาหาเขาที่หอหรูอี้

แจ้งข่าวว่ามีจดหมายจากจักรพรรดินี และนำจดหมายที่นกพิราบส่งสารมามอบให้

หลี่จุ่นขมวดคิ้ว หยิบมันมากางออกดู และจู่ ๆ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที!