องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1392

น่าหลันเหวินรู้ดีว่าหลี่จุ่นมีความประทับใจในตัวเสิ่นจิงหง ยิ่งไปกว่านั้นทั้งสองเคยแต่งงานกันอย่างเป็นทางการอีกด้วย

แม้ว่าต่อมาพวกเขาหย่าร้างกันแล้ว แต่นางก็ดูออกว่าหลี่จุ่นยังคงรู้สึกกับเสิ่นจิ่งหงอยู่

ทว่า ตอนนี้หลี่เจิ้งคือฆาตกรที่สังหารพ่อของเสิ่นจิงหง และหลี่จุ่นคือลูกชายโดยสายเลือดของหลี่เจิ้ง!

ทั้งสองจะเลือกทางมด?

น่าหลันเหวินกลุ้มใจเล็กน้อย

หลี่จุ่นตกใจเล็กน้อย

ไม่คิดว่าเสิ่นจิงหงกับพี่หญิงใหญ่จะเจอกันที่เมืองหลวงได้ ตัวเขาตามสาวน้อยผู้นั้นมาแสนนาน แต่หาไม่พบ กลับเป็นน่าหลันเหวินที่บังเอิญไปพบนางเข้า เรียกได้ว่าอะไรที่ไม่ตั้งใจ มักมักจะมาหาเราเองเสมอจริงๆ

“น้องหก เจ้ากับคุณหนูตระกูลเสิ่น...”

น่าหลันเหวินอดไม่ได้และเอ่ยปากถามออกไป พร้อมมองดูสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหลี่จุ่น

หลี่จุ่นครุ่นคิดและฝืนยิ้มพูดออกไปว่า

“ไม่ว่าข้ากับนางจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยก็รู้ว่านางปลอดภัยดี”

น่าหลันเหวินถอนหายใจเบาๆ และซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลี่จุ่นอย่างแนบแน่น

หลังจากนั้นไม่นาน น่าหลันเหวินก็ถามอีกครั้ง

“น้องหก ข้าได้ยินมาว่าเจ้าแต่งงานกับจักรพรรดินีแคว้นหนาน...ใช่คนที่ช่วยชีวิตข้าไว้ก่อนหน้านี้หรือไม่?”

หลี่จุ่นมีท่าทางดูอึกอักเล็กน้อย เขาพยายามรวบรวมสติและพูดว่า

“พี่หญิง ไม่ใช่คนที่เมื่อก่อนช่วยพวกท่านทั้งสามในตอนนั้น แต่เป็นคนที่ช่วยท่านกับข้าในช่วงต่อมาต่างหาก”

“ข้ารู้ ก่อนหน้า ผู้หญิงคนนั้นดูไม่ใช่คนธรรมดา น่าจะไม่สนใจความสัมพันธ์รักใคร่แบบชายหญิง” น่าหลันเหวินกล่าว

หลี่จุ่นพยักหน้าแล้วกล่าวว่า

“พี่หญิง ที่จริงแล้ว ข้าไม่ได้มีผู้หญิงแค่คนเดียว...”

น่าหลันเหวินเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที

ดวงตาแฝงความตกตะลึงเล็กน้อย อ้าปากค้างและถามว่า

“ถ้าเช่นนั้น มีกี่คนล่ะ?”

หลี่จุ่นเหลือบมองน่าหลันเหวิน ไม่กล้าเอ่ยปาก และตอบอย่างขายผ้าเอาหน้ารอดว่า

“เรื่องนั้นน่ะ ไว้ภายหลังท่านก็จะรู้เอง ก็ไม่น้อยหรอก....และยังมีคนที่ตั้งท้องลูกข้าเหมือนพี่หญิงอีกด้วย...”

น่าหลันเหวินแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ขณะนี้นางมีสีหน้าท่าทางอันซับซ้อนอย่างมาก

หลี่จุ่นกลัวว่าน่าหลันเหวินจะโกรธ จึงกอดนางไว้อย่างแนบแน่นอีกครั้งและกัดฟันพูดว่า

“พี่หญิง ข้าผิดเอง...ข้าขอโทษ!”

ทันใดนั้น!

น่าหลันเหวินไม่ได้พูดอะไร แต่กลับจุ๊บไปที่ริมฝีปากของเขา ดวงตาอ่อนโยนราวกับน้ำ มีเสน่ห์มากอย่างยิ่ง

หลี่จุ่นตกใจและรีบจูบกลับไปทันที

เสิ่นเลี่ยเข้าควบคุมหน่วยข่าวลับแห่งแคว้นฉีได้สำเร็จ อี้อ๋องตั้งใจที่จะปลูกฝังเขา และเขาก็รับช่วงต่อมาได้สำเร็จ กลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่เก่งกาจที่สุดของอี้อ๋อง

วันนี้

หลี่จุ่นก่อตั้งแคว้น ข่าวการก่อตั้งจักรวรรดิพันธมิตรจงหยวนแพร่ไปทั่วแคว้นฉี

เมื่อเสิ่นเลี่ยเห็นประกาศ เขาก็ขมวดคิ้วและรีบตรงไปหาอี้อ๋องทันที

เมื่ออี้อ๋องเห็นข่าวนี้ เขาก็ตกใจมากเช่นกันและพูดว่า

“ไม่คิดเลยว่าจงหยวนจะเกิดเหตุเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ถึงเพียงนี้”

หลังจากนั้น อี้อ๋องก็พูดว่า

“ไม่ต้องกังวลไป ตอนนี้แคว้นฉีของเรากำลังตกต่ำ แม่ทัพอู๋อี๋หลิงก็ถอยทัพกลับไปแล้ว อัครมหาเสนาบดีตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู แคว้นฉีของพวกเราจะขอถอนตัวจากความขัดแย้งในจงหยวนชั่วคราว”

ทันใดนั้น!

เสิ่นเลี่ยพูดอย่างหนักแน่น “ท่านอ๋อง ฝ่าบาทต้องกลับไปที่จงหยวน!”

“ทำไมกันเล่า?!”

อี้อ๋องผงะ “ถึงกลับไปตอนนี้ก็ไม่สามารถล้างแค้นได้ แม้ว่าจักรพรรดิอู่นั่นจะลงจากบัลลังก์แล้ว แต่รอบกายเขาก็ยังรายล้อมไปด้วยผู้มากฝีมือ”

เสิ่นเลี่ยยิ้มเยาะและกล่าวว่า

“เพราะมหาจักรพรรดิ...คือน้องชายของข้า! เขาไม่ใช่ทายาทแท้ๆ ของจักรพรรดิอู่!”

อี้อ๋องตกใจตาค้าง