องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1361

สีหน้าของโหลวฮวนฮวนเย็นชาเล็กน้อย มองไปที่หลี่จุ่นโดยไม่พูดอะไรสักคํา

ไม่ได้เจอกันมาเกือบปีแล้ว การได้เจอกันอีกครั้งแล้วมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ทําให้หลี่จุ่นสับสนเล็กน้อย

"เสี่ยวฮวนฮวน เป็นอะไรไป? ไม่รู้จักข้าแล้วหรือ?” หลี่จุ่นถามด้วยรอยยิ้ม

โหลวฮวนฮวนส่ายหัว เดินไปนั่งบนที่นั่ง แล้วพูดอย่างเย็นชา

"ข้าคิดว่าเจ้าตายแล้ว แต่ไม่คิดว่าเจ้ายังมีชีวิตยู่!"

"อา ยังมีชีวิตอยู่สิ ยังมีชีวิตอยู่อย่างดีด้วย"หลี่จุ่นยิ้มเล็กน้อยอย่างอายๆ

โหลวฮวนฮวนยังคงต่อไปพูดอย่างเย็นชา

"ข้าก็บอกแล้วว่าไม่ต้องตั้งอนุสาวรีย์ให้เจ้า แต่บางคนก็ไม่ฟัง พวกเขาตั้งให้เจ้าจริงๆ ในเมื่อตั้งแล้ว ข้าคิดว่าก็ให้มันอยู่ตลอดไปเถอะ เมื่อเจ้าตายแล้วจริงๆค่อยฝังมันไว้ให้เจ้าก็พอแล้ว”

หลี่จุ่นหมดคำจะพูดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วปล่อยให้โหลวฮวนฮวนโกรธอยู่ตรงนั่น

"คือว่าเสี่ยวฮวนฮวน เจ้ารู้หรือไม่? ตอนนี้ข้าก็เป็นยอดฝีมือแล้วเช่นกัน!” หลี่จุ่นเบี่ยงเบนประเด็นทันที

อย่างไรก็ตาม โหลวฮวนฮวนเพียงแค่เหลือบมองเขาอย่างเรียบนิ่งและพูดว่า

"ข้ารู้แล้ว.......ยินดีกับเจ้าด้วย”

"อ่า แค่ธรรดาๆเท่านั้น ไม่ต้องแสดงความยินดี" หลี่จุ่นไม่มีอะไรจะพูด

โหลวฮวนฮวนเยาะเย้ยและพูดว่า

"ไม่งั้นเรามาสู้กันสักตั้งดีหรือไม่? ข้าเห็นว่าเจ้ามั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองนัก! ”

หลี่จุ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

"ไม่ได้ หมอเทวบอกว่าข้าต้องพักผ่อนให้เพียงพอ ใช้กำลังไม่ได้"

อย่างไรก็ตาม!

กระบี่ยาวในมือของโหลวฮวนฮวนก็ออกมาจากฝักแล้ว นางลุกขึ้นพร้อมเยาะเย้ยด้วยสีหน้าเย็นชา และพูดว่า

"ไม่เป็นไร ในเมื่อมีหมอเทวดา เจ้าต้องไม่ตายแน่!"

นางไม่พูดอะไรอีกแต่แทงกระบี่ใส่หลี่จุ่นทันที!

หลี่จุ่นตกตะลึง แล้วตอบสนองกลับทันที!

ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีนิสัยเหมือนเดิม เอาแต่ชักกระบี่ฆ่าคน!

ทั้งสองคนผลัดกันต่อสู้ไปมาอยู่ในเรือน

โหลวฮวนฮวนมีอาวุธ เหมือนกับครั้งก่อนที่อยู่เมืองเหยียนโจว

ครั้งที่แล้วก็ต่อสู้กับนางและเฉาวานวานด้วยมือเปล่า แต่เขาก็ได้เปรียบ

แล้วครั้งนี้ก็ต่อสู้ด้วยมือเปล่า!

โหลวฮวนฮวนเอ่ย"จิ่งอ๋องเจ้าชู้เช่นนี้ บนตัวเต็มไปด้วยกลิ่นแป้งน้ำสีชาดของสตรี ทำไมจะจำไม่ได้”

"แล้วเหตุใดเจ้าถึงวิ่งได้เร็วนัก? ข้ายังไม่ทันได้มีเวลาคุยกับพวกเจ้าด้วยซ้ำ เจ้ากับวานวานก็หนีไปแล้ว!” หลี่จุ่นเอ่ย

ในหัวใจบอกว่าวันนั้นเขามีสัมพันธ์รักกับใครสักคน?

คงไม่ใช่หรอกมั้ง

โหลวฮวนฮวนหันหน้าหนีและไม่พูดอะไร

ดูเหมือนอารมณ์จะบูดบึ้ง!

หลี่จุ่นก็เอ่ยอีกว่า

"เสี่ยวฮวนฮวน ข้าขออภัยจริงๆ ที่ครั้งก่อนข้าไม่ได้บอกเจ้าเรื่องแกล้งตาย เพราะเดิมพันมันสูงมาก นอกจากนี้พวกเจ้าก็ไม่ได้อยู่ด้วย ข้าจึงไม่รู้ว่าจะบอกเจ้าอย่างไร เจ้าก็อย่าโกรธเลยนะ"

โหลวฮวนฮวนพูดอย่างเย็นชา" จิ่งอ๋องไม่ต้องอธิบายให้ข้าฟัง ข้าไม่ได้เป็นอะไรกับท่านเสียหน่อย!"

อ่าห่ะ？

หลี่จุ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ได้เป็นอะไรกับข้า? เสี่ยวฮวนฮวน เจ้าดูสิว่าท่าทางของเราตอนนี้คลุมเครือแค่ไหน เจ้าแน่ใจหรือว่าไม่ใช่คนของข้า? ”

หลี่จุ่นจับมือของโหลวฮวนฮวนแล้วยกมือขึ้นเหนือศีรษะ แล้วตรึงติดไว้กับผนัง ท่าทางคลุมเครือยิ่งนัก