องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1240

เจิ้นเป่ยอ๋องให้เวลาเขาเพียงห้าวันเท่านั้น หลี่จุ่นจึงไม่ต้องการเสียเวลามากเกินไป

หลังจากผ่านไปหนึ่งคืนที่เมืองอวี๋เจียง เช้าวันรุ่งขึ้นก็มาที่กลางกองทัพ เพื่อมาพบจักรพรรดินี

เมื่อจักรพรรดินีเห็นหลี่จุ่นมาพบตนเอง ระหว่างคิ้วของนางก็เต็มไปด้วยความหมองหม่น

“ฝ่าบาท ครั้งนี้ข้าได้พบเจิ้นเป่ยอ๋องและทำข้อตกลงกันสำเร็จ! เจิ้นเป่ยอ๋องรับปากว่าจะนำกองทัพลงมาทางใต้ภายในสามวันนี้ เวลาไม่คอยท่า ถึงเวลาที่ควรจะส่งกำลังทหารไปยังเมืองเป่ยกวนและยึดครองฝั่งตะวันตกของแคว้นหนานได้แล้ว!”

หลังจากที่ได้พบจักรพรรดินี หลี่จุ่นก็พูดเข้าประเด็นทันที

เสียเวลาเดินทางมาแล้วหนึ่งวัน ล่าช้าไปมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

จักรพรรดินีมีสีหน้าประหลาดใจ

นางได้ยินเรื่องที่หลี่จุ่นและเจิ้นเป่ยอ๋องพบกันจากน้องเฮ่าแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าหลี่จุ่นจะทำข้อตกลงกับอีกฝ่ายได้สำเร็จ

ทว่าข้อตกลงที่ว่านั่นมันคืออะไรกันล่ะ?

เจ้าเด็กนี่ไม่มีความตั้งใจที่จะบอกนางเลยแม้แต่นิด ทำให้นางเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

นางมองไปที่หลี่จุ่นอย่างเย็นชาทันทีและพูดว่า

“ที่กุนซือพูดมาก็สมเหตุสมผล ทว่ากุนซือพึ่งมาบอกเอาตอนนี้ ช้าเกินไปหรือไม่? มิใช่ว่ากุนซือควรจะต้องรายงานกับข้าตั้งแต่เมื่อวานหรือ?”

หลี่จุ่นผงะไป

ไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงโกรธขนาดนี้โดยไม่มีเหตุผล!

เมื่อวานนี้เขากำชับกับเถี่ยโถวแล้วว่าให้เขาไปรายงานให้จักรพรรดินีทราบกี่ยวกับกองทหารที่มุ่งหน้าไปทางใต้ในวันนี้

หลี่จุ่นตื่นตระหนกและถามว่า “ฝ่าบาท เมื่อวานแม่ทัพเถี่ยโถวไม่ได้มาแจ้งเรื่องที่ส่งกองกำลังออกไปวันนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เจ้าเถี่ยโถวคนนี้ไม่ใส่ใจแม้กระทั่งคำสั่งจากตัวเขาเองเลยรึ?

ทันใดนั้น!

จักรพรรดินีก็ยิ้มเยาะเหมือนเช่นเคยและพูดว่า “กุนซือ แม่ทัพเถี่ยโถวก็คือแม่ทัพเถี่ยโถว กุนซือก็คือกุนซือ เจ้าเป็นผู้บัญชาการของกองทัพทั้งหมด ยิ่งต้องตื่นตัวกับเรื่องสำคัญเช่นนี้มิใช่รึ?”

หลี่จุ่นขมวดคิ้ว

ที่แท้เถี่ยโถวก็รายงานไปเรียบร้อยแล้ว

เช่นนั้นแล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร?

เขาพยายามครุ่นคิดและเข้าใจขึ้นมาทันที

ผู้หญิงคนนี้กำลังโกรธเขาอยู่นั่นเอง...

ทว่าโกรธเรื่องอะไรล่ะ?

หลี่จุ่นรู้สึกหวั่นใจ หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็เข้าใจได้ทันที

คาดว่า คงจะโกรธเรื่องที่เขาพึ่งจะมาหานางเอาวันนี้!

ในที่สุด!

ผู้หญิงคนนี้เริ่มมีท่าทีเหมือนผู้หญิงมากขึ้นเรื่อย ๆ !

รู้จักหึงหวงเสียแล้ว

หลังจากรู้สาเหตุแล้ว หลี่จุนก็แอบหัวเราะ แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะง้อนาง

ทั้งที่รู้ว่านางโกรธ แต่กลับไม่ง้อ หนำซ้ำยังทำให้โกรธมากขึ้นกว่าเดิมและเมินเฉย หากรอให้เดือดเต็มที่แล้วมาง้ออีกครั้ง ผลที่ตามมาจะทวีคูณเป็นสองเท่า!

ทำให้ผู้หญิงรู้สึกว่าอยู่ในสวงสวรรค์และนรกภูมิ ทั้งรู้สึกรักทั้งโกรธ

หากทำเช่นนี้ รับประกันได้เลยว่าเธอจะตกอยู่ในกำมือของคุณ

ทว่า เธอต้องชอบคุณด้วย

ไม่อย่างนั้น การทำอย่างนี้จะกลับกลายว่าดูตลก

โชคร้ายนัก หลี่จุ่นดูออกตั้งนานแล้วว่าจักรพรรดินีมีใจให้กับเขา

หลี่จุ่นจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ครั้นถึงยามอู่ จึงเตรียมยกทัพสู่ทางใต้!

หลี่จุ่นได้ส่งทหารม้าหนึ่งหมื่นนายเข้าไปอารักขาที่เมืองอวี๋เจียง และนำกองทัพสามแสนสามหมื่นนายเดินทางไปทางใต้

ยิ่งใหญ่เกรียงไกร!

เมื่อถึงเวลาเที่ยงของวันรุ่งขึ้น ในที่สุดก็มาถึงด่านควาย

หลี่จุ่นสั่งให้กองกำลังทั้งหมดหยุดพักและจัดระเบียบใหม่ หลังจากนั้นก็เรียกแม่ทัพทั้งหมดในไปรวมพลกันที่กระโจมกลางกองทัพเพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับการโจมตีเมืองเป่ยกวน!

ผู้ดูแลเมืองเป่ยกวนควบคุมตัวเฟิงฉีถัวเอาไว้ในช่วงเวลาวิกฤติ ทำให้รักษาซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ได้ไว้ไม่ทันการ ตอนนี้จึงนอนเป็นผัก!

ไม่ว่าอย่างไรหลี่จุ่นก็จำต้องกัดฟันทำ!

เขาเสนอความเห็นว่า

“ข้าวางแผนจะระเบิดเมืองเป่ยกวน ทำลายล้างศัตรู ส่งกองกำลังเข้าไปสนับสนุนเพิ่ม วิธีนี้จะช่วยลดการบาดเจ็บล้มตายของกองทัพของเรา! ท่านและคนอื่น ๆ คิดว่าอย่างไร?