องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1157

ด้านนอกเมืองเหยียนโจว

ในค่ายทหารทัพแคว้นหนาน

จักรพรรดินีและปันหมิ่นนั่งอยู่ตรงข้ามกัน ทั้งคู่ต่างขมวดคิ้วและสีหน้าไม่สู้ดีนัก

เพราะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในชิงโจว!

กองทัพใหญ่แคว้นฉีถูกโจมตี แม้ว่าจะมีคนบาดเจ็บล้มตายไม่มาก แต่ขวัญกำลังใจของกองทัพก็สั่นคลอน และส่งผลกระทบเป็นอย่างมาก!

กองทัพราชวงศ์อู่ใช้อาวุธที่น่ากลัวผนวกกับเครื่องโยนหินเพื่อทิ้งระเบิดในค่ายทหาของแคว้นฉี!

ไม่ผิด!

เครื่องโยนหินไม่ได้เป็นเพียงอุปกรณ์มาตรฐานของกองทัพแคว้นหนาน เดิมทีมันถูกคิดค้นโดยหลี่จุ่น การสู้รบที่ ด่านฝานหลงได้สร้างชื่อให้กับมันอย่างสมบูรณ์ ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่หลี่เจิ้งจะไม่ใจ

ดังนั้นหลังจากนั้นไม่นาน ภาพร่างจึงถูกนำออกจากจวนชายแดนตะวันตกเพื่อไปศึกษาและพัฒนาอย่างลับ ๆ

หลังจากที่ผลิตออกมาแล้ว หลี่เจิ้งก็ได้รับวิธีผลิตดินปืนและทำระเบิดในเวลาต่อมา

ตอนนี้เมื่อนำทั้งสองมาผนวกรวมกัน มันจึงกลายเป็นอาวุธสังหารระยะไกลที่น่าสะพรึงกลัว และกลายเป็นอาวุธสำหรับการตีเมืองและยึดครองดินแดนอย่างแท้จริง!

แม้ว่าแคว้นฉีจะมีกองกำลังทหารถึงหกแสนนาย แต่ก็ไม่สามารถต้านทานอาวุธที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้

โดยพื้นฐานแล้วนี่เป็นการต่อสู้กันระหว่างสองประเภทน้ำหนัก ซึ่งกำลังคนก็ไม่สามารถต้านทานได้!

“ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นของสิ่งนี้อีก...”

ปันหมิ่นพูดด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูซับซ้อน

นางรู้มานานแล้วว่าหลี่จุ่นเป็นผู้คิดค้นดินปืน และได้รับการยืนยันจากจี้จงชิง แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจักรพรรดิอู่จะมีของสิ่งนี้อยู่ในมือด้วย!

นี่มันเหลือเชื่อจริง ๆ!

หลี่เจิ้งได้วิธีผลิตของสิ่งนี้มาได้อย่างไร

นี่มันเป็นไปไม่ได้เลย!

เพื่อของสิ่งนี้พวกเขาลัทธิขงจื๊อต้องทำแล้วทำเล่าอยู่เป็นเวลานาน ต่อมาเนื่องจากหลี่จุ่นได้แกล้งตาย ของสิ่งนี้จึงถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง

แน่นอนว่า คนที่เหลือในลัทธิขงจื๊อก็ไม่รู้ว่าหลี่จุ่นยังมีชีวิตอยู่

เดิมทีปันหมิ่นคิดว่าไม่มีใครสามารถสร้างมันขึ้นมาได้ยกเว้นหลี่จุ่น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านางจะคิดเยอะไป

“สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยต่อเรานัก...ไม่รู้ว่ากุนซือจะมีความคิดดี ๆ บ้างหรือไม่” จักรพรรดินีถอนหายใจ รู้สึกหมดแรงเล็กน้อย

แค่เห็นสงครามชายแดนเหนือในเวลานั้นก็รู้แล้วว่าดินปืนนั้นทรงพลังเพียงใด แค่มองดูทัพแคว้นเยียนก็รู้แล้วว่าไม่มีทางที่จะรับมือกับของสิ่งนี้ได้!

ไม่เพียงแค่กองทัพแคว้นเยียนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกองทัพแคว้นเฟิงเฉวี่ยนที่ต้องยอมแพ้ให้กับสิ่งนี้ด้วยเช่นกัน!

ว่ากันว่าแม่ทัพฮูเถี่ยถูได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตหลังจากถูกสิ่งนี้ระเบิดใส่ จนในที่สุดก็ถูกคนฟันศีรษะ

เดิมทีลัทธิขงจื๊อเป็นผู้นำประสานความร่วมมือจากแคว้นต่าง ๆ ที่พุ่งเป้าไปที่ราชวงศ์อู่ ซึ่งในตอนนี้ได้เผชิญกับอุปสรรคใหญ่หลวง และราชวงศ์อู่ก็มีอาวุธที่น่าสะพรึงกลัวเพื่อคุ้มกันตัวเอง

หากลัทธิขงจื๊อไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่ดี เกรงว่าพวกเขาจะทำได้เพียงเฝ้าดูความพ่ายแพ้ของสงครามพันธมิตรนี้เท่านั้น

แต่ทว่า!

ปันหมิ่นส่ายหัวแล้วกล่าวว่า

“ขออภัย ฝ่าบาท...หม่อมฉันได้ยินเรื่องชิงโจวระหว่างทางมาที่นี่ และไม่ทันได้ไปขอคำแนะนำจากท่านอาจารย์ หม่อมฉันจึงไม่รู้ว่าท่านอาจารย์...มีวิธีรับมือหรือไม่”

ปากพูดออกไปเช่นนั้น แต่ปันหมิ่นก็แอบถอนหายใจเช่นกัน

ท่านอาจารย์จะมีวิธีใดบ้าง

จักรพรรดินีขมวดคิ้วและถอนหายใจหลังจากที่ได้ยิน

“รายงาน!”

ในขณะนั้นเองก็มีเสียงรายงานดังขึ้นด้านนอกกระโจม

จักรพรรดินีอนุญาตให้เขาเข้ามา!

ทหารคุกเข่าลงและรายงาน

“ทูลฝ่าบาท เจิ้นเป่ยอ๋องแห่งราชวงศ์อู่เรียนเชิญฝ่าบาทเสด็จมาที่เมืองเพื่อเจรจาหารือพ่ะย่ะค่ะ!”