องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 140

กลิ่นหอมของเหล้าอบอวลไปทั่วทั้งลานบ้าน แม้แต่คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ยังถูกดึงดูดด้วยกลิ่นหอมของเหล้าและเงยหน้าขึ้นมอง

เมื่อหลี่จุ่นได้กลิ่นนี้ เขาก็รู้ทันทีว่าเขาทำสำเร็จ ใบหน้าของเขาเผยความดีใจขึ้นมาทันที!

เขาร้องตะโกน “พ่อบ้าน รินเหล้า!”

หยางจงที่ดูท่าทางเมารีบหยิบจอกขึ้นมาและรินเหล้าให้หลี่จุ่น

อวี้เจียจ้องจอกในมือของเขาด้วยความสนใจใคร่รู้

“อืม! กลิ่นหอมและดูดีกว่าที่คิด!”

หลี่จุ่นหยิบจอกขึ้นมา ดมกลิ่นแรง ๆ และรู้สึกเมาขึ้นมาทันที

จากนั้นเขาก็ชิมและลิ้มรสมันอย่างช้า ๆ

จริงแท้แน่นอน!

สำเร็จแล้ว!

เหล้านี้เต็มไปด้วยกลิ่นหอม รสชาติกลมกล่อม สุดยอดมาก!

หลี่จุ่นดูมึนเมา ใช้สายตาจับจ้องหยางจงและกลืนน้ำลาย

อวี้เจียยังคงจับจ้องไปที่เหล้าในมือของหลี่จุ่นและเลียริมฝีปากของนางอย่างเย้ายวน นางไม่เคยได้กลิ่นเหล้าที่หอมขนาดนี้มาก่อน

นี่คือเหล้าอะไรกัน

แค่ดมกลิ่นก็ทำให้นางรู้สึกราวกับกำลังมึนเมา นางประหลาดใจมาก และในขณะเดียวกันก็มีความปรารถนาอยากลองเหล้านี้ด้วย

“ไม่เลว!”

หลี่จุ่นดื่มไปสองอึก แล้วลิ้มรส

ถ้าพิจารณาความสามารถในการดื่มของเขาแล้ว ปริมาณแอลกอฮอล์ของเหล้านี้แน่นอนว่าไม่น้อยเลย อย่างน้อยก็ห้าสิบดีกรี เขาเมาง่าย ดังนั้นเขาจึงดื่มไม่หมดแต่ยื่นให้หยางจงแทนและพูด

“พ่อบ้าน ลองชิมสิ เหล้าที่ข้าพัฒนาสำเร็จแล้ว”

อวี้เจียมองตาปริบ ๆ

หลี่จุ่นจึงยิ้มและรินเหล้าให้นางหนึ่งจอก

อวี้เจียแทบรอไม่ไหวที่จะลิ้มรสมันทันที และดวงตาของนางก็สว่างขึ้นในวินาทีต่อมา

“เหล้าชั้นดี!”

หยางจงเป็นคนแรกที่กล่าวชมและพูดว่า “ท่านอ๋อง เหล้านี้ดีกว่าครั้งที่แล้วพ่ะย่ะค่ะ! ไม่สิ มันดีกว่าครั้งที่แล้วมากเลยพ่ะย่ะค่ะ!”

หลี่จุ่นพยักหน้า “ครั้งก่อนแค่ทำลวก ๆ แต่อันนี้ข้าทำอย่างพิถีพิถัน ดังนั้นจึงเทียบกันไม่ได้!”

ครั้งที่แล้วเป็นเพียงการกลั่นธรรมดา ๆ แม้ว่าระดับดีกรีจะเพิ่มขึ้นแต่รสชาติกลับไม่ได้ดีตามไปด้วย

ดังนั้นเขาจึงใช้เหล้าสลักดอกไม้ แต่ถึงอย่างนั้นรสชาติก็ยังเทียบไม่ได้กับเหล้าที่ผ่านการหมักและกลั่นในตอนนี้!

อวี้เจียที่อยู่ด้านข้างเลียริมฝีปาก หลับตาแล้วค่อย ๆ ลิ้มรสมัน และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งดวงตาของนางก็เป็นประกายและกล่าวว่า

“ท่านอ๋อง เหล้านี้กลั่นอย่างไรหรือ อวี้เจียไม่เคยดื่มเหล้าดี ๆ แบบนี้มาก่อนเลย เมื่อเทียบกับเหล้าอื่น ๆ แล้ว พวกมันช่างจืดจางราวกับน้ำ!”

“ถ้าเป็นแบบนี้ ธุรกิจเหล้าของข้าก็จะต้องเติบโตแน่นอน!”

หลี่จุ่นคิดเงียบ ๆ กับตัวเอง

ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งพบโรงงานเล็ก ๆ และได้ทดลองดู ตอนนี้การทดลองประสบผลสำเร็จแล้ว ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะได้ขยายขนาดได้

หลังจากนั้น!

ก็เริ่มขายเหล้าหาเงิน!

เมื่อคนที่ดื่มเหล้านี้มากขึ้น ดังนั้นเหล้าก็อาจสร้างผลกำไรได้มากกว่าเต้าหู้

เขาตกลงว่าจะให้จ้าวเฟยเอ๋อร์เป็นคนขายเหล้า เพราะฉะนั้นจึงต้องคำนวณอย่างรอบคอบ

เต้าหู้ตำรับจ้าวได้สร้างชื่อเสียงให้จ้าวเฟยเอ่อร์ไปทั่วเมืองหลวง และไม่มีใครรู้ว่าหากเพิ่มธุรกิจเหล้าเข้าไป แม้ว่าจะได้รับการสนับสนุนจากเหยียนอ๋องที่อยู่เบื้องหลัง แต่ก็เกรงว่าอาจจะไม่สามารถกดไว้ได้ ซึ่งมันมักจะมีคนขี้อิจฉาที่อยากได้น้ำแกงสักถ้วยแน่

ดังนั้นเขาจึงต้องมีประกันสำรอง!

“เอาล่ะ ไปหาเฟยเอ๋อร์ก่อน แล้วให้นางตั้งชื่อเหล้านี้”

หลี่จุ่นหมายมั่นปั้นมือไว้แล้ว เขาหยิบไหเหล้ามาหนึ่งไหแล้วออกไปหาจ้าวเฟยเอ๋อร์ที่ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวทันที

เหล้าดี ๆ แบบนี้ เฟยเอ๋อร์จะต้องชอบแน่นอน

ไม่แน่ถ้าผู้หญิงคนนี้ตื่นเต้นดีใจ นางก็อาจจะจูบเขาหวาน ๆ หนึ่งทีก็ได้

หลี่จุ่นคิดอย่างมีความสุข