องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1190

บนสนามรบ!

เฟิงอู่หังและหวังเซิ่งเผชิญหน้ากัน

เฟิงอู่หังยิ้มปนโกรธเคืองและพูดว่า

“แม่ทัพหวัง ท่านสังหารจอมพลของข้าไปถึงสามนาย เก่งกาจยิ่งนัก!”

หวังเซิ่งยิ้มและตอบว่า “มิได้!”

“เหอะ!”

เฟิงอู่หังตะโกนด้วยความเดือดดาล “ตายซะ!”

เขาพูดพร้อมเร่งม้าไปข้างหน้า ยกดาบในมือขึ้นเพื่อโจมตีหวังเซิ่ง!

สงครามได้ปะทุขึ้นแล้ว!

พลทหารของทั้งสองฝ่ายเฝ้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างหายใจไม่ทั่วท้อง!

ทั้งสองเผชิญหน้ากันอยู่สักพัก จากนั้นก็เริ่มเข้าปะทะกันอย่างรวดเร็ว!

การต่อสู้ดุเดือดจนไม่มีช่องโหว่ให้แทรกแม้แต่นิด!

พริบตาเดียวก็ปะทะกันไปมากกว่าร้อยหน หวังเซิ่งตกอยู่ในภาวะเสียเปรียบเล็กน้อย แต่สุดท้ายแล้วเฟิงอู่หังก็ยังหยุดเขาไว้ไม่ได้!

อวี้เซียงที่ยืนดูอยู่ที่หน้ากระโจมทัพแคว้นหนานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

“หวังเซิ่งผู้นี้ช่างคู่ควรกับตำแหน่งจอมทัพอันดับหนึ่งแห่งราชวงศ์อู่เสียจริง ถึงกับทำให้จอมทัพเฟิงตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้...”

เฟิงอู่หังนั้นมีวรยุทธ์ชั้นสูง เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่เก่งกาจที่สุดในแคว้นหนาน

คนธรรมดานั้นมิอาจปะทะด้วยได้อย่างแน่นอน!

แต่หวังเซิ่งผู้นี้ปะทะคมดาบกับเฟิงอู่หังได้หลายรอบมากเหลือเกิน ช่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก!

ขณะที่ทั้งสองกำลังสู้รบกันอยู่นั้น ต่อมาพวกเขาก็สละอาวุธ ทิ้งม้า จากนั้นการต่อสู้ระยะประชิดก็ได้เริ่มต้นขึ้น!

ทั้งสองบรรเลงเพลงยุทธกันอยู่นาน ท้ายที่สุดหวังเซิ่งก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฟิงอู่หังเลย

หวังเซิ่งมีพละกำลังมหาศาล แต่หมัดของเฟิงอู่หังนั้นไม่ได้เบาไปกว่าเขาเลยแม้แต่น้อย ถึงขั้นแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ!

แน่นอนว่า เฟิงอู่หังได้คิดค้นวิธีต่อสู้นี้ขึ้นมา โดยหลี่จุ่นตั้งชื่อมันไว้ว่า ‘หมัดวชิระเทวราช’ ประจักษ์ชัดว่าหมัดนี้หนักหน่วงถึงเพียงใด!

ครั้นฉินจ่านที่อยู่บนกำแพงเมืองได้เห็นว่าว่าหวังเซิ่งพ่ายแพ้ในที่สุด จึงรีบตะโกนขึ้นทันทีว่า

“ตีระฆังถอยทัพเร็วเข้า เรียกแม่ทัพหวังกลับมา!”

คนที่อยู่ข้าง ๆ ตะโกนกึกก้อง คนตีระฆังนั้นเตรียมพร้อมไว้แล้ว รีบตีระฆังทันควัน!

เมื่อหวังเซิ่งที่กำลังรับมือกับเฟิงอู่หังอย่างสุดกำลังได้ยินสัญญาณถอยทัพ จึงรีบหันหลังและเดินจากไปทันที!

จากนั้น!

แล้วเฟิงอู่หังเกี่ยวอะไรด้วย?!

“ฮึ่ม อย่าไป! อยู่ก่อน!”

เฟิงอู่หังใช้วิชาตัวเบา ทะยานกระโดดขึ้นไปกลางอากาศเพื่อไล่ตามเขาไป!

หอกยาวในมือทำให้เขามีพลังดั่งพยัคฆ์ร้าย เขาโจมตีทหารเหล่านี้จนไร้ทางโต้กลับ!

“ถอยกลับเร็วเข้า ถอย!”

หวังเซิ่งโดนเข้าไปอีกหนึ่งหมัด ได้รับบาดเจ็บสาหัสในทันที!

แต่เขาไม่ลืมที่จะบอกให้เหล่าทหารถอยทัพออกไป!

เฟิงอู่หังไม่มีทางเลือก จึงใช้วิชาตัวเบาเอาตัวเองกลับขึ้นหลังม้า ยกดาบขึ้นอีกครั้ง และจ้องมองไปยังกองทัพศัตรูอย่างโกรธเกี้ยว!

ฝ่ายศัตรูเข้ามาช่วยหวังเซิ่งโดยไม่ได้คิดจะสู้กลับแม้แต่น้อย จากนั้นรีบตรงเข้าเมืองไปทันที!

เฟิงอู่หังทำได้เพียงจ้องมองอย่างทำอะไรไม่ถูก!

ทว่าเขาต่อสู้อย่างสง่างามและกล้าหาญเหนือผู้ใด เหล่าทหารของกองทัพศัตรูล้วนจ้องมองเขาด้วยความเกรงกลัว!

และแน่นอนว่าขวัญกำลังใจของเหล่าทหารทัพแคว้นหนานเพิ่มขึ้นอย่างล้นหลาม!

“จอมทัพ!”

“จอมทัพ!”

“...”

เวลานี้ ทางด้านทหารของทัพแคว้นหนานที่ออกมาสนับสนุนกำลังได้มายืนอยู่ต่อหน้าเฟิงอู่หัง เมื่อพวกเขาเห็นว่ากองทัพศัตรูเคลื่อนกำลังพลออกไป จึงรีบออกมาไล่ตามสังหารทันที!

ทว่าน่าเสียดาย กองทัพศัตรูค่อนข้างวิ่งเร็ว