องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 118

ยังมีความคิดอะไรอีกหรือ

หลี่จุ่นคิดแล้วก็ส่ายหน้าตอบ “ตอนนี้ทำภาพรวมให้มั่นคง ดูสถานการณ์ก่อน เอาไว้เวลาเหมาะสมแล้วค่อยคิดขยาย ไม่ใช่แค่เปิดร้านเต้าหู้ในเมืองหลวง เรายังต้องเปิดสาขาที่เมืองอื่น ๆ ด้วย”

พอได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น จ้าวเฟยเอ๋อร์ก็พยักหน้าทันที

หน้าสวยมีสีแดงระเรื่อเล็กน้อย คล้ายกำลังฮึกเหิมอยู่ประมาณหนึ่ง

ถ้าบอกว่าจะเปิดร้านเต้าหู้ในที่ต่าง ๆ นอกเหนือจากเมืองหลวง ถึงเวลายังอาจกระจายทั่วเก้าโจวในราชวงศ์อู่ เช่นนั้นจะเป็นโครงการที่ยิ่งใหญ่มาก

ในใจจ้าวเฟยเอ๋อร์เริ่มรู้สึกคาดหวังนิด ๆ คาดหวังการมาถึงของวันนั้น

นางเชื่อในความปราดเปรื่องของหลี่จุ่น ต่อไปต้องเปิดร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวทั่วเก้าโจวแน่ แล้วยังอาจขยายไปถึงแคว้นอื่นด้วย

แต่พอถึงวันนั้น ยังจะใช้ชื่อตำรับจ้าวอีกหรือไม่

จ้าวเฟยเอ๋อร์ชักรู้สึกขัดแย้งนิด ๆ ในใจ รู้สึกว่าความดีความชอบนี้ควรเป็นของหลี่จุ่น นางไม่ควรยึดมาครองเพียงคนเดียว

นางอยากใช้ชื่อของสองคนร่วมกันมากกว่า จากนั้นก็ตั้งขึ้นมาในอีกชื่อหนึ่ง

“ได้ ท่านอ๋อง ข้าเข้าใจแล้ว” จ้าวเฟยเอ๋อร์พยักหน้า

หลี่จุ่นมองจ้าวเฟยเอ๋อร์ มุมปากเผยรอยยิ้มเล็กน้อยแล้วเอ่ย

“เฟยเอ๋อร์ ให้เจ้าเหน็ดเหนื่อยอยู่คนเดียว รับผิดชอบเรื่องราวมากอย่างนี้ แล้วยังดูแลทั้งกิจการอีก ลำบากเจ้าแล้วจริง ๆ ข้ารับปากว่าจะส่งเหล้าที่ข้ากลั่นเองให้เจ้าหนึ่งไหทุกเดือน ข้าไม่ได้ล้อเล่นนะ แต่... รสชาติเหล้าคราวก่อนไม่สู้ดีนัก ดังนั้นข้ากำลังแก้ไขอยู่ เอาไว้อีกระยะหนึ่ง เหล้ากลั่นชุดแรกก็น่าจะสำเร็จแล้ว”

จ้าวเฟยเอ๋อร์ตาโต ตอบด้วยความดีใจทันที

“จริงหรือ เมื่อไร!”

หลี่จุ่นยิ้มตอบ “อย่าเพิ่งรีบร้อน เหล้านี้เป็นการหมักแบบใหม่ทั้งหมด น่าจะบริสุทธิ์เข้มข้นกว่ารสชาติที่ข้าให้เจ้าดื่มครั้งก่อน แต่ตอนนี้ข้าก็ยังบอกไม่ถูกเหมือนกัน เจ้ารอก็พอ ถึงเวลาได้ชิมก็รู้เองนั่นแหละ และตอนนั้น เจ้าอยากดื่มเท่าไรก็ย่อมได้ อย่าว่าแต่เดือนละไหเลย เดือนละสิบไหก็ได้ทั้งนั้น”

คราวก่อนใช้เทคนิคการกลั่นในการกลั่นเหล้าสลักดอกไม้ ถึงรสชาติจะค่อนข้างแรง แต่ความบริสุทธิ์ยังธรรมดาอยู่ ต่อให้เขาผสมสลักดอกไม้เดิมลงไปก็ยังไม่ถือว่าเป็นเหล้าดี

ดังนั้นหลังจากพิจารณาทบทวน เขาหาโรงงานหมักเหล้าแล้วเริ่มหมัก ร่วมกับเทคนิคการกลั่นบริสุทธิ์ ถึงตอนนั้นจะต้องหมักได้เหล้าที่มีดีกรีสูงและรสชาติที่ค่อนข้างเข้มข้นแน่นอน

แต่ก่อนที่เหล้าชุดนี้ยังผลิตไม่เสร็จ หลี่จุ่นยังไม่กล้ารับประกัน

เพราะเป็นการทดลองครั้งแรก

พอจ้าวเฟยเอ๋อร์ได้ยินคำพูดของหลี่จุ่นก็จ้องอีกฝ่ายเขม็ง ครู่หนึ่งแล้วในดวงตาของนางจึงจะเหลือแต่รอยยิ้มของหลี่จุ่น

ในใจมีความตื้นตันอยู่เต็มประดา

เขารู้ว่านางชื่นชอบเหล้าดี ดังนั้นจึงจำได้แม่นเสมอ ทั้งที่นางพอใจกับเหล้าคราวก่อนมากแล้ว แต่เขายังไม่พอใจแต่เพียงเท่านั้น จึงแก้ไขดัดแปลงอย่างต่อเนื่อง พัฒนาเหล้านี้ให้ดีมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็เพื่อให้นางได้ดื่มเหล้าที่ดียิ่งกว่านั้น

เขาดีกับนางนัก