องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1411

เมื่อเห็นสีหน้าทุกข์ใจของเฟิงเป่าจิน หลี่จุ่นและคนอื่น ๆ ก็ชะงักไปทันที

หลี่จุ่นพลันเอ่ยปากถาม

“ท่านอาเฟิงเป่า นี่มันเรื่องอันใดกัน?”

เฟิงเป่าจินมองหลี่จุ่นและพูดอย่างฉุนเฉียวว่า

“ข้าโกรธจริง ๆ ตระกูลจ้าวนี่กลั่นแกล้งรังแกผู้คนมากเกินไปแล้ว!”

“หือ?”

สีหน้าของหลี่จุ่นดูคาดไม่ถึง

ตระกูลจ้าวกล้ารังแกตระกูลเฟิงด้วยหรือ?

หากไม่นับที่ตระกูลเฟิงรู้จักกับตนเอง แค่ที่ตระกูลเฟิงเป็นตระกูลนายพลและอัครมหาเสนาบดีสูงส่งที่ ก็ถือว่าเป็นจุดสูงสุดของแคว้นหนานแล้ว ตระกูลจ้าวอันเล็กกระจ้อยร้อยเพียงผู้เดียวนั้นจะกล้ารังแกตระกูลเฟิงได้อย่างไร?

“ท่านอาเฟิงเป่า สรุปแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?” หลี่จุ่นถาม

เฟิงเป่าจินลังเลอยู่สักพัก ผ่อนคลายสีหน้าลงและพูดออกมาอย่างฉะฉาน

ที่แท้ตระกูลจ้าวก็ต้องการเลื่อนงานแต่งงานไปอีกสามปีและค่อยกลับมาแต่งกันใหม่ เหตุก็คือคุณชายตระกูลจ้าวพึ่งจะเริ่มตำแหน่งขุนนางได้อย่างราบรื่น อยากจะมุ่งเป้าไปที่หน้าที่การงานก่อน ยังไม่ต้องการมีภาระเรื่องครอบครัว

“มิใช่ว่าตระกูลจ้าวได้รับการช่วยเหลือเจากน้องสามของข้าหรอกรึ พอได้ผลประโยชน์แล้วกลับมาทำเช่นนี้ แม้ว่าข้าตั้งใจที่จะล้มเลิกงานแต่งอยู่แล้ว แต่ตระกูลจ้าวก็ทำเกินไปจริง ๆ !”

เจียงเยว่ฉานไม่รู้สึกอะไรเลย นางคิดเพียงว่าความขัดแย้งทางโลกนี้ช่างวุ่นวายเหลือเกิน

นางเดินกลับไปที่ห้อง

เมื่อหลี่จุ่นได้ฟังเรื่องทั้งหมด เขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

พ่อหนุ่มน้อยมีสีหน้างงงวย เอียงศีรษะแล้วถามว่า

“อย่างนี้ก็มิใช่ว่าดีแล้วหรือ? เท่านี้พี่สาวก็ไม่ต้องแต่งงานกับเจ้าหมอนั่นแล้ว”

เฟิงเป่าจินและหลี่จุ่นต่างพากันหันหน้าไปมองนาง หลี่จุ่นเพียงแค่ยิ้มแล้วยื่นมือไปลูบหัวของนาง

“เสี่ยวจุ่น เจ้าคิดว่าเรื่องนี้ควรจะทำอย่างไรดี? หากไม่ยกเลิกงานแต่ง หลิงจือก็ต้องรอไปอีกสามปี เราจะทำเช่นไรดี?” เฟิงเป่าจินพูดพร้อมขมวดคิ้วและมองไปทางหลี่จุ่น

หลี่จุ่นครุ่นคิดอยู่สักพักและพูดขึ้นว่า

“ถ้าอย่างนั้นเหตุใดเราจึงไม่ลองไปตามน้ำดูล่ะ ในเมื่อตระกูลจ้าวจะไม่อยากแต่งงานตอนนี้ ถ้าเช่นนั้นเราก็ประกาศให้อีกฝ่ายรู้ว่าเราจะยกเลิกงานแต่งเพราะเห็นแก่หน้าที่การงานของลูกชายของเขา เช่นนั้นราชทูตจ้าวคงรู้ว่าต้องตัดสินใจทางใด”

เฟิงเป่าจินครุ่นคิด ส่ายหัวและพูดว่า

“เกรงว่าจะไม่ได้ ตระกูลจ้าวรู้ดีว่าที่เขามีทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้ได้เป็นเพราะการดองกับตระกูลเฟิง หากยกเลิกการแต่งงาน เกรงว่าตระกูลจ้าวจะไม่เห็นด้วย”

“จริงหรือ?!”

เจ้าหนูน้อยตาเบิกกว้าง ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นดีใจทันที “ดีเลย พี่ไม่ต้องแต่งงานแล้ว! ไม่ต้องแต่งแล้ว! ดีจริง ๆ ดีเหลือเกิน!”

หลี่จุ่นยิ้มและพูดว่า “เจ้าดีใจไปทำกระไรหรือ? หากพี่สาวของเจ้าไม่แต่งตอนนี้ วันหน้าก็ต้องแต่งอยู่ดี”

เฟิงหลิงจือตอบทันที “เปล่า พี่แต่งกับคนอื่นไม่ได้ ต้องแต่งกับพี่จุ่นคนเดียว!”

หลี่จุ่นลูบจมูกทันที

เด็กคนนี้พูดจามั่วซั่วกระไรเช่นนี้?

หลี่จุ่นกล่าว “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นข้าจะไม่ไปเจอพี่เขยในอนาคตคนนั้นของเจ้าแล้ว”

ทันใดนั้น!

สาวน้อยหรี่ตามองเขาทันทีและพูดเสียงแผ่วว่า

“แต่ว่าผู้ชายคนนั้นพาพี่สาวคนสวยมาด้วยสองคน พี่สาวเหล่านั้นสวยเหมือนพี่เลย พี่จุ่น ท่านแน่ใจเหรอว่าจะไม่ไปดูหน่อย?”

หลี่จุ่นชะงักไปสักพัก วินาทีต่อมาจึงก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า

“เสี่ยวหวน ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล แขกเหรื่อมาเยี่ยมเยือน เราในฐานะเจ้าของบ้านต้องออกไปต้อนรับ! ไปกัน พวกเราไปต้อนรับแขกกันเถิด!”