องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1178

ต้องการให้หลี่เจิ้งเกิดความหวาดกลัว รวบรวมพลังทัพแคว้นฉีขึ้นใหม่ และสู้รบกับเจิ้นเป่ยอ๋องสักครั้ง!

แต่ทว่า!

กองทัพใหญ่ของโจวชิงยังมาไม่ถึงเหยียนโจว ปืนใหญ่ยังอยู่ระหว่างทาง ฉะนั้นเวลานี้จึงทำอะไรไม่ได้

หลี่จุ่นได้แต่รอคอยอย่างเดียว

จักรพรรดินีก็ต้องรอเช่นกัน

ตอนนี้หลี่จุ่นเป็นผู้บัญชาการกองทัพใหญ่ นางจึงไม่สามารถตำหนิอะไรได้

แต่ว่า ทั้งสองก็ได้วางแผนกลยุทธ์ไว้แล้ว

จะสู้รบอย่างไร จะวางกำลังทหารอย่างไร ภายหลังจะป้องกันอย่างไร ถ้าถูกบีบให้ถอยจะทำอย่างไร ทั้งสองปรึกษากันอย่างละเอียดรอบคอบ

ในคืนนี้

หลี่จุ่นออกจากกระโจมที่พักของจักรพรรดินีและกลับมาถึงกระโจมของตนเอง เซียวเจิ้นก็ปรากฎตัวขึ้น!

“นายน้อย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

เซียวเจิ้นสีหน้าดูรีบร้อน!

หลี่จุ่นอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยถามว่า

“พี่เซียว เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“นายน้อย นายท่านได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้อยู่ในเมือง นายท่านสั่งให้ข้ามาตามนายน้อย!”

อะไรนะ?!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์บาดเจ็บสาหัส?!

หลี่จุ่นตระหนกตกใจ!

เป็นไปได้อย่างไร?!

ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์มีวรยุทธ์สูงส่ง ทำไมถึงบาดเจ็บได้?!

เรื่องนี้มันไม่น่าเชื่อ!

ทันใดนั้น ในใจหลี่จุ่นเกิดสะดุ้ง นึกถึงเหตุการณ์ที่ซั่งกวนเฮ่าลอบสังหารตนตอนอยู่ชายแดนเหนือ

ทันใดนั้นก็ระแวงว่าเซียวเจิ้นจะหลอกตนหรือไม่ จากนั้นก็ฉวยโอกาสทำร้ายตน!

เขาใคร่ครวญอยู่เงียบๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็วว่า

“พี่เซียวไม่ต้องกังวล ข้าจะไปหาฝ่าบาทเดี๋ยวนี้ ถ้าอาจารย์ได้รับบาดเจ็บ นอกจากฝ่าบาท ก็ไม่มีใครสามารถรักษานางได้!”

พูดจบก็จะออกเดินทางไปหาจักรพรรดินีทันที!

ขอแค่มีจักรพรรดินีไปด้วย ชีวิตของตนก็จะปลอดภัย!

แต่ทว่า!

เซียวเจิ้นขมวดคิ้วทันที ดึงตัวหลี่จุ่นอย่างเร่งรีบ และเอ่ยขึ้นว่า

“นายน้อย…นายท่านยังได้กำชับอีกว่า อย่าให้ฝ่าบาทรู้เรื่องที่นางได้รับบาดเจ็บ”

“เพราะอะไร?!” หลี่จุ่นเคลือบแคลงใจอย่างหนัก

เซียวเจิ้นลังเลอยู่สักพัก รู้สึกลำบากใจ แต่ก็กัดฟันพูดออกไปว่า

“นายน้อยคงยังไม่ทราบเรื่อง ฝ่าบาทกับนายท่าน…ทั้งสองมีเรื่องบาดหมางกัน ถ้ารู้ว่านายท่านบาดเจ็บสาหัส ฝ่าบาทอาจจะ…”

หลี่จุ่นอึ้งไปชั่วครู่ คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่ตนได้ซัดเจ้าหมอนี่ไปหนึ่งทีเมื่อครั้งที่แล้ว ตอนนี้เมื่อได้เจอหน้าตนเองก็มีท่าทางเหมือนหนูเจอกับแมว

แบบนี้ก็ดีเลย!

หลี่จุ่นรู้สึกโล่งอกไปที รู้สึกได้ว่าเซียวเจิ้นไม่น่าจะหลอกตน

“อาจารย์ข้าเป็นอย่างไรบ้าง?” หลี่จุ่นเอ่ยปากถามขึ้นมา

ซั่งกวนเฮ่ามองหน้าเซียวเจิ้นแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดตอบออกมาอย่างไม่เต็มใจ

“คือว่าพี่หญิง บาดแผลของนางฉีกขาด ตอนนี้ไม่รู้จะทำอย่างไร…เซียวเจิ้น เจ้ารีบไปตามหมอมาเร็ว!”

พูดจบก็สั่งให้เซียวเจิ้นไปตามหมอทันที!

สีหน้าเซียวเจิ้นเปลี่ยนแปลง เอ่ยขึ้นทันทีว่า

“ขอรับ คุณชาย ข้าจะไปเดี๋ยวนี้! ”

ส่วนหลี่จุ่นก็ทำหน้าหนักใจเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าขึ้นชั้นบน เข้าไปในห้องนอนที่มีแสงเทียนส่องสว่าง！

เวลานี้ซั่งกวนเฮ่าก็ได้ตามขึ้นมา และเอ่ยว่า “พี่ พี่หญิงอยู่ข้างใน อวิ๋นเอ๋อร์กำลังห้ามเลือดให้พี่หญิงอยู่…”

หลี่จุ่นไม่พูดอะไร พลักประตูห้องทันที

ทันใดนั้น กลิ่นคาวเลือดลอยมากระทบจมูกอย่างแรง!

หลี่จุ่นมองไปก็เห็นซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เอนกายอยู่บนเตียง อวิ๋นเอ๋อร์กำลังเปลี่ยนผ้าพันแผลที่เปื้อนเลือดอย่างเร่งรีบ เพื่ออุดแผลให้ซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ไม่ให้มีเลือดไหลออกมา!

หลี่จุ่นสีหน้าเปลี่ยนแปลง ร้องเรียกอย่างร้อนใจว่า

“อาจารย์!”