องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1221

เฟิงฉีถัวเดินเดินมาจากด้านข้าง ครั้นได้ยินเช่นนั้น ก็เอ่ยขึ้นว่า

“เมื่อครู่จับชีพจรให้ท่านอาจารย์ของเจ้าแล้ว ชีพจรไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร นับว่าอาการคงที่”

“เช่นนั้นก็ดีขอรับ”

หลี่จุ่นพยักหน้า ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้นว่า “ท่านปู่เฟิง สองสามวันนี้ลำบากท่านแล้วจริง ๆ ต่อไปก็ยังต้องลำบากท่านอยู่”

เฟิงฉีถัวยิ้ม ก่อนจะเอ่ยว่า

“จิ่งจุ่น พวกเราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล ไม่ต้องเกรงใจข้าขนาดนี้หรอก”

เฟิงฉีถัวเห็นหลี่จุ่นพอใจเป็นอย่างมากจริง ๆ

คิดอยากให้หลานสาวของตัวเองแต่งงานกับหลี่จุ่นมาตลอด เพียงแต่ไม่รู้ว่าระหว่างหลี่จุ่นกับเฟิงหลิงจือมันยังไงกัน เรื่องของความรู้สึกเขาเองก็ผสมโรงไม่ได้ ทำได้เพียงมองดูเฉย ๆ เท่านั้น

“ขอรับ ท่านปู่เฟิง” หลี่จุ่นเกาศีรษะ และไม่พูดอะไรมากมาย

หลี่จุ่นมองรถม้าที่จัดแจง ทั้งหนักและทั้งหนามากทีเดียว โคล่งเคลงได้ยาก ก็พลันวางใจ

ทางนี้จัดการอย่างเหมาะสมแล้ว

หลี่จุ่นจึงกลับไปหาจักรพรรดินีอีกครั้ง

มาถึงยังกระโจมกลางกองทัพ กระโจมกลางกองทัพถูกเก็บไปแล้ว

จักรพรรดินีเปลี่ยนไปใส่เสื้อเกราะสีทอง มัดผมหางม้า ที่เอวเหน็บมีดสีทองเอาไว้!

มองดูแล้วงดงามและมีความกล้าหาญเป็นอย่างมาก!

บนหน้าก็ไม่ใส่ผ้าคลุมหน้าอีกต่อไปแล้ว นางฟังคำแนะนำจากหลี่จุ่น ไม่ปกปิดใบหน้าที่แท้จริงของตัวเองอีกต่อไป เปิดเผยให้เหล่าทหารได้เห็นกันจริง ๆ

เรื่องนี้ปลุกขวัญกำลังใจให้เหล่าทหารขึ้นมาบ้างเล็กน้อย!

ถึงอย่างไรทำงานให้ฝ่าบาทที่รูปโฉมงดงามเช่นนี้ได้ ก็เป็นเรื่องที่น่าเบิกบานใจที่สุดเรื่องหนึ่ง!

มีบทบาทต่อการสร้างขวัญกำลังใจของทหารเป็นอย่างมาก!

จักรพรรดินีเห็นหลี่จุ่นเดินมา ก็รีบขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางชำเลืองมองเขาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นชืด ๆ ว่า

“กุนซือไม่ไปเก็บของ แต่วิ่งมาที่นี่ทำไมหรือ?”

น้ำเสียงมีความเย็นชาอยู่เล็กน้อย!

ท่าทีเองก็เย็นชา!

เมื่อหลี่จุ่นได้ยินดังนั้น ก็รีบลูบจมูกอย่างอิหลักอิเหลื่อเล็กน้อย แล้วพลันเอ่ยถามขึ้นว่า

“ฝ่าบาท ไม่ทราบว่าที่เมื่อคืนฝ่าบาทตามหากระหม่อมเป็นเพราะ...”

เมื่อพูดถึงเรื่องเมื่อวานขึ้นมา นัยน์ตาของจักรพรรดินีก็เย็นชาลงอีกสองสามส่วน ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเย็นยะเยียบว่า

“ข้าไม่เป็นไร เพียงไปรบกวนเรื่องดี ๆ ของกุนซือเข้า ต้องขอให้กุนซือไม่คับแค้นใจข้าสิถึงจะดี”

หลี่จุ่นหมดคำพูด

ดูท่าแล้วผู้หญิงคนนี้จะโกรธเข้าให้แล้ว!

คำก็จักรพรรดินีอย่างข้า คำก็กุนซือ!

เห็นได้ชัดว่าพยายามตีตัวออกห่างอีกแล้ว

หลี่จุ่นลูบศีรษะ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

จักรพรรดินีอึ้งไป มองหลี่จุ่นพลางเผยอปาก ขมวดคิ้วเข้าหากันมุ่น!

“ทำไมถึงเป็นกองทัพสายฟ้า?”

ในน้ำเสียงของจักรพรรดินีมีความเย็นชาเล็กน้อย!

เมื่อหลี่จุ่นได้ยินดังนั้น ก็รู้ได้ในทันทีว่าจักรพรรดินีเข้าใจผิดแล้ว!

ผู้หญิงคนนี้ต้องคิดว่าตัวเขากำลังหลอกนางอยู่เพราะเรื่องเมื่อคืนเป็นแน่ ถึงได้คิดว่าตัวเขาอาจจะนำกองทัพสายฟ้าไปก่อเรื่อง

หลี่จุ่นเองก็ไม่สนใจ เขาครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย พลางชำเลืองมองจักรพรรดินี ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“กระหม่อมเกรงว่าฝ่าบาทไม่ค่อยพอใจกับการใช้กองทัพสายฟ้ามากนัก ถึงอย่างไรพวกเขาก็เพิ่งสวามิภักดิ์ได้ไม่นาน ถึงได้ให้เหล่าทหารทัพแคว้นหนานเดิม พร้อมทั้งทหารของแคว้นหลางและทุกคนของทัพเป่ยโจวตามฝ่าบาทลงใต้ไป...”

เหล่าทหารทัพแคว้นหนานเดิม ส่วนใหญ่แล้วนั้นล้วนถูกเฟิงอู่หังพาตัวมา

หลี่จุ่นจงใจพูดเช่นนี้ เพราะเขาสั่งการกองทัพสายฟ้าได้ค่อนข้างคล่องมือ แต่เปลี่ยนวิธีการพูด จักรพรรดินีจึงคิดว่าตัวเขาคิดแทนนางเรียบร้อยแล้ว

นี่ไม่เท่ากับว่าง้อนางกลาย ๆ สำเร็จแล้วหรอกหรือ?

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ!

เมื่อจักรพรรดินีได้ยินดังนั้น สีหน้าก็พลันอึ้งไปเล็กน้อย เผยอปาก น้ำเสียงอ่อนโยนลงสองสามส่วน ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“เช่น เช่นนี้เองหรอกหรือ...เยี่ยม เช่นนั้น ๆ กุนซือก็นำเหล่าทหารกองทัพสายฟ้าสัดกั้นอยู่ด้านหลังไปก็แล้วกัน”

หลี่จุ่นยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเอ่ยว่า

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!”