องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1220

ใบหน้าของหูเอ่อร์หยาหย่าแข็งทื่อและดูตกตะลึง!

เมื่อถูกหลี่จุ่นดึงเข้าไปในอ้อมแขน ทั้งสองก็นั่งในท่าทางที่คลุมเครืออย่างยิ่ง!

ท่าอย่างนี้...จะเรียกว่าท่ากวนอิมนั่งดอกบัวก็ได้!

นางจ้องไปที่ดวงตาของหลี่จุ่นอย่างมึนงง และทันใดนั้นก็กลายเป็นสีแดงเข้มเมื่อเห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา

และแดงจนลามไปถึงคอทันที!

“คะ...คุณชาย”

หูเอ่อร์หยาหย่าตกใจเล็กน้อยและเขินอายมาก

หลี่จุ่นยิ้มอย่างชั่วร้าย มองนาง แล้วถามว่า

“ไหนบอกสิ ว่าเจ้าจะช่วยข้าอย่างไร”

“ข้า...”

หูเอ่อร์หยาหย่าทำตัวไม่ถูกและหลบสายตา!

แต่กลับรู้สึกถึงความอบอุ่นจากคำถามของหลี่จุ่น และลมหายใจอุ่น ๆ ที่พ่นอยู่บนใบหน้าของนาง จึงทำให้นางรู้สึกสับสนทันที ร้อนไปทั้งตัว และมีแนวโน้มว่าจะอ่อนยวบ

ทำไมเป็นเช่นนี้ไปได้...

หูเอ่อร์หยาหย่ารู้สึกสับสนเล็กน้อยอยู่ข้างใน

“เจ้าไม่ได้บอกว่าอยากช่วยข้ารึ”

ทันใดนั้น หลี่จุ่นก็เชยคางของหูเอ่อร์หยาหย่าเบา ๆ

ต้องบอกว่าถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะไม่สวยเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ แต่นางก็ยังมีความงดงามในแบบของตัวเอง

ริมฝีปากเล็กที่หนาเล็กน้อยนั่น ไปจนถึงรูปหน้าที่เนียนละเอียด ซึ่งดูคล้ายกับดาราสาวซินจื่อเหล่ยในยุคปัจจุบัน!

หลี่จุ่นจ้องมองปากเล็ก ๆ นั่น และยิ่งเขามองมันมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกมีแรงกระตุ้นมากขึ้นเท่านั้น ช่วงเวลาต่อมา ริมฝีปากของเขาก็ค่อย ๆ เคลื่อนไปใกล้

เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะจูบกัน หูเอ่อร์หยาหย่าก็หรี่ตาลง ลมหายใจถี่ขึ้น และสายตาที่มองไปทางอื่นก็ค่อย ๆ หันกลับมาและสบตากับหลี่จุ่น

อุณหภูมิระหว่างทั้งสองค่อย ๆ เพิ่มสูงขึ้นจนถึงขีดสุด!

หลี่จุ่นอดไม่ได้อีกต่อไป และกำลังจะกัดริมฝีปากนั้น!

ขณะที่กำลังจะกัด!

แต่ทว่า!

จู่ ๆ ม่านกระโจมก็เปิดออก และจักรพรรดินีในชุดดำก็แทรกตัวเข้ามา!

หลี่จุ่นและหูเอ่อร์หยาหย่าต่างก็หันไปมองอย่างไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น!

ดวงตาทั้งสามคู่ก็สบกัน!

หลี่จุ่นอุ้มหูเอ่อร์หยาหย่าไว้ในอ้อมแขนด้วยท่าทางที่ดูคลุมเครือมาก เหมือนเป็นท่าเตรียมพร้อมที่จะออกกำลังกายด้วยกัน!

บรรยากาศ...เงียบกริบเป็นป่าช้า!

ดวงตาของจักรพรรดินีหรี่ลง

หลี่จุ่นงงงวยเล็กน้อย มองดูจักรพรรดินีอย่างโง่เขลาแล้วถามขึ้น

“ฝ่าบาท เหตุใด...ท่านจึงมาที่นี่”

“อ้า!”

หูเอ่อร์หยาหย่าส่งเสียงร้องตกใจออกมา!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน