องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1172

การเจรจายุติลง

จักรพรรดินีแคว้นหนานกับเจิ้นเป่ยอ๋องต่างนำทหารของตนออกจากเมืองเหยียนโจว

เมื่อจักรพรรดินีกลับไปถึงค่ายทหาร หลี่จุ่นก็มุ่งหน้าไปที่กระโจมค่ายทหารทันที เข้าไปก็เอ่ยขึ้นว่า

“ฝ่าบาท เป็นอย่างไรบ้าง? สามารถลองใจเจิ้นเป่ยอ๋องว่ามีท่าทีอย่างไรบ้าง?”

จักรพรรดินีค่อยๆดึงผ้าปิดหน้าออก เผยให้เห็นรูปหน้าไข่ที่งดงามสะดุดตา ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยว่า

“เป็นอย่างที่ท่านคาดการณ์ไว้ เจิ้นเป่ยอ๋องไม่ใช่ผู้อาวุโสที่อ่อนหัด เขาตอบคำถามได้อย่างรอบคอบ ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขามีจิตใจที่ภักดีต่อจักรพรรดิอู่หรือไม่”

หลี่จุ่นขมวดคิ้ว ใคร่ครวญอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยถามขึ้นว่า

“เรื่องที่ต่างฝ่ายต่างปกครองตนเอง เขามีการตอบสนองอย่างไร?”

เรื่องที่ต่างฝ่ายต่างปกครองตนเองเพื่อให้เจิ้นเป่ยอ๋องมีอำนาจควบคุมกองทัพ แบ่งแยกพื้นที่ดูแล มีสถานะเป็นขุนศึก!

จักรพรรดินีขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้นว่า

“เขาขมวดคิ้วแน่น เหมือนบ่งบอกว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ เขาภักดีต่อราชวงศ์อู่ อย่ายุยงให้เขาเป็นกบฏ จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา การเจรจาก็ได้สิ้นสุดลง”

“ก็ดี”

หลี่จุ่นจับคางตนเอง เหมือนกำลังครุ่นคิดเรื่องบางอย่าง

จากท่าทีตอบสนองเช่นนี้ เห็นได้ว่าเจิ้นเป่ยอ๋องยังคงมีความภักดีต่อหลี่เจิ้ง！

แบบนี้คงต้องลำบากแล้ว

แน่นอนว่า เจิ้นเป่ยอ๋องอาจจะกำลังเสแสร้งอยู่ จงใจแสดงท่าทีแบบนี้ออกมา

แบบนี้คงจะจัดการได้ยาก

ตอนนี้ยังตัดสินไม่ได้

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็จะไม่สนใจในท่าทีของเจิ้นเป่ยอ๋องอีกต่อไป เรื่องที่จะร่วมมือทำสงครามกับทัพแคว้นฉี จากสถานการณ์ตอนนี้ พวกเรายังคงต้องพึ่งพากองทัพแคว้นฉี จะต้องไม่ทำให้กองทัพแคว้นฉีเสียขวัญ ถึงเวลาที่พวกเราต้องทำให้หลี่เจิ้งเกิดความหวาดกลัวขึ้นมาเสียที!”

หลี่จุ่นเอ่ยปากพูด แววตาลุ่มลึก

จักรพรรดินีจ้องมองเขา ก่อนจะเอ่ยถามว่า

“ท่านคิดจะทำอย่างไร?”

หลี่จุ่นยิ้มพลางเอ่ยว่า “ข้าคิดว่าจะต้องทำสงครามกับเจิ้นเป่ยอ๋องสักครั้ง ใช้อาวุธของข้าทำให้หวาดกลัว! ไม่แน่ว่า ท่าทีของเจิ้นเป่ยอ๋องอาจจะชัดเจนมากขึ้น”

แววตาจักรพรรดินีเผยความดุดัน พยักหน้าช้าๆ “แล้วจะเริ่มต้นเมื่อไหร่?”

“เรื่องนี้…รอให้ทหารของข้ามาถึงก่อน และขนย้ายอาวุธไปที่นั่นก็เริ่มต้นได้” หลี่จุ่นเอ่ยพลางจับจมูกตัวเอง

“ทหารของท่านจะมาถึงเมื่อไหร่?” จักรพรรดินีเอ่ยถาม

“เรื่องนี้…เกรงว่าจะต้องใช้เวลาอีกหลายวัน”

“กุนซือ ในกระโจมทหารของจักรพรรดินีเกรงว่าต้องมีคนปรีชาสามารถอาศัยอยู่ด้วย วันนี้ท่าทางการใช้วาจาโจมตีของจักรพรรดินี มีความเฉียบคมยิ่งกว่าเดิม ยากที่จะป้องกัน ไม่เหมือนตัวตนเดิมของนาง เกรงว่าคงจะมีใครคอยชี้แนะสั่งสอน”

เป้าชุนชิวรู้สึกอึ้ง และเอ่ยถามถึงรายละเอียด

เจิ้นเป่ยอ๋องก็ได้ตอบกลับทุกอย่าง

เมื่อฟังแล้ว เป้าชุนชิวมีแววตาสงสัย และรู้สึกคาดไม่ถึงเล็กน้อย

“จักรพรรดินีเป็นฝ่ายเสนอเจรจาอีกครั้งหน้า ดูก็รู้ว่ามีการเตรียมการมาล่วงหน้า เห็นทีจะมีคนปรีชาสามารถคอยชี้แนะอยู่ในกระโจม แต่ตามข่าวสารที่อยู่ในมือของพวกเรา ภายในค่ายทหารไม่มีคนเช่นนี้อาศัยอยู่”

ก่อนหน้านี้ที่ได้นัดเจรจากับจักรพรรดินี ก็เป็นเพราะว่าเป้าชุนชิวกับเจิ้นเป่ยอ๋องวางแผนจะลองใจจักรพรรดินี ปรากฎว่าพวกเขาทดลองได้สำเร็จแล้ว สิ่งที่จักรพรรดินีแสดงออกมาไม่ตรงกับข่าวลือ ทั้งสองต่างรู้สึกประหลาดใจ

ผลลัพธ์ครั้งนี้กับข่าวสารที่ไม่แน่นอนข่าวหนึ่งมีความสอดคล้องกัน เช่นนั้นก็หมายความว่าการที่จักรพรรดินีสามารถครองบัลลังก์นี้ได้ใช่ว่าเพราะความสามารถของตนเอง แต่มีคนคอยชี้แนะอยู่เบื้องหลัง เบื้องหลังของนางมีผู้บ่งการที่ยอดเยี่ยม!

ท่าทีของจักรพรรดินีในวันนี้ แตกต่างจากก่อนหน้าอย่างชัดเจน เป็นการยืนยันได้อย่างชัดเจนว่าบัลลังก์ของนางไม่ได้มาจากความสามารถที่แท้จริง!

เช่นนี้ก็ยืนยันได้ว่า ศัตรูที่แท้จริงของพวกเขาไม่ใช่จักรพรรดินี แต่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังของนาง!

ทันใดนั้น ทั้งสองก็รู้สึกหนักใจ

ไม่รู้จักคนที่อยู่เบื้องหลังจักรพรรดินีเลยแม้แต่นิด จะรับมือกับศัตรูได้อย่างไร?

ผ่านไปพักใหญ่ เจิ้นเป่ยอ๋องถึงจะหันไปมองเป้าชุนชิวแวบหนึ่ง และเอ่ยถามขึ้นว่า

“กุนซือ เรื่องที่ ‘ต่างฝ่ายต่างปกครองตนเอง แบ่งเขตพื้นที่ดูแล’ ท่านมีความเห็นอย่างไร? ”