องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1321

กองทัพใหม่ของหลี่จุ่นเตรียมพร้อมที่จะออกรบแล้ว

แต่ปรากฎว่ายังไม่ได้ออกรบ

เช้าตรู่วันที่สอง

มีคนรายงานเข้ามาว่า เจิ้นเป่ยอ๋องได้นำกองทัพพิทักษ์อุดรหนึ่งแสนนายมุ่งหน้าไปทางใต้จริงๆ กำลังตั้งค่ายอยู่นอกเมือง รอคำสั่งจากหลี่จุ่น

หลี่จุ่นถึงได้ลุกขึ้นมา ยังไม่ทันได้ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่ เมื่อได้ยินข่าวสารนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกอึ้งขึ้นมา!

นึกไม่ถึงว่าเจิ้นเป่ยอ๋องจะนำกองทัพลงมา สิ่งนี้เหนือความคาดหมายของเขาอย่างมาก

อัครมหาเสนาบดีเฟิงเป่าจินตามมาถึงอย่างรวดเร็ว และเอ่ยถามขึ้นว่า

“กุนซือ ทหารหนึ่งแสนนายเหล่านี้จะวางแผนอย่างไร?”

เฟิงเป่าจินรู้สึกปวดหัวกับเรื่องนี้เล็กน้อย ตอนนี้กองทัพใหญ่กำลังจะออกทำสงคราม จู่ๆเจิ้นเป่ยอ๋องก็ส่งทหารเหล่านี้มา แต่ใครจะไปกล้าใช้？

ถ้าหากในเวลาสำคัญเกิดแปรพักตร์ หรือว่าไม่ฟังคำสั่งขึ้นมา คงต้องพังยับแน่ๆ

หลี่จุ่นใคร่ครวญชั่วครู่ และเอ่ยถามขึ้นว่า

“แม่ทัพที่นำกองทัพคือใคร?”

เฟิงเป่าจินเอ่ยทันทีว่า

“บอกว่าชื่อจางฟ่างกับหลิ่วเซิ่ง ได้ยินว่าสองคนนี้เป็นรองแม่ทัพใต้บัญชาของเจิ้นเป่ยอ๋องที่มีฝืมือดี! ”

หลี่จุ่นตะลึงอย่างฉับพลัน?

ที่แท้ก็เป็นสองคนนี้…เรื่องนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ!

เจิ้นเป่ยอ๋องคิดอย่างไร ถึงได้ส่งสองคนนี้มา เป็นการส่งทหารมาให้เขาชัดๆ?

ทันใดนั้นหลี่จุ่นก็ยิ้มขึ้น

ขณะเดียวกันเขาก็รับรู้ได้ถึงความโกรธเคืองของเจิ้นเป่ยอ๋อง ทั้งๆที่รู้ว่าสองคนนี้ไม่ชอบหน้าตนเอง แต่ก็เลือกที่จะส่งพวกเขามา เหมือนเป็นการจงใจให้พวกเขามาหาเรื่องตน ทำให้ตนต้องกลัดกลุ้มใจ

แต่น่าเสียดาย

แผนการตามความปรารถนาของตนเองนั้นคิดผิดเสียแล้ว

เฟิงเป่าจินกำลังกลุ้มใจกับเรื่องนี้อยู่ แต่กลับเห็นหลี่จุ่นฉีกปากยิ้ม ทันใดนั้นก็สงสัยขึ้นมา และเอ่ยถามว่า

“กุนซือ ท่านยิ้มอะไรหรือ? หรือว่ามีปัญหาตรงไหน？”

หลี่จุ่นยิ้มและพยักหน้าตอบว่า

“มีปัญหาเกิดขึ้นจริง อีกทั้งยังเป็นปัญหาที่ใหญ่มาก!”

เฟิงเป่าจินฟังอย่างเคลือบแคลงใจ

และในเวลานี้ เฟิงอู่หังก็มาเช่นกัน แน่นอนว่ามาเพราะสาเหตุกองทัพพิทักษ์อุดรหนึ่งแสนนายนี้!

จางฟ่างพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยว่า “รอดูไปก่อนว่าเกิดเรื่องอะไร”

“เหล่าจางเจ้าวางใจเถอะ ทำตามที่ข้าเหล่าเซิ่งบอก ถึงแม้ฝ่าบาทของพวกเขาจะมาด้วยตนเอง ถ้าคนอย่างข้าเหล่าหลิวแสดงสีหน้ายินดี ก็ไม่ต้องเรียกข้าว่าลูกผู้ชาย!”

หลิวเซิ่งยิ้มอย่างเยือกเย็น ท่าทางอวดดีจองหอง

ก่อนพวกเขามาลงใต้ เป้าชุนชิวก็ได้กำชับให้พวกเขา เป้าหมายที่พวกเขามาหากองทัพแคว้หนานก็คือต้องการความส่าแก่ใจ ดื่มกินเสบียงของพวกเขา แต่ก็จะไม่ฟังคำสั่งของพวกเขา

ฝ่ายตรงข้ามจะทำอะไรพวกเขาได้?

คงทำอะไรไม่ได้!

เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็เป็นกองทัพพันธมิตร

“รายงาน!”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน นอกกระโจมก็มีเสียงกล่าวรายงานดังขึ้น “รายงานแม่ทัพทั้งสอง ทัพแคว้นหนานส่งคนมาขอรับ!”

หลิวเซิ่งได้ยินแล้ว ก็ยิ้มพลางเอ่ยว่า

“ดูสิ กำลังเอ่ยถึงอะไรสิ่งนั้นก็มาถึง”

จากนั้นก็ไม่รอให้จางฟ่างเอ่ยปากพูดอะไร ยื่นแขนขึ้นโบก ตะโกนเอ่ยเสียงดังว่า

“ให้พวกเขารออยู่ที่ประตูหน้าค่ายเถิด”