องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1237

จักรพรรดินีหยิบหวีไม้นั้นออกมาไว้ในมือและดูมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยสีหน้าพึงพอใจ

เขาบอกให้ทุกคนออกไปข้างนอกทันที เหลือเพียงสองพี่น้องอยู่กันตามลำพัง

จักรพรรดินีหยิบหวีไม้พร้อมสีหน้าที่ดูอ่อนโยนลง มองไปยังซั่งกวนเฮ่าและพูดว่า

“น้องเฮ่า ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะให้ของขวัญกับพี่สาวคนนี้ พี่ดีใจมากจริง ๆ ...ขอบคุณนะน้องเฮ่า”

ดังคำที่ว่าพี่สาวคนโตเปรียบเสมือนแม่ และจักรพรรดินีในขณะนี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยนดั่งความรักของแม่

นั่นทำให้ซั่งกวนเฮ่าอบอุ่นใจอย่างมาก

เขามองดูด้วยความตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่เมื่อนึกถึงทุกสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อนางในหลายปีที่ผ่านมา ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิด เขาแสบจมูกขึ้นมาทันทีและพูดว่า

“เสด็จพี่ ข้าขอโทษ หลายปีที่ผ่านมาข้ามันไม่รู้จักความ...ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย!”

เขาพูดพร้อมคุกเข่าลง!

จักรพรรดินีมีสีหน้าเปลี่ยนไป รีบก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยความตกใจว่า

“น้องเฮ่า เจ้าทำอะไรน่ะ? ลุกขึ้นเถิด!”

หลังจากที่พยุงซั่งกวนเฮ่าขึ้นมา ต่อมน้ำตาของเขาก็แตก และเริ่มร้องไห้ออกมา

เขาเองไม่นึกเลยจริง ๆ ว่าเพียงแค่ตัวเองมอบของขวัญเล็ก ๆ เช่นนี้ให้ เสด็จพี่จะดีใจถึงเพียงนี้...

หากรู้ว่าทำเช่นนี้แล้วจะทำให้นางมีความสุข เขาทำไปตั้งนานแล้ว

อันที่จริง เขาเองก็ต้องการความรักจากพี่สาวตัวเองเช่นกัน เพียงแต่เมื่อก่อนเสด็จพี่มีท่าทีเย็นชาเหลือเกิน ให้ความรู้สึกห่างหนราวกับคนแปลกหน้า

เขาจึงไม่กล้าทำตัวสนิทสนมมากเกินไป!

ตรงกันข้าม พี่หว่านเอ๋อร์ค่อนข้างอ่อนโยนมากกว่า

ดังนั้นเขาจึงสนิทสนมกับพี่หว่านเอ๋อร์มากกว่า ทำให้ห่างเหินกับพี่สาวแท้ ๆ ของตัวเองคนนี้

ตอนนี้รู้แล้วว่า ที่แท้พี่สาวของตนคนนี้ก็อ่อนไหวง่ายเหมือนกัน ทันใดนั้นความรู้สึกผิดก็ก่อเกิดในจิตใจ และไม่สามารถระงับความเจ็บปวดไว้ได้

ทั้งสองพี่น้องต่างพูดความในใจออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลหลั่ง

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็จับมือกันและนั่งลงที่โต๊ะอย่างใกล้ชิด

จักรพรรดินีถามว่า

“น้องเฮ่า วันนี้พี่มีความสุขมาก ไม่คิดเลยว่าที่แท้น้องเฮ่าก็ไม่ได้รังเกียจพี่สาวคนนี้ พี่สาวคนนี้ได้รับของขวัญที่ดีที่สุดเลย พี่เคยคิดด้วยว่าน้องเฮ่าไม่ชอบพี่”

ขณะที่นางพูดก็ยกหวีไม้ในมือขึ้น

“น้องเฮ่า วันหลังต่อหน้าข้า ไม่ต้องเอ่ยถึงกุนซือให้ข้าได้ยินอีก!”

ซั่งกวนเฮ่าอึ้งไป เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เสด็จพี่กับกุนซือ...ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องขัดแย้งกันอยู่!

อีตาหลี่จุ่นต้องการจะแต่งงานกับเสด็จพี่ ดูเหมือนว่าตอนนี้จะเป็นไปได้ยากเสียแล้ว

ในเวลานี้ ซั่งกวนเฮ่ามีความสุขเล็กน้อย แต่ก็กังวลใจเล็กน้อยเช่นกัน

ที่ดีใจก็คือเสด็จพี่ดูเหมือนจะเกลียดชังหลี่จุ่น ชายน่ารังเกียจผู้นั่น ที่กังวลใจก็คือ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ตัวเองก็หมดหนทางได้ครองบัลลังก์และแก้แค้นให้พี่หว่านเอ๋อร์!

ในเวลานี้ จิตใจของซั่งกวนเฮ่าขัดแย้งกันอย่างมาก

ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่เสด็จพี่สนิทสนมกับตนเอง ซึ่งเป็นภาพหาชมยาก เขาจึงเงียบปากไป ไม่เอ่ยถึงหลี่จุ่น

สองพี่น้องพูดคุยกันอย่างเข้าขา ซั่งกวนเฮ่าอยู่ในกระโจมกลางกองทัพเป็นเวลานานกว่าจะออกไป

เมื่อซั่งกวนเฮ่าออกไปแล้ว จักรพรรดินีก็ถอนหายใจ ดึงปิ่นหยกสีฟ้าน้ำทะเลออกจากผม

ถือมันไว้ในมือแล้วมองมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในที่สุดก็นั่งลงบนเก้าอี้ช้า ๆ และถอนหายใจอย่างไร้ที่สิ้นสุด