องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1340

เมืองเฟิงหลิงเกิดเรื่องอันใดขึ้น?

จู่ ๆ จางเป่ยก็กลายเป็นกบฏงั้นรึ!

ขณะที่เจิ้นเป่ยอ๋องเตรียมยกทัพไปโจวชิงเพื่อที่จะประลองการต่อสู้กับทัพแคว้นฉี ปรากฏว่าก่อนที่จางเป่ยจะเดินทางจากไป เขาได้นำกองทัพเหยียนโจวบางส่วนมาโจมตีกองทัพเจิ้นเป่ยหนึ่งแสนนายของเจิ้นเป่ยอ๋อง!

ท้ายที่สุด เนื่องจากขวัญและกำลังใจของทหารในกองทัพเหยียนโจวไม่เป็นน้ำหนึ่งอันเดียวกัน จึงโจมตีทหารนับแสนของเจิ้นเป่ยอ๋องได้ไม่สำเร็จ ทว่าจางเป่ยกลับถูกเจิ้นเป่ยอ๋องที่เต็มไปด้วยไฟแค้นบั่นศีรษะลงในที่สุด ความวุ่นวายในเมืองจึงพลันสงบลง!

อย่างไรก็ตาม หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ กองทัพได้รับความสูญเสียอย่างหนัก โดยมีผู้เสียชีวิตเกือบแสนคน!

ตายห้าหกหมื่นคน และบาดเจ็บอีกห้าหกหมื่นคน!

ทหารนับแสนของเจิ้นเป่ยอ๋อง ถูกโจมตีจนเหลือเพียงเจ็ดหมื่น ดังนั้นแผนการโจมตีกองทัพฉีจึงต้องถูกระงับไว้ก่อน

เวลานี้!

จวนแม่ทัพ ณ เมืองเฟิงหลิง

เป็นวันที่สองของเหตุการณ์ภายในอันไม่สงบนี้

ขวัญและกำลังใจในกองทัพสงบนิ่งลงชั่วคราว

“ไม่นึกเลยว่าจางเป่ยจักซ่อนตัวได้ดีขนาดนี้...พวกเราทุกคนถูกหลอกเสียแล้ว” เป้าชุนชิวหน้าซีดเผือดและยังหวาดผวา

จางเป่ยผู้นี้แสดงให้เห็นว่าตนสนับสนุนเจิ้นเป่ยอ๋องเป็นอย่างมาก แต่กลับไม่คิดเลยว่าในเวลาสำคัญเขาจะลงมือเช่นนี้

เจิ้นเป่ยอ๋องที่นั่งอยู่บนที่นั่งผู้บังคับบัญชาถอนหายใจและพูดว่า

“เพราะข้าสะเพร่าเอง ในเมื่อหลี่เจิ้งกล้าให้จางเป่ยควบคุมดูแลทัพเหยียนโจว แน่นอนว่าเขาต้องเตรียมพร้อมและไว้วางใจเขา ท้ายที่สุดแล้ว ในช่วงปีแรก ๆ ข้าคิดว่าจางเป่ยไม่ใช่คนเช่นนั้น จึงป้องกันเอาไว้ไม่ได้”

ในเวลานี้ หวังเซิ่งเองที่อยู่ในจวนแม่ทัพก็เงียบไป

ในใจยังคงหวาดผวา

เมื่อวานนี้เขาเกือบตายแล้ว หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้เขาตามหลี่จุ่นไปแต่แรกเสียก็ดี ทว่ามาพูดกระไรตอนนี้สายไปเสียแล้ว

เป้าชุนชิวถอนหายใจและพูดว่า

“จากรายงานของหน่วยสอดแนมเมื่อคืนนี้ ได้รายงานว่าครอบครัวของจางเป่ยอยู่ที่ซินตู ตอนนี้ดูเหมือนว่าชีวิตของจางเป่ยจักไม่เป็นไปดั่งใจเสียแล้ว”

เจิ้นเป่ยอ๋องหรี่ตาลงเล็กน้อยหลังจากได้ยินเช่นนั้น เขามองดูขนมที่อยู่ที่มุมถาด แขนที่วางอยู่บนที่วางแขนของเก้าอี้กระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย

เขาถอนหายใจและเอ่ยปากว่า

“แจ้งเรื่องนี้ให้จิ่งอ๋องทราบ จากนั้นพวกเราจะไปรวมตัวกับจิ่งอ๋องทางใต้ มีเรื่องบางอย่างที่ข้าทำมาหลายปี และข้าไม่อยากทำต่ออีกแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องจบมันเสียที”

เป้าชุนชิวดูจริงจังเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พยักหน้าอย่างหนักแน่นและพูดว่า

“ขอรับ ท่านจอมทัพ!”

ในขณะเดียวกันก็ได้ส่งจดหมายไปถึงเฟิงเป่าจิน ให้เขาและเถี่ยโถวระมัดระวังทหารที่เข้ามาใหม่ในกองทัพราชวงศ์อู่เหล่านั้นให้ดี

ไม่แน่ว่าอาจมีไส้ศึกอยู่ในนั้น หากในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้พวกเขาก่อกบฏขึ้นมาคงได้ถึงคราวฉิบหายแน่

“เจ้าหนู เจิ้นเป่ยอ๋องผู้นี้เชื่อใจได้จริง ๆ น่ะหรือ?”

หลังจากพูดคุยถึงปัญหาไส้ศึก เฟิงอู่หังก็พลันพูดพร้อมสีหน้ากังวลใจ

หลี่จุ่นส่ายหัวและกล่าวว่า

“เชื่อใจได้เพียงสามส่วนสี่”

“เช่นนั้น ตอนนี้เขาอยู่ที่เมืองซ่านหยวน...” เฟิงอู่หังขมวดคิ้ว

หลี่จุ่นพูดพร้อมรอยยิ้มว่า

“ไม่ต้องกังวล เชื่อใจเขาได้หรือไม่ก็อีกเรื่อง เขาจะกลายมาเป็นศัตรูของข้าตอนนี้หรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง ข้าเองก็ไม่แน่ใจนักว่าเขายังอยู่ใต้อำนาจของหลี่เจิ้งหรือไม่ หากได้รู้ก็คงแน่ใจเอง ไม่ต้องกังวลมากเกินไป”

เฟิงอู่หังทำได้เพียงพยักหน้า

ในเวลานี้ หน่วยสอดแนมเข้ามารายงานเรื่องด่วนอย่างกะทันหัน

“มีรายงานขอรับ! กองทัพศัตรูที่มุ่งหน้าไปทางใต้ได้กลับมาแล้ว ตอนนี้อยู่ห่างจากเมืองหลวงไม่ถึงห้าสิบลี้ขอรับ!”