องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1223

หลี่จุ่นนึกไม่ถึงเลยว่าจะมาเจอพวกนางที่นี่ และนึกไม่ถึงเลยว่าเฉาวานวานจะเป็นคนของลัทธิเทียนซาน

มิหนำซ้ำยังราวกับจะเป็นศิษย์ของโหลวฮวนฮวนอีกด้วย!!

ซึ่งก็หมายความว่า วันนั้นคนที่แสร้งเป็นใบ้แล้วไปช่วยโหลวฮวนฮวนที่สวนของอุทยานทางเหนือคนนั้นก็คือเฉาวานวาน!

เยี่ยมไปเลย!

ผู้หญิงคนนี้ต้มเขาจนเปื่อยยุ่ย!

ทันใดนั้น หลี่จุ่นก็หรี่ตาลง

ในวินาทีนี้!

สองสาวที่อยู่บนคานเริ่มระแวงกันขึ้นมาแล้ว มิหนำซ้ำเกรงว่าไม่ว่าอย่างไรพวกนางก็คงคิดไม่ถึงว่า คนที่รอพวกนางอยู่ในห้องนี้จะเป็นหลี่จุ่น!

“วานวาน เจ้าคอยดูนะ ข้าจะลงไปก่อน!”

โหลวฮวนฮวนสั่งเฉาวานวานประโยคหนึ่ง จากนั้นก็เตรียมตัวจะลงไป

เดิมทีพวกนางคิดจะซ่อนตัวอยู่ในเมือง แต่นึกไม่ถึงว่าจู่ ๆ ทัพแคว้นหนานจะเข้ามาในเมืองอย่างกะทันหัน โจมตีเสียจนพวกนางไม่ทันได้ระวังตัว เมื่อเห็นว่าโรงเตี๊ยมแห่งนี้ราวกับมีคน พวกนางจึงอาศัยว่าคุ้นเคยเป็นอย่างดี บุกเข้ามา

สุดท้ายสิ่งที่โชคไม่ดีก็คือ ภายใต้ความฉุกละหุกของพวกนาง ไม่นึกเลยว่าดันเลือกได้ห้องที่มีคนอยู่

ช่างซวยซ้ำซวยซ้อนจริง ๆ!

โหลวฮวนฮวนรู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองทำเรื่องอะไรก็ไม่ราบรื่นเลย ตอนนี้มาสอบถามข่าวคราวก่อนก้าวหนึ่ง ก็ไม่นึกเลยว่าจะถูกคนพบเข้า

โหลวฮวนฮวนลงมาบนพื้นอย่างอรชรอ้อนแอ้น เดินสำรวจรอบหนึ่ง ภายในห้องเล็กเท่ารูหรูนี่ ไม่เจอใครเลย

ทันใดนั้นก็ตระหนักได้ถึงหลังผ้าคลุมเตียง นางพลันจ่อกระบี่ยาวในมือออกไปข้างหน้าทันที ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยียบว่า

“เลือกซ่อนได้แล้ว ข้าเห็นเจ้าแล้ว ถ้าให้ความร่วมมือ พวกเราจะไม่ทำร้ายเจ้า! ไม่อย่างนั้นจะฆ่าเจ้าตอนนี้เสีย!”

หลี่จุ่นรู้สึกน่าขำขันอยู่เล็กน้อย

ผู้หญิงคนเอะอะ ๆ ก็คิดแต่จะฟันคนอย่างเดิมจริง ๆ!

นี่คือจุดหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด!

“ใช่ ถูกต้อง พวกเราเห็นเจ้าแล้ว!”

เฉาวานวานเองก็ลงมาบนพื้นจากคานอย่างอรชรอ้อนแอ้น ชักกระบี่ยาวออกมาจ่อไปที่ผ้าคลุมเตียง พร้อมทั้งเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุเดือด

แต่ทว่า!

พวกนางรออยู่นานสองนาน ก็ไร้ซึ่งความเคลื่อนไหวใด ๆ

เฉาวานวานพลันเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย “ท่านอาจารย์ หรือว่าจะไม่มีใคร?”

โหลวฮวนฮวนชำเลืองมองอ่างอาบน้ำทีหนึ่ง แล้วสลับไปมองที่เตียง พบว่ามีเสื้อผ้าที่ผลัดเปลี่ยนตัวใหม่ จากนั้นก็รีบส่ายหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“ไม่ ต้องอยู่ที่นี่แน่นอน!”

“เฮ้อ”

หลี่จุ่นพลันถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความหยาบคายและความหนักอึ้ง

เขาเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาทำเป็นผ้าคลุมหน้า บดบังใบหน้าเอาไว้แล้วก้าวเดินออกมา

สีหน้าของทั้งสองสาวพลันเต็มไปด้วยความระแวดระวังขึ้นมา!

เฉาวานวานรีบเอ่ยถามขึ้นว่า

“เจ้าเป็นใคร?!”

หลี่จุ่นตกตะลึง!

ให้ตายเถอะ!

โหลวฮวนฮวนแม่นางผู้นี้ เหตุมดถึงยังขี้โมโหเช่นนี้ แค่พูดไม่เข้าหูก็จะฟันลูกเดียวเลย?!

หลี่จุ่นตกตะลึง รีบปลีกตัวหลบ!

ตอนนี้แม้ตัวเขาจะเป็นวรยุทธ์แล้วก็ตาม แต่โหลวฮวนฮวนเองก็เป็นยอดฝีมือเช่นกัน!

เดาว่าวรยุทธ์ของเฉาวานวานก็แข็งแกร่งพอสมควร!

และสถานการณ์ตอนนี้เขาต่อสองคน เกรงว่าจะลึกลับซับซ้อนจนถึงขีดสุด!

หลี่จุ่นปลีกตัวถอยหลังอย่างรวดเร็ว ท้ายที่สุดก็หลบกระบี่แสนน่ากลัวของโหลวฮวนฮวนได้อย่างฉิวเฉียด ทันใดนั้นก็ไม่กล้าชะล่าใจ เขาจึงกระโดดแล้วหมุนตัวกลางอากาศไปยังเบื้องหลังของทั้งสองสาว

“วานวานระวัง คนผู้นี้มีวรยุทธ์ล้ำเลิศ!”

โหลวฮวนฮวนตกตะลึง พลันรีบงอตัวและหมุนตัวลงมือ!

ในมือของหลี่จุ่นไม่มีอาวุธ ก่อนจะสุ่มหยิบม้านั่งขึ้นมาขวาง

ทั้งสามคนสู้กันไปมา เปิดศึกฉากหนึ่งอยู่ภายในห้อง!

หลี่จุ่นไม่รีบร้อนตะโกนเรียกคน และไม่รีบร้อนที่จะเปิดเผยตัวตน คิดแค่อยากจะเห็นว่าวรยุทธ์ของตัวเองในตอนนี้ล้ำเลิศแค่ไหนกันแน่!

แต่ว่าน่าเสียดายเป็นอย่างมาก!

โหดร้ายอยู่นิดหน่อยจริง ๆ!

ยิ่งต่อสู้หลี่จุ่นก็ยิ่งตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ!