องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1309

เป้าชุนชิวยิ้มแก้มปริ

พลางพูดในใจว่าเจ้าเป็นเช่นไร มีหรือข้าและท่านจอมทัพจะไม่รู้

ท่านอ๋องผู้นี้เป็นคนที่ทำเพื่อผลประโยชน์

“แม้ว่ากองทัพแคว้นฉีจะมีกำลังพลถึงหกแสนนาย แต่จริงๆ แล้วถูกอวี่เหวินจิ้งทำให้ขวัญหนีดีฝ่อ และเสียขวัญกำลังใจไปแล้ว แต่หากตอนนี้เรามีปืนใหญ่ที่ทรงพลังกว่าไปสู้ ศัตรูต้องตกใจกลัวจนหนีกระเจิงเป็นแน่ และด้วยสมญานามของท่านอา เกรงว่าเมื่อท่านอายกทัพ กองทัพแคว้นฉีต้องถอยหนีทันทีที่ได้รับข่าว”

หลี่จุ่นเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้ม

พร้อมสังเกตุสีหน้าของเป้าชุนชิว

แต่พบว่าอีกฝ่ายมีสีหน้าปกติ และใจเย็นมากจึงพูดว่า

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ในเมื่อท่านอาสัญญาว่าจะให้กองกำลังในบังคับบัญชาฟังคำสั่งข้า ข้าจึงอยากโยกย้ายทหารหนึ่งแสนนายของกองทัพพิทักษ์อุดรไปทางใต้เพื่อเข้าร่วมกับกองทัพของข้า เมื่อท่านอายกทัพไปชิงโจว ข้าก็จะยกทัพไปซินตู เพื่อดึงดูดความสนใจของหลี่เจิ้งและกองทัพแคว้นฉี ทำให้พวกเขาไม่รู้เจตนาของเรา ท่านเป้าคิดว่าอย่างไร”

เป้าชุนชิวมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าหลี่จุ่นจะยื่นข้อเสนอเช่นนี้

พออ้าปากก็จะเอาทหารแสนนายของกองทัพพิทักษ์อุดร นี่ไม่ใช่คำขอเล็กๆ น้อยๆ เลยนะ

ทว่า จริงๆ แล้วท่านจอมทัพก็ต้องการสนับสนุนหลี่จุ่น ต้องการให้หลี่จุ่นสืบทอดราชวงศ์หลี่

กระนั้นการรวมกำลังพลเข้าด้วยกันเสียแต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร

แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าท่านจอมทัพจะคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

หลี่จุ่นเห็นเป้าชุนชิวคิดหนักจึงครุ่นคิดก่อนพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“เอาอย่างนี้แล้วกัน เมื่อท่านเป้าเดินทางกลับ ข้าผู้แซ่หลี่จะมอบหมายให้คนนำปืนใหญ่ไปยังเมืองเฟิงหลิงพร้อมกับท่านด้วยเพื่อฟังคำสั่งของท่านอา หากท่านอากังวลว่าการส่งทหารหนึ่งแสนนายมาช่วยหลานชายจะส่งผลเสียต่อสงครามในชิงโจวก็ช่างมันเสียเถอะ”

หลี่จุ่นถอยเพื่อรุก และหยั่งเชิงท่าทีของเจิ้นเป่ยอ๋องอีกครั้ง

เมื่อแต่งงานกับจักรพรรดินีแล้วจะให้เขาเป็นผู้นำเป็นเพียงคำพูดลมๆ แล้งๆ หลี่จุ่นเพียงลองหยั่งเชิงดูเท่านั้น แน่นอนว่าไม่เชื่อไปเสียทั้งหมด

บังเอิญว่าเขาก็ชอบหญิงสาวอย่างจ้าวจีพอดีจึงใช้ข้ออ้างนี้แต่งงานกับนาง ท้ายที่สุดแล้วหลี่จุ่นเชื่อคำพูดของเจิ้นเป่ยอ๋องเพียงสามส่วนเท่านั้น

ตอนนี้เจิ้นเป่ยอ๋องยังไม่ตามคำสัญญา แต่กลับต้องการปืนใหญ่ของเขา งั้นก็เอาไปเลย อยากรู้เหมือนกันว่าเจิ้นเป่ยอ๋องจะเอาไปทำอะไร

หากเขาเล่นแง่กับเขาก็ให้เขาเล่นไป

ปืนใหญ่รึ เอาไปเลย

ส่วนดินระเบิดน่ะหรือ... จะให้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของข้าผู้แซ่หลี่

เจิ้นเป่ยอ๋องเก่งกาจถึงขั้นเหวี่ยงปืนใหญ่ใส่กองทัพศัตรู แต่ถ้าหากใช้งานไม่ได้ในยามคับขันก็แค่วางไว้ดูเล่น

อย่างไรเสียก็แค่เล่นกันอยู่แล้ว

เมื่อเป้าชุนชิวได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจมาก และพูดว่า

“เยี่ยมไปเลยขอรับ ท่านอ๋องช่างมีเมตตาและมองการณ์ไกล ข้าน้อยนับถือท่านมากจริงๆ”

จ้าวต้าเฉียนตะลึงไปชั่วขณะ แล้วพูดว่า

“ท่านกุนซือ เราจะให้ยืมปืนใหญ่หนึ่งร้อยกระบอกจริงๆ หรือขอรับ”

ตอนนี้ในค่ายมีปืนใหญ่ไม่ถึงห้าร้อยกระบอกด้วยซ้ำ จู่ๆ ก็ให้ยืมไปหนึ่งร้อยกระบอกอย่างกะทันหันเช่นนี้ ท่านกุนซือคนนี้ใจกว้างเกินไปหรือเปล่า

ทว่า

หลี่จุ่นเพียงยิ้มแล้วพูดว่า

“เพียงแค่เศษเหล็กหนึ่งร้อยชิ้นเท่านั้น เจ้าจะทุกข์ใจไปไย?”

หา?!

หมายความว่ากระไร

จ้าวต้าเฉียนตะลึงงัน มองหลี่จุ่นพลางเกาศีรษะ ผ่านไปสักพักกว่าจะเข้าใจจึงตบหัวตัวเอง และพูดว่า

“ขอรับ ข้าน้อยรับคำสั่ง”

ท่านกุนซือหมายความว่าให้แค่ปืนใหญ่ แต่ไม่ให้ลูกกระสุนปืนใหญ่สินะ

งั้นก็ไม่เป็นไร

ปืนใหญ่ที่ไม่มีลูกปืนก็แค่ของประดับเท่านั้น ไร้ประโยชน์!