องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1360

ชายร่างใหญ่หนึ่งคนต่อยไปเพียงหมัดเดียว ร่างของทั้งสองคนก็ลอยออกไป โดยไม่มีกำลังที่จะต้านทานได้เลย!

"ฉิงเอ๋อร์ พวกเจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่" สีหน้าของน่าหลันเหวินแย่ลงมาก นางรีบหันไปหาฉิงเอ๋อร์และอีกคนทันที

“องค์หญิง......พวกเราไม่เป็นไร......"

ฉิงเอ๋อร์และหลินกงกงเกือบจะพ่นเลือดออกมาเต็มปาก ทั้งสองพยายามยันร่างลุกขึ้น

แต่!

ชายร่างใหญ่ได้ใช้มีดทาบอยู่บนต้นคอของน่าหลันเหวิน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า

"องค์หญิงโปรดให้ความร่วมมือด้วย ข้าจะไม่ทําร้ายพวกท่าน และข้าเองก็ไม่ชอบทําร้ายผู้คนด้วย อีกทั้งวรยุทธ์ของข้าสูงมาก พวกเจ้าสองคนก็ไม่ต้องลงมือแล้ว”

เขามองไปทางฉิงเอ๋อร์และหลินกงกง

จู่ๆ สีหน้าของทั้งสองคนก็แย่ลง!

วรยุทธ์ของคนผู้นี้สูงอย่างน่าสยดสยองจริงๆ!

เกรงว่าแม้จะเป็นอาหยวนที่มา ก็คงยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย

น่าหลันเหวินสีหน้าแย่ลง นางเอ่ยถามว่า

"เจ้าได้รับคําสั่งจากใคร?"

ชายร่างใหญ่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม

"องค์หญิงตามข้ากลับไปก็จะรู้แล้ว"

น่าหลันเหวินเห็นว่าฉิงเอ๋อร์และอีกคนได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว เดิมทีพวกเขาสามคนก็หนีไม่พ้น จึงเอ่ยอย่างเย็นชา

"เจ้าควรคิดถึงผลที่ตามมาให้ดีถึงการจับตัวข้า?"

ชายร่างใหญ่ยิ้มพลางเหลือบมองเนินหน้าท้องนูนของนาง แล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า

"ท่านกำลังจะบอกว่าพ่อของเด็กจะไม่ปล่อยข้าไปใช่หรือไม่?"

น่าหลันเหวินขมวดคิ้ว!

แต่กลับได้ยินชายร่างใหญ่พูดต่อ

"พูดตามตรง หากไม่ใช่เพราะท่านตั้งท้องเด็กคนนี้ ข้าก็คงไม่ทำร้ายท่านแล้ว ตอนนี้พวกท่านสองแม่ลูกก็ไปกับข้าน้อยเถอะ อืม รวมถึงพวกเจ้าสองคนด้วย!"

ชายร่างใหญ่ชี้ไปที่ฉิงเอ๋อร์และอีกคน

สีหน้าของทั้งสามคนแย่ลง

น่าหลันเหวินถูกปรมาจารย์ลึกลับปล้นระหว่างทางกลับไปทางใต้ ซึ่งเรื่องนี้หลี่จุ่นไม่รู้เลยแม้แต่น้อย

แม้แต่เรื่องที่น่าหลันเหวินกลับมาที่ราชวงศ์อู่แล้ว กระทั้งเรื่องที่ไปถึงแคว้นหนานแล้ว และวิ่งไปทั่วเขาก็ยังไม่รู้อะไรเลย

สมาคมเทียนตี้ก่อนหน้านี้กําลังตามหาน่าหลันเหวินอยู่จริงๆ แต่น่าเสียดายที่ความสนใจทั้งหมดตกไปอยู่ที่แคว้นฉีและแคว้นเยียน เพราะราชวงศ์ทั้งสองแคว้นนี้ล้วนแซ่น่าหลัน จึงไม่ได้ให้ความสนใจกับอาณาเขตของราชวงศ์อู่มากนัก

ดังนั้นแต่ไหนแต่ไรมาจึงไม่ได้พบเจอ

ในขณะนี้ ณ เมืองหลวงของจักรวรรดิแคว้นหนาน!

หลักๆ คือไม่มีเบาะแสอะไรเลย ตอนแรกจับปลัดอำเภอมาคนหนึ่ง แต่อีกฝ่ายแสร้งโง่ตบตาผู้คน ว่าไม่รู้แน่ชัดว่าใครอยู่เบื้องหลัง

เถี่ยโถวก็อึ้งไป และไม่รู้อะไรมากกว่านี้เลย

บางทีหลี่เจิ้งอาจรู้

จนถึงตอนนี้หลี่เจิ้งยังไม่ได้ส่งคนของตัวเองมาเลย เช่นนั้นแล้วดูเหมือนว่าคงต้องไปพบเขาอีกครั้ง

เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลี่จุ่นจึงเตรียมพร้อมที่จะไปขอพบหลี่เจิ้งอีกครั้ง

แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นศัตรูที่ฆ่าทั้งมารดาและลุงของเขา แต่ก็ยังเป็นพ่อลูกกัน

หลี่จุ่นกําลังจะเรียกคนให้เข้ามาเพื่อไปจัดการ แต่ทันใดนั้นกลับมีคนคนหนึ่งกระโดดเข้ามาทางหน้าต่าง

ผู้มาเยือนนั้นมีใบหน้าทรงเสน่ห์ รูปร่างน่าหลงใหล

สวมเสื้อผ้าทะมัดทะแมง กอดกระบี่ไว้ในอ้อมแขน

ไว้ผมยาวมัดเป็นหางม้า

มองไปที่เขา

เรียวคิ้วและดวงตามีกลิ่นไอความเย็นชา

เมื่อหลี่จุ่นเห็นอีกฝ่ายเขาก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตะโกนเรียกด้วยสีหน้าประหลาดใจ

"เสี่ยวฮวนฮวน...... เจ้ามาแล้วหรือ? ”