องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1194

เมื่อใช้ปืนใหญ่เช่นนี้แล้วใครจะสู้ได้เล่า !

การยิงระเบิดใส่เมืองเป่ยกวนนั้น อย่าว่าแต่เหล่าทหารของราชวงศ์อู่ในเมืองเป่ยกวน แม้แต่เฟิงอู่หังและกองทัพแคว้นหนานเองก็มองด้วยความตะลึงงันเช่นกัน

เกรงว่าเหล่าทหารของราชวงศ์อู่คงหวาดกลัวจนขวัญหายไปหมดแล้ว !

เฟิงอู่หังระดมทัพทันที พร้อมทั้งให้ทัพใหญ่ยกทัพออกไปกดดันบริเวณนอกเมือง

เมื่อฉินจ่านที่อยู่ในเมืองได้ยินเข้า สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที ก่อนจะสวมชุดเกราะและพลางขึ้นขี่ม้าพร้อมทวนในมือ แล้งจึงรีบออกคำสั่งให้กองทัพออกไปรับศึกที่นอกเมือง !

ศัตรูมาบุกเข้ามาในตอนนี้ เพราะเห็นโอกาสอันดีที่จะโจมตีแล้ว

เกรงว่าศึกนี้คงจำเป็นต้องสู้สักตั้ง !

แต่กลายเป็นว่า ทั้งสองกองฝ่ายตั้งทัพเผชิญหน้าอยู่นอกเมือง แต่เฟิงอู่หังกลับมิได้แสดงเจตนาว่าจะโจมตีเลยแม้แต่น้อย ในทางตรงกันข้าม เขากลับมองดูฉินจ่านที่นั่งอยู่บนหลังม้าด้วยท่าทีการเยาะเย้ยและเอ่ยขึ้น

“ฉินจ่าน รีบปล่อยตัวน้องชายข้าออกมาเสีย มิเช่นนั้นต่อไปข้าจะระเบิดภายในเมืองทิ้งเสีย !”

ระเบิดภายในเมืองหรือ ?

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของฉินจ่านก็เปลี่ยนไปในทันที !

นั่นแปลว่าลูกกระสุนสีดำอันน่าสะพรึงกลัวก่อนหน้านี้คืออาวุธของศัตรู !

ฉินจ่านนึกสบถอยู่ในใจ เสียวสันหลังวาบขึ้นมาแปลก ๆ

ลำพังแค่ระเบิดกำแพงเมืองก็ทำให้พังจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว หากยิงเข้าไปภายในเมืองจริง ทุกคนในเมืองมิต้องตายกันหมดหรือ ?

ระเบิดจนชิ้นส่วนกระจายเลือดนองพื้น ?

อีกทั้งหากคู่ต่อสู้มีอาวุธที่ร้ายแรงเช่นนี้ ขอแค่อีกฝ่ายระเบิดส่งเดช เช่นนั้นเขาก็ปกป้องเมืองหน้าด่านนี้ไว้ไม่ได้เช่นกัน

“จอม... จอมทัพเฟิง... มีอะไรก็คุยกันดี ๆ เถิด เราสองก็ถือได้ว่ารู้จักกันบนสนามรบ มีอะไรก็มาเจรจากันจะดีกว่า !”

ฉินจ่านคิดอยู่ในใจ ฉับพลันก็ยิ้มขึ้นที่มุมปากทันที เขามองเฟิงอู่หังด้วยรอยยิ้มแล้วถามขึ้น

“ไม่ทราบว่าเมื่อครู่นี้จอมทัพเฟิงใช้อาวุธอันใดหรือ ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฟิงอู่หังก็หัวเราะเยาะขึ้นมา "ฮ่า ๆ ๆ ข้ารอคำถามนี้จากเจ้าอยู่พอดี ที่ข้ามาที่นี่ก็เพื่อมาบอกเจ้านี่ละ !"

ฉินจ่านถึงกับพูดไม่ออกไปอยู่ครู่หนึ่ง

เหตุที่กล้าจัดทัพใหญ่มาขนาดนี้ก็เพื่อมาบอกตนเรื่องนี้เองหรือ...

ฉินจ่านฟังแล้วก็รู้สึกแย่ขึ้นมาทันที

ขณะที่เฟิงอู่หังส่งเสียงในลำคอ พลางเอ่ยด้วยความภาคภูมิใจ

“จงฟังให้ดี ! อาวุธที่ข้าใช้นั้นทรงพลังมากกว่าที่จักรพรรดิของเจ้าใช้ในการศึกที่ชิงโจวมากนัก มันมีชื่อว่าปืนใหญ่ !”

“เจ้ากลับไปบอกแก่จักรพรรดิของเจ้าตามจริงเสียเถิด บอกเขาว่าไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะระเบิดเมืองหลวงแคว้นหนานทิ้ง ทำให้ต้องกระเด็นออกจากบัลลังก์ของฝ่าบาทแห่งข้า ! ไปบอกให้เขารอก็แล้วกัน !”

ทันทีที่เฟิงอู่หังเอ่ยเช่นนี้

สีหน้าของฉินจ่านก็ไม่สู้ดีนัก

นี่อีกฝ่ายกล้าหมิ่นพระเกียรติของฝ่าบาทถึงเพียงนี้เชียวหรือ ช่างบังอาจยิ่งนัก !

“ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง !”

ฉินจ่านสั่งการให้ทหารยกทัพกลับเข้าภายในเมือง จากนั้นก็เรียกเหล่าผู้นำในกองทัพมาปรึกษาหารือกันทันที

เพื่อสรุปว่าควรปล่อยคนที่อีกฝ่ายต้องการดีหรือไม่ ?

หากปล่อยตัวไปแล้วพวกเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้ ?

แต่ถ้าหากไม่ปล่อยไป... แม้แต่หัวของพวกเขาก็คงถูกบั่นทิ้งจนหมดเป็นแน่ !

ปัญหานี้ชวนให้ฉินจ่านปวดหัวยิ่งนัก

เมื่อปรึกษาหารือกันแล้ว นอกจากตัวฉินจ่านเองที่ยังคงลังเล เหล่าผู้นำทัพในเมืองคนอื่น ๆ ต่างก็ตัดสินใจโดยไม่ลังเลว่าให้ปล่อยตัวเชลยไปเสีย

แม้แต่หวังเซิ่งเองก็ไม่ลังเลที่จะบอกให้ปล่อยตัวเฟิงฉีถัวไปเช่นกัน

เรียกได้ว่าไม่มีใครที่ตอบอย่างที่ควรตอบสักคน

เล่นเอาฉินจ่านจุกอยู่ในลำคอจนพูดไม่ออกอยู่นานสองนาน

จนสุดท้ายฉินจ่านก็ถอนหายใจออกมา

เขาทำได้เพียงให้ทหารไปเชิญตัวเฟิงฉีถัวออกมา จากนั้นก็จัดสำรับอาหารอย่างดีหีอีกฝ่าย แล้วจึงค่อยพาออกไปส่งนอกเมืองด้วยตัวเอง

จากนั้นก็รีบให้ม้าเร็วเร่งเดินทางไปที่ซินตูเพื่อรายงานเรื่องนี้ทันที !

แย่แล้ว !

ในมือของศัตรูมีปืนใหญ่ที่น่ากลัวยิ่งนัก !

เราสู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย !