องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1235

เจิ้นเป่ยอ๋องกลับมา

กุนซือเป้าชุนชิวรีบเข้ามาหาเขาและถามว่า

“จอมทัพ เป็นอย่างไรบ้าง? ใช่จิ่งอ๋องไหม?”

แม้ว่าเขาจะดูคล้ายกัน แต่ก็ไม่กล้าจะเชื่อ

ยิ่งไปกว่านั้น จิ่งอ๋องก็น่าจะตายไปแล้ว!

จู่ ๆ ก็โผล่มา ใครจะกล้าเชื่อกัน!

เจิ้นเป่ยอ๋องพยักหน้าและกล่าวว่า

“ใช่เขาจริง ๆ”

“แต่ว่า จอมทัพ...ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เขาถูกแทงทะลุหัวใจมา หากพูดตามเหตุผลแล้วเขาน่าจะ...” เป้าชุนชิวรูม่านตาหดตัวลง

เจิ้นเป่ยอ๋องส่ายหัว และกลับพูดว่า

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจและไม่ได้ถามเขาเรื่องนี้เสียด้วย ทว่าหากเขาได้ไปแคว้นหนาน ก็น่าจะมีส่วนพัวพันกับหมอเทวดาผู้นั่น สันนิษฐานว่าการที่เขาฟื้นจากความตายมาได้นั้นต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับหมอเทวดาเฟิงแน่นอน”

ชื่อของหมอเทวดา เฟิงฉีถัว แน่นอนว่าดังแผ่กึกก้องไปทั่วโลก!

เจิ้นเป่ยอ๋องและคนอื่น ๆ แน่นอนว่าต้องรู้จักเฟิงฉีถัว

เป้าชุนชิวเข้าใจขึ้นมาฉับพลัน หากหมอเทวดาเฟิงเป็นผู้รักษา ไม่แน่ว่าปาฏิหาริย์เช่นนี้อาจะเกิดขึ้นได้จริง ๆ

“จอมทัพ ถ้าเช่นนั้นจิ่งอ๋องจะทำหน้าที่กุนซือให้กองทัพศัตรูอย่างไรล่ะ? หรือไม่อย่างนั้น...” เป้าชุนชิวพูดอย่างระมัดระวัง

เขายังพูดไม่จบ

ทว่าเจิ้นเป่ยอ๋องก็เข้าใจความหมายของเขาได้ในทันที!

ที่เป้าชุนชิวต้องการถามก็คือหลี่จุ่นจะทรยศต่อบ้านเมืองและยอมร่วมมือกับศัตรูหรือไม่!

ทันใดนั้น!

เจิ้นเป่ยอ๋องก็ส่ายหัวด้วยแววตาอันลึกซึ้งและกล่าวว่า

“เรื่องนี้ยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด ไม่ควรพูดถึงมากเกินไป”

“ขอรับ จอมทัพ ข้าน้อยจะจำเอาไว้!” เป้าชุนชิวตอบทันที

เจิ้นเป่ยอ๋องกำชับขึ้นมาอีกว่า

“จำไว้นะ เรื่องที่เขายังมีชีวิตอยู่ ห้ามแพร่งพรายโดยเด็ดขาด! คนที่มากับเจ้าในวันนี้ ต้องให้พวกเขาปิดเป็นความลับเสีย”

“ขอรับ!” เป้าชุนชินพยักหน้าด้วยความระแวดระวัง

“ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ก่อนหน้านี้ที่พวกเราได้คาดเดาผู้ที่อยู่เบื้องหลังของจักรพรรดินีองค์นั้นเอาไว้ เกรงว่าจะเป็นเจ้าเด็กคนนี้ เขาช่างเหนือความคาดหมายของข้าไปมากจริง ๆ”

ตกเย็น

กองทัพสายฟ้าถอนตัวออกจากเมืองเหยียนโจว จากนั้นเดินทัพไปทางใต้!

โดยไม่เสียเวลาเลยแม้แต่วินาที

หลี่จุ่นไม่กังวลเลยแม้แต่นิดว่าเจิ้นเป่ยอ๋องจะกลับคำและไล่โจมตีพวกเขา ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ก็เตรียมรับปืนใหญ่ได้เลย!

ไม่ว่าใครก็ไม่ว่าหน้าทั้งนั้น!

ไว้หน้าในฐานะท่านอา และไม่ไว้หน้าในฐานะเจิ้นเป่ยอ๋อง ไม่มีอะไรซับซ้อน

กองทัพมุ่งหน้าไปได้ครึ่งทางก็ออกจากเขตแดนเหยียนโจวแล้ว หลี่จุ่นปล่อยให้กองทัพหยุดพักอยู่สักครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ มุ่งหน้าไปทางใต้ต่อ

ในเวลากลางคืนค่อย ๆ เดินจะดีกว่า

“หากจะให้พี่สาวของเจ้าแต่งงานกับข้า เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

“หา?!”

ซั่งกวนเฮ่าพลันตกใจดีดตัวขึ้น สีหน้าเปลี่ยนไปและพูดขึ้นทันทีว่า

“หลี่จุ่น ข้ารู้ว่าท่านมีเจตนาแอบแฝง!”

เขานึกไปถึงนิยายเล่มนั้นที่หลี่จุ่นขอให้เฟิงเป่าหลินขายให้ ‘ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงฉบับเรียบเรียงใหม่’ เมื่อนึกถึงเนื้อหาลามกในนั้นที่จะต้องกลายเป็นพี่สาวของตัวเอง สีหน้าของเขาก็อมทุกข์ขึ้นมา

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของซั่งกวนเฮ่าแล้ว หลี่จุ่นก็ขมวดคิ้ว จ้องมองเขาและพูดว่า

“ทำไมเจ้าทำหน้าตาเช่นนั้น? หรือว่าพี่สาวของเจ้าจะไม่แต่งงาน? เจ้าอยากให้นางโดดเดี่ยวไปจนแก่เฒ่าหรือ? เจ้าเห็นแก่ตัวถึงเพียงนี้ได้อย่างไร? ซั่งกวนเฮ่า ไม่คิดเลยว่าเพราะความเห็นแก่ตัวของเข้า จะถึงกับขอร้องพี่สาวของเจ้าไม่ให้แต่งงาน!”

ยังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็ดุด่าว่ากล่าวซั่งกวนเฮ่าเสียแล้ว!

ซั่งกวนเฮ่าพูดไม่ออก

หลี่จุ่นรู้สึกพออกพอใจและพูดว่า

“ครั้งที่แล้วมิใช่ว่าเจ้าบอกว่าอยากเป็นจักรพรรดงั้นหรือ? ตราบใดที่เจ้าได้เป็นจักรพรรดิ เจ้าก็สามารถลงมือล้างแค้นแทนพี่หว่านเอ๋อร์ของเจ้าได้? ฉะนั้นแล้ว พวกเรามาทำข้อตกลงกันจะดีกว่าไหม”

ซั่งกวนเฮ่าลังเลและถามว่า

“ตกลงอะไรรึ?”

หลี่จุ่นยิ้ม “เจ้าลองไปถามความเห็นของพี่สาวเจ้าดู จากนั้นก็สนับสนุนให้นางแต่งงานกับข้า หากเป็นวิธีนี้ ขอเพียงแค่นางแต่งงานกับข้า บัลลังก์ก็จะเป็นของเจ้า หาใช่ของใครอื่นไม่? ข้าพูดถูกไหม?”

“หากเจ้าได้ครองบัลลังก์จักรพรรดิ โลกนี้ก็นับว่าเราสองเป็นผู้ครองแล้วมิใช่หรือ? จะแก้แค้นใครก็เพียงแค่เราสองพี่น้องเอ่ยปากเท่านั้น?”

ซั่งกวนเฮ่าได้ยินดังนั้น รูม่านตาก็หดตัวลง เขากำหมัดแน่นทันที