องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1339

ทั้งสองมองหน้ากัน เฟิงอู่หังเริ่มเอ่ยปากพูดก่อนว่า

“ข้าคิดว่าอวี่เหวินจิ้งผู้นี้ต้องการจะหลอกล่อพวกเรา จงใจทำให้กองทัพของเราสับสน จุดประสงค์คือต้องการให้พวกเราลูบหน้าปะจมูก ไม่กล้าโจมตีโดยบุ่มบ่าม แล้วรอการเคลื่อนไหวของทัพแคว้นฉี”

หลี่จุ่นได้ฟังแล้วพยักหน้าและพูดว่า

“ท่านอาวุโสมีเหตุผล อวี่เหวินจิ้งคงต้องการทำให้พวกเราสับสน ชะลอการโจมตีของกองทัพพวกเราให้ล่าช้าลง จากนั้นรอดูท่าทีของทัพแคว้นฉี หากทัพแคว้นฉีลงไปทางใต้พวกเขาจะวางแผนอื่น หากไม่ลงไปทางใต้ ก็จักหันมาโจมตีกองทัพของเราแทน ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลว่าเหตุใดพวกเขาจึงรวมกองกำลังไว้ที่ทางใต้ก่อน...นี่ก็มีเหตุผล”

หลังจากที่โจวชิงได้ยินคำแปลแล้ว เขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า

“ข้าน้อยมีความคิดที่ต่างไป”

เฟิงอู่หังและหลี่จุ่นมองไปยังโจวชิงทันที

เฟิงอู่หังรู้สึกสงสัยใคร่รู้กับกุนซือที่ปรากฎตัวอย่างกะทันหันผู้นี้มาตลอด และเขาเองก็ไม่รู้ว่าหลี่จุ่นไปหาเขามาจากไหน เขาไม่เข้าใจภาษาของพวกเขาเลยด้วยซ้ำ

เฟิงอู่หังฟังภาษาของเจ้าหมอนี่ไม่ออกว่าเป็นภาษาของแคว้นใด

ทว่าคนคนนี้ไม่ธรรมดา

ทุกครั้งที่ปรึกษาหารือกับเขา มักจะนึกอะไรดี ๆ ออกอยู่เสมอ

โจวชิงครุ่นคิดและพูดว่า

“ข้าน้อยคิดว่าการคาดเดาของท่านจอมทัพก็เป็นไปได้ แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้น หากกองทัพของเราโจมตี กลับจะทำให้พวกเขาตกอยู่ในความโกลาหลและไร้กำลังที่จะต้านทาน ซึ่งการทำเช่นนี้นั้นพวกเขาจักได้ไม่คุ้มเสีย สู้ระดมกำลังทหารทั้งหมดไปยังที่ของพวกเราโดยเร็วจะดีกว่า”

“ดังนั้นข้าน้อยคิดว่ากองทัพศัตรูไม่ได้ตั้งใจจะต่อสู้กับกองทัพของเราตั้งแต่แรก หากกองทัพของเราโจมตีเข้าไป เกรงว่าจักรพรรดิอู่จักอพยพออกจากซินตู ละทิ้งเมืองและหนีไปทันที!”

“นี่มัน...” หลี่จุ่นและเฟิงอู่หังประหลาดใจขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

หลี่จุ่นหรี่ตาลงครุ่นคิด รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูง เขามองไปที่โจวชิงและพูดว่า

“เหตุใดจึงคิดเช่นนั้น?”

โจวชิงชี้ไปยังแผนที่และอธิบายว่า

“กองทัพศัตรูรวบรวมกองกำลังไว้ทางทิศใต้ ซึ่งตำแหน่งนี้สามารถเคลื่อนไปทางทิศเหนือได้โดยง่าย เพื่อขวางทัพแคว้นฉีไม่ให้ลงไปทางใต้ ทว่าไม่สามารถเคลื่อนทัพมาโจมตีพวกเราอย่างรวดเร็วได้”

“ทัพแคว้นฉีตอนนี้ไม่มีการเคลื่อนไหวเลยแม้แต่นิด หากจักรอคอยการตอบสนองของพวกเขา ผ่านมาหลายวัน ก็ควรจักตอบสนองได้แล้ว ควรจักรวบรวมกองกำลังเคลื่อนทัพมาทางเรา ทว่าตอนนี้ไม่เขยื้อนเลยแม้แต่น้อย ยังคงแน่นิ่งรอจังหวะบุกโจมตีอยู่ทางใต้”

“ดังนั้น ข้าน้อยคิดว่ากองทัพศัตรูไม่ได้วางแผนที่จะโจมตีเราตั้งแต่แรกแล้ว เหตุผลที่ยกทัพทั้งหมดไปทางใต้ก็เพื่ออำนวยความสะดวกในการล่าถอยไปทางใต้!”

หลังจากเขาอธิบายออกมาทั้งหมด เฟิงอู่หังก็ตกตะลึงไปในทันที

พวกเขาทั้งสามก็วิเคราะห์กันอย่างรอบคอบแล้ว จนในที่สุดก็รู้สึกว่านี่เป็นหนทางที่เป็นไปได้มากที่สุด หลี่จุ่นจึงออกคำสั่งทันที

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราโจมตีเสียเถิด ถึงเวลาที่เราจะยึดครองซินตูกลับมาแล้ว”

หากหลี่เจิ้งต้องการจะหนี เขาเองก็ห้ามไม่ได้

น่าเสียดายจริง ๆ เดิมทีอยากจะเผชิญหน้ากับเขาแท้ ๆ อยากจะหารือว่าสรุปแล้วใครคือลูกใครคือพ่อกันแน่

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เสียแล้ว

หลังจากสั่งการกับกองทัพแล้ว เช้าวันต่อมา กองทัพสามแสนนายก็ออกเดินทาง เดินทัพมุ่งเข้าสู่ซินตูโดยตรง!

ทันใดนั้น!

กองทัพศัตรูถอยทัพและมุ่งลงทางใต้ทันที!

และทัพแคว้นหนานก็ยึดครองซินตูคืนมาได้...ง่ายดั่งปอกกล้วยเข้าปาก!

ทั้งกองทัพร่วมเฉลิมฉลอง!

ทันใดนั้น หลี่จุ่นพลันได้รับจดหมายด่วนจากเจิ้นเป่ยอ๋อง...มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของเมืองเฟิงหลิง!