องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1390

เมื่อจักรพรรดินีเห็นหลี่จุ่นกับน่าหลันเหวินกอดจูบกัน เหมือนการปฏิญาณความรักต่อหน้าทุกคน

ทันใดนั้นก็กำมืออย่างเงียบๆ แววตาเผยความเสียใจเล็กน้อย

ฉิงเอ๋อร์และหลินกงกงที่อยู่ข้างๆต่างมองดูพร้อมกับน้ำตาหลั่งไหล นี่คือน้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม

ส่วนเจียงเยว่ฉานเมื่อเห็นภาพนี้ ก็บุ้ยปากอยู่เงียบๆ ท่าทางอึดอัดใจเล็กน้อย

แต่นางก็เพ่งมองทั้งสองที่จูบกันอย่างเร่าร้อน

ผ่านไปตั้งนานกว่าริมฝีปากจะแยกออกจากกัน

“น้องหก ในที่สุดข้าก็ได้พบหน้าเจ้าอีกครั้ง…”

น่าหลันเหวินดีใจจนร้องไห้ น้ำตาไหลรินดั่งสายฝน

มองดูหลี่จุ่น แววตาเปี่ยมด้วยความรักที่ลึกซึ้ง

หลี่จุ่นก็มีน้ำตาไหลเต็มหน้าเช่นกัน จับแก้มของน่าหลันเหวิน เอ่ยเสียงอ่อนโยนว่า

“พี่หญิง ท่านไปไหนมา ข้าตามหาท่านอย่างยากลำบากเหลือเกิน?”

น่าหลันเหวินเอ่ย “ข้าขอโทษ เป็นความผิดของข้าเอง ไว้พี่หญิงจะเล่าให้เจ้าฟังทีหลัง”

“มหาจักรพรรดิ!”

เวลานี้ อวี่เหวินจิ้งตะโกนเอ่ย!

เสียงนี้ทำให้หลายคนได้สติขึ้นมา สายตาเจียงเยว่ฉานเปลี่ยนแปลง และเอ่ยว่า

“ไปกัน!”

วินาทีต่อมา!

ก็จับตัวฉิงเอ๋อร์กับหลินกงกง และบินออกไป!

หลี่จุ่นรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติบางอย่าง จากนั้นก็กอดน่าหลันเหวินด้วยความระมัดระวัง และเดินทางออกไปทันที

เมื่อพวกเขาออกจากที่นั่น มือยิงธนูบนกำแพงเมืองก็ยิงลูกธนูลงมาจำนวนมาก!

น่าหลันเหวินกำลังตั้งครรภ์อยู่ หลี่จุ่นจึงทำความเร็วได้ไม่มาก จนเกือบจะถูกลูกธนูยิงใส่ตัว ทันใดนั้นสีหน้าก็เย็นชืดสุดขีด

หนีออกมาจากบริเวณที่มีการยิงธนู สายตาหลี่จุ่นเย็นเฉียบ

เป็นอย่างที่คาดไว้!

หลี่โจ้วเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิต!

“ระวัง!”

ทันใดนั้น!

เจียงเยว่ฉานกับจักรพรรดินีก็เอ่ยขึ้นพร้อมกัน

จากนั้นก็เห็นกระสุนปืนใหญ่ยิงออกมาจากในเมืองจำนวนมาก โจมตีเข้ามา!

เวลานั้นหลี่จุ่นก็เผยแววตาจดจ้อง อุ้มน่าหลานเหวินวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว!

จักรพรรดินีบินเข้ามา ทันใดนั้นก็หยุดอยู่ข้างกายน่าหลันเหวิน

ช่วยหลี่จุ่นอีกแรง ทั้งสองคุ้มกันน่าหลันเหวินอย่างระมัดระวัง ลอยตัวขึ้นจากพื้นอย่างแรง ทะยานบินไปอย่างรวดเร็ว!

ตูม!

วินาทีที่พวกเขาบินหนีออกไป บริเวณนั้นก็มีลูกกระสุนยิงลงมา!

หลังจากนั้น…

หลังจากนั้นเป็นลูกระสุนฝ่อ!

อืม ลูกอื่นๆก็เป็นกระสุนฝ่อเช่นกัน

มีเพียงคลุมเล็กๆเกิดขึ้นบนพื้นดิน จากนั้นกระสุนก็กลิ้งไปมาไม่กี่ตลบ ก็แตกกระจาย และบางลูกก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ใช่แล้ว หลี่จุ่นใช้ลูกระสุนฝ่อแลกกับสมุนไพร

แน่นอนว่า ไม่ได้มีเพียงกระสุนฝ่อ ยังมีกระสุนจริงอยู่ด้วย แต่กระสุนเหล่านั้นมีชนวนซ่อนอยู่ เพียงแค่จุด ก็จะระเบิดขึ้นทันที

เป็นอย่างที่คาดไว้!

“จ้าวต้าเฉียน เตรียมยิงปืนใหญ่ ระเบิดเมืองนี้ให้พังพินาศ!”

“ขอรับ!”

ผู้บังคับกองพันค่ายทหารปืนใหญ่จ้าวต้าเฉียนรับคำสั่ง ในกองทัพได้เปิดผ้าสีดำออกอีกครั้ง เผยให้เห็นปืนใหญ่ที่ดำสนิทดั่งน้ำหมึก!

เรียงกันเป็นแถว!

มีกระสุนปืนใหญ่บรรจุไว้ด้านใน!

“เตรียมพร้อม!”

ทหารถือธงยืนอยู่ด้านหน้า รอคำสั่งจากจ้าวต้าเฉียน!

จ้าวต้าเฉียนนำทหารปืนใหญ่เล็งเป้าหมาย จากนั้นก็สั่งการออกไปว่า

“ยิง!”

“ยิง!”

ทหารถือธงสะบัดธงไปมา!

วินาทีต่อมา!

กระสุนปืนใหญ่กว่าร้อยลูกถูกยิงออกไป เสียงระเบิดสนั่นหวั่นไหว ดั่งกึงก้องไปทั่วเมือง!

กระสุนปืนใหญ่อันร้ายแรงกว่าร้อยลูกได้ยิงเข้าด่านฝานหลงที่เมืองหน้าด่าน ทันใดนั้นภายในเมืองก็เกิดเสียงโครมคราม

ดังกระหึ่มไปทั่ว เศษดินและหินกระจุยกระจาย!

อานุภาพอันน่าหวาดกลัว เหล่าทหารในเหตุการณ์ต่างมองดูอย่างอกสั่นขวัญแขวน!

นี่ก็คือฤทธิ์เดชของปืนใหญ่หรือ?

ช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างที่คาดไว้!

หลี่โจ้วที่อยู่ระยะไกลได้ยินเสียงระเบิด ก็ดึงบังเหียนม้าให้หยุดลง หันหลังไปมองเมืองหน้าด่านที่กำลังถูกระเบิดถล่ม ควันดินปืนคละคลุ้ง สายตาเต็มไปด้วยเย็นเฉียบ!