องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1169

จักรพรรดินีเองก็นั่งลงตรงหน้าเขา ริมฝีปากแดงเผยอเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า

“กองกำลังของท่านมีเท่าไร?”

หลี่จุ่นครุ่นคิด ก่อนจะตอบกลับว่า “ไม่เยอะ ก็แค่หนึ่งหมื่นนาย เป็นกองกำลังที่กระหม่อมนำกลับมาจากทางเหนือ”

“หนึ่งหมื่นนาย?”

นัยน์ตาของจักรพรรดินีหดตัวลงเล็กน้อย สีหน้าเปลี่ยน

และไม่รู้ว่าตกตะลึงหรือว่าแปลกใจกันแน่

หลี่จุ่นรีบเอ่ยว่า

“ฝ่าบาท แม้กระหม่อมจะมีกองกำลังเพียงแค่หนึ่งหมื่นนาย แต่ว่าในมือของกระหม่อมมีอาวุธ แม้จะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่มากกว่าเป็นเท่าตัว แต่กระหม่อมก็เอาชนะได้!”

จักรพรรดินีพยักหน้า

จุดนี้ไม่ต้องคิดก็รู้ได้ในทันที

หากหลี่จุ่นมีอาวุธที่ร้ายกาจกว่าระเบิดจริง ๆ เช่นนั้นทัพแคว้นหนานในตอนนี้เองก็ไม่กล้าขัดต่อเขาเช่นกัน

จักรพรรดินีถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“เช่นนั้น ได้ ข้าตกลงร่วมมือกับท่าน ให้ท่านบัญชาการทั้งทัพ”

“เยี่ยมไปเลย!”

หลี่จุ่นพลันดีอกดีใจยกใหญ่ เขามองจักรพรรดินีแล้วเอ่ยออกมาจากใจจริงว่า

“ฝ่าบาท พระองค์ช่างดีมากจริง ๆ!”

ทว่าจักรพรรดินีกลับค้อนหลี่จุ่นทีหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นอย่างเย้ยหยันเล็กน้อย

“อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังวางแผนอะไรอยู่? หากข้าไม่ตอบตกลง เกรงว่าท่านคงจะชักกองกำลังแปดหมื่นนายของกองทัพสายฟ้า กองกำลังห้าหมื่นนายของแคว้นหลางนั่น แล้วก็กองกำลังห้าหมื่นนายของทัพเป่ยโจวออกไป ถึงเวลานั้นทัพแคว้นหนานของเราจะเหลือกำลังคนเท่าไรกันเชียว?”

ในใจของหลี่จุ่นตกตะลึง ทว่าผิวเผินกลับเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยทีท่าว่าถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม

“ฝ่าบาท พระองค์กล่าวหากระหม่อมอย่างไม่เป็นธรรมแล้ว กระหม่อมจะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้อย่างไรกัน? นี่เป็นทัพพันธมิตรที่ถูกชักชวนมาภายใต้นามของฝ่าบาท กระหม่อมจะโยกย้ายได้อย่างไร? ฝ่าบาท พระองค์คิดเยอะเกินไปแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้”

แต่ว่าถูกต้องแล้ว!

หากจักรพรรดินีไม่ตอบตกลง เช่นนั้นเขาก็จะทำแบบนี้แน่นอน!

อย่างไม่มีความลังเลใด ๆ!

จักรพรรดินีเพียงแค่มองหลี่จุ่นพลางยิ้มอย่างเย็นยะเยียบ ไม่ได้พูดอะไรต่อ

มองจนหลี่จุ่นเกิดความขลาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

กองทัพสายฟ้าแปดหมื่นนายซึ่งมีเถี่ยโถวเป็นหัวหน้า มีจิตใจจงรักภักดีต่อหลี่จุ่นเป็นอย่างมาก นอกเสียจากคำสั่งของหลี่จุ่นแล้ว ก็ยากจะถูกโยกย้ายโดยจักรพรรดินีและเฟิงอู่หังจริง ๆ!

“หลี่จุ่น แคว้นหนานของเรา...นับว่ามอบให้ท่านแล้ว หากท่านทำให้ข้าผิดหวัง ท่านจำเอาไว้ให้ดี ต่อให้ข้ากลายเป็นผี...ก็จะไม่มีวันปล่อยท่านไปแน่!”

หลี่จุ่นพลันตกตะลึงจนตัวสั่นไปทั้งตัว ก่อนจะรีบฉีกยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ฝ่าบาท พระองค์กล่าวเกินไปแล้ว! กล่าวเกินไปแล้ว พระองค์วางใจเถิด แม้ข้าจะมีอำนาจในการบัญชาการ ทว่าอำนาจการโยกย้ายทหารในท้ายที่สุดก็ยังต้องได้รับการยินยอมจากพระองค์อยู่ดี”

จักรพรรดินีไม่เอ่ยตอบใด ๆ หลี่จุ่นเห็นท่าทางคิดมากเกินควรของนาง เขาก็ทอดถอนใจเป็นอย่างมากในเวลาเพียงชั่วครู่

ท้ายที่สุดนางก็ยังเป็นเพียงแค่สตรีผู้หนึ่ง

มิหนำซ้ำตอนนี้นับวันก็ยิ่งมีความเป็นผู้หญิงเพิ่มมากขึ้น นับวันก็ยิ่งเป็นผู้หญิงอย่างถ่องแท้

ไม่ใช่จักรพรรดินีที่ปลีกตัวออกห่างจากผู้คนอยู่แต่ในที่สูงผู้นั้นจากก่อนหน้านี้อีกต่อไป

“จริงสิ มีเรื่องหนึ่งข้าคิดว่าต้องถามความเห็นจากท่าน” จักรพรรดินีเอ่ยปาก น้ำเสียงดูมีความเคารพขึ้นมาเล็กน้อย

“เรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

น้ำเสียงของจักรพรรดินีชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “สองวันก่อนเจิ้นเป่ยอ๋องเชิญข้าไปพูดคุยในเมือง เขาเสนอขึ้นมาว่าจะร่วมมือกับแคว้นหนานของเราโจมตีแคว้นฉี”

หลี่จุ่นอึ้งไปครู่หนึ่ง

นี่เจิ้นเป่ยอ๋องมีแผนการใดกันแน่?

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าทัพแคว้นหนานกับแคว้นฉีสนิทสนมกัน ยังกล้าเสนอมาเช่นนี้อีก นี่ช่างน่าฉงนงงงวยยิ่งนัก