องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1176

ข้าศึกบุกเข้ามากะทันหัน โดยไม่ทันได้ตั้งตัว ทัพแคว้นฉีจึงเกิดความโกลาหล!

อู๋อี๋หลิงกับหวังฉวนเหวินจึงสั่งการทหารอย่างฉับพลัน รับมือกับข้าศึก!

แต่ว่า!

เมื่อถูกระเบิดโจมตีอย่างหนัก ทหารก็เสียขวัญอย่างหนัก ครั้งนี้ทำให้ความฮึกเหิมลดลง!

ต่อสู้กับข้าศึก ฝ่ายตนต้องถดถอยอย่างต่อเนื่อง!

“ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปคงแย่ และอาจจะต้องสูญเสียอย่างสาหัส!” หวังฉวนเหวินสีหน้าย่ำแย่ น้ำเสียงหนักใจ

อู๋อี๋หลิงสวมชุดเกราะ ดึงดาบข้างกายออกมา เตรียมพร้อมบุกเข้าไปสู้รบ เมื่อได้ยินถ้อยคำนี้ จึงเอ่ยถามขึ้นทันที

“อัครมหาเสนาบี แล้วจะต้องทำอย่างไร?”

“ถอยทัพให้หมด ตั้งหลักสร้างความฮึกเหิม แล้วค่อยกลับมาสู้รบกันใหม่!” หวังฉวนเหวินเอ่ยปากพูด!

อู๋อี๋หลิงขมวดคิ้ว

ถูกผู้อื่นรักแกถึงบ้าน แต่กลับถอยหนี แบบนี้จะให้ยอมได้อย่างไร?

ในใจของเขารู้สึกโมโหอย่างมาก!

แต่ทว่า!

อัครมหาเสนาบดีกล่าวถูกต้อง ตอนนี้ทุกคนกำลังเสียขวัญ ถ้าขืนยังสู้รบต่อไป ก็จะยิ่งเพิ่มความสูญเสีย จะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ไม่ได้!

“ขอรับ อัครมหาเสนาบดี ข้าจะสั่งการให้ทุกคนถอยทัพเดี๋ยวนี้เลย!”

อู๋อี๋หลิงกระโดดขึ้นบนหลังม้า และขี่ม้าออกไปทันที จากนั้นก็สั่งให้ผู้ส่งสารแจ้งกับเหล่ากองทัพ!

ผ่านไปไม่นาน เสียงกลองส่งสัญญาณให้ถอยทัพก็ดังขึ้น!

หวังฉวนเหวินจึงโล่งอกเสียที จากนั้นก็เริ่มกำชับให้ถอยทัพ!

เวลานี้อู๋อี๋หลิงที่ออกไปก็ได้กลับมาถึง และให้ทหารคุ้มครองหวังฉวนเหวินถอยทัพ!

แต่ทว่า!

อู๋อี๋หลิงก็ตะโกนเสียงดังอย่างฉับพลัน

“อัครมหาเสนาบดี ระวัง!”

จากนั้นดาบยาวถือไว้ในมือ พุ่งเข้ามากลางอากาศ!

แค่ชั่วพริบตา คนชุดดำที่ปกปิดใบหน้าสองคนก็สังหารเข้ามาจากด้านข้าง!

ลงมืออย่างคล่องแคล่วว่องไว จนทหารด้านหน้าไม่สามารถป้องกันได้เลยสักนิด!

ถูกโจมตีอย่างรวดเร็ว!

คนชุดดำสองคนมุ่งเข้าสังหารหวังฉวนเหวินโดยตรง ท่าทางน่าหวาดกลัว!

ดูก็รู้ว่าเป็นยอดฝีมือ!

“คิดจะทำร้ายอัครมหาเสนาบดี ต้องถามข้าก่อนว่าอนุญาตหรือไม่?!”

อู๋อี๋หลิงเผยแววตาเยือกเย็น ท่าทางเปี่ยมด้วยพลังอันแข็งแกร่ง!

ฟาดดาบลงอย่างแรง แค่ชั่วพริบตาก็บีบให้ทั้งสองต้องถอยหลัง!

จากนั้นก็ขวางอยู่ด้านหน้าหวังฉวนเหวิน!

เขาโบกมือให้ทหารอารักขาที่อยู่ด้านหลัง และเอ่ยขึ้นว่า

“คุ้มครองอัครมหาเสนาบดีหนีไป!”

เขาไม่ต้องพูด รอบตัวหวังฉวนเหวินก็มีคนล้อมไว้อยู่แล้ว!

หวังฉวนเหวินขมวดคิ้วแน่น เมื่อเห็นว่าจู่ๆก็มีคนร้ายชุดดำโผล่เข้ามาสองคน จึงลูบเคราไปมา

หลังจากนั้น ก็ได้หลบหนีไปกับทหารอารักขาทันที!

“อัครมหาเสนาบดีเฒ่า ทำไมต้องหนีด้วย? ข้าเคยบอกไว้แล้ว ถ้าท่านอยู่ในแคว้นฉี ข้าก็จนปัญญา แต่เมื่อมาถึงราชวงศ์อู่ ถ้าท่านต้องการอยู่อย่างสงบสุข เห็นทีคงจะเป็นไปไม่ได้!”

หวังฉวนเหวินได้ยินถ้อยคำนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนแปลงทันที จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังก่อนจะเอ่ยว่า

ข้ากำลังเดาอยู่ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ที่ต้องการศรีษะของข้า คิดไม่ถึงที่แท้ก็คือเจ้าสำนักซั่งกวน ถ้าเป็นเจ้าสำนักซั่งกวนก็ไม่แปลกอะไร!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ควงดาบหนึ่งทีก็ฟันหนึ่งคน จากนั้นก็ยิ้มพลางเอ่ยว่า

“ถูกต้อง ฉะนั้นอัครมหาเสนาบดีเฒ่าจงยอมจำนนแต่โดยดี เพื่อไม่ให้ข้าต้องเอาชีวิตของทหารไปมากกว่านี้ ถึงอัครมหาเสนาบดีเฒ่าจะไม่เห็นใจเหล่าทหาร แต่หญิงสาวอย่างข้ากลับรู้สึกเศร้าใจอย่างยิ่ง!”

“เจ้าสำนักซั่งกวนช่างมีอารมณ์ขันจริงๆ!”

หวังฉวนเหวินยิ้มขึ้นมาก่อนจะเอ่ยว่า “เจ้าสำนักซั่งกวนยอมถอยไปจากที่นี่คงจะดีกว่า การเข่นฆ่าผู้คนจะเป็นการสร้างบาปกรรมเสียเปล่า!”

“ฮาๆๆ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ ท่านช่างเสแสร้งเก่งจริงๆ!”

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์หัวเราะเสียงดังขึ้นมา น้ำเสียงแฝงความเย้ยหยัน

“ตอนที่ทำร้ายศิษย์ในสำนักข้า ทำไมถึงไม่รู้จักบาปกรรมล่ะ? ตอนนี้เสแสร้งทำเป็นดี อัครมหาเสนาบดีเฒ่า เจ้านี่มันช่างรู้จักเอาดีใส่ตนจริงๆ ข้ารู้สึกละอายแทนเจ้าอย่างมาก! ”

ระหว่างที่พูดอยู่!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ก็ควงดาบยาวด้วยความโกรธ จ่อไปที่ตัวหวังฉวนเหวิน!

หวังฉวนเหวินที่กำลังหัวเราะเสียงดัง ภายใต้แสงจันทร์ก็ดูเศร้าหมองขึ้นมา!

เมื่อเห็นว่าซั่งกวนหว่านเอ๋อร์บุกมาถึงตรงหน้า ในเวลานี้ ร่างคนผู้หนึ่งก็กระโดดเข้ามา ขวางอยู่ด้านหน้าซั่งกวนหว่านเอ๋อร์!

คนผู้นี้สวมชุดสีคราม พันหัวเอาไว้ เสื้อผ้ามีขนาดใหญ่หลวม!

ท่าทางน่าเกรงขาม!

อีกอย่าง ดูไปแล้วเหมือนอายุยังน้อย!

“ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์? ชื่อนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ว่า ข้าอยากจะขอคำชี้แนะจากจอมยุทธ์สูงส่งผู้นี้หน่อย!”