องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1394

เฟิงฉีถัวส่ายหัวและกล่าวว่า

“ตอนนี้ยังไม่รู้ รออาจารย์ของเจ้ารับยาเข้าไปก่อนจึงจะรู้ได้ ที่ข้าไปตามเจ้ามา เพราะต้องการให้เจ้าใช้พลังรักษาอาจารย์ของเจ้า ใช้กำลังภายในของเจ้าดันยาเข้าสู่ร่างกาย”

“ขอรับ ท่านปู่เฟิง!” หลี่จุ่นพยักหน้าทันที

ช่วงนี้กำลังภายในของเขามีการพัฒนาขึ้นอีกครั้ง

รออวิ๋นเอ๋อร์ป้อนยาซั่งกวนหว่านเอ๋อร์เสร็จ หลี่จุ่นก็รีบรักษาทันที

หลังจากนั้น ตัวยาก็พลันเข้าสู่ทั่วทั้งร่างกาย

ในที่สุดก็สำเร็จเสร็จสมบูรณ์

หลังจากนั้น หลี่จุ่นก็ครุ่นคิด รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติในขณะที่กำลังรักษาซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ เขาพูดขึ้นว่า

“ท่านปู่เฟิง รีบเข้ามาดูอาจารย์ของข้าที ขณะที่ข้ากำลังรักษานาง ข้ารู้สึกว่ามีการเคลื่อนไหลของชี่มากมายในร่างกายของนาง”

เฟิงฉีถัวตกใจเล็กน้อย รีบพุ่งเข้ามาตรวจชีพจรทันที

ผ่านไปไม่นาน เขาก็มีท่าทีตกใจและพูดว่า

“ใช่แล้วล่ะ เราสามารถควบคุมอาการบาดเจ็บภายในของอาจารย์เจ้าไว้ได้แล้ว เหลือเพียงแต่ปล่อยไว้ให้ร่างกายได้ฟื้นฟู!”

ก่อนหน้านี้นางได้ผลกระทบจากกำลังภายในของคนที่ทำร้ายนาง และอาการบาดเจ็บนั้นค่อนข้างแปลก สามารถพังทลายได้ทุกเมื่อ และอวัยวะภายใกล้ทรุดลงเต็มที

จากการที่เฟิงฉีถัวเปลี่ยนวิธีรักษาคราวที่แล้ว ทำให้ชะลออาการบาดเจ็บไปได้แต่กลับทรุดลงอย่างต่อเนื่อง

ทว่าตอนนี้ เฟิงฉีถัวชะลออาการบาดเจ็บได้อย่างสมบูรณ์โดยที่ไม่มีอาการทรุดลงแต่อย่างใด และยังเริ่มฟื้นฟูตัวเองได้อีกด้วย

“ดีเหลือเกิน!”

หลี่จุ่นตกใจขึ้นมาทันที รู้สึกดีใจและประหลาดใจจากใจจริง

อวิ๋นเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ พลันดีใจน้ำตาไหล

เซียวเจิ้นเองก็น้ำตาเกือบร่วงลงมาเช่นกัน

ในที่สุดนายน้อยก็มีความหวังที่จะฟื้นขึ้นมาแล้ว

“รอให้ยาออกฤทธิ์เต็มที่ก่อน ข้าจะมาตรวจดูอีกที แต่สำหรับตอนนี้นั้น ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว” เฟิงฉีถัวอธิบาย

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเป็นอย่างมาก

หลี่จุ่นรีบหันไปคารวะเฟิงฉีถัวและพูดขึ้นว่า

“ท่านปู่เฟิง โปรดรับคารวะจากข้าด้วย! หากไม่มีท่าน อาจารย์ของข้าก็ไม่สามารถฟื้นตัวได้รวดเร็วถึงเพียงนี้!”

อวิ๋นเอ๋อร์และเซียวเจิ้นเห็นเช่นนั้น จึงรีบคารวะตามทันที!

เฟิงฉีถัวรีบดึงหลี่จุ่นให้ลุกขึ้นทันทีและพูดว่า

“จิ่งจุ่น เจ้าทำกระไรน่ะ? ลุกขึ้นมาเร็วเข้า! ข้าเป็นหมอ ช่วยชีวิตคนมันก็หน้าที่ของข้าอยู่แล้ว เจ้าก็พูดเกินไป!”

หลี่จุ่นเดินออกมาจากห้องของซั่งกวนหว่านเอ๋อร์ และตรงไปพบเจียงเยว่ฉาน

ปรากฏว่าเมื่อมาถึงประตูห้องของเจียงเยว่ฉาน ก็เห็นผู้หญิงสองคนยืนอยู่บนทางเดิน

ที่น่าประหลาดใจคือพวกนางคือโหลวฮวนฮวนและเฉาวานวาน!

เมื่อทั้งสองเห็นหลี่จุ่น ก็พากันตกตะลึง

เฉาวานวานอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องด้วยความประหลาดใจว่า

“ท่านอ๋อง~”

น้ำเสียงนุ่มนวล ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความปรารถนาอันไม่มีที่สิ้นสุด

โหลวฮวนฮวนที่อยู่ข้าง ๆ เห็นดังนั้น ก็รีบดึงนางเอาไว้ทันที ปิดปาดนางเอาไว้ จากนั้นก็มองไปยังหลี่จุ่นและพูดดุเล็กน้อย

“ท่าน ท่านมาทำกระไรน่ะ?!”

หลี่จุ่นผงะไปสักพักและพูดขึ้นว่า

“ข้ามาพบเจ้าลัทธิของพวกเจ้า...”

เสี่ยวฮวนฮวนสวมกางเกงไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมเลย!

ดูเหมือนว่าต้องหาโอกาสผลักนางเข้ากำแพงและลงโทษนางอย่างหนักเสียแล้ว!