องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1418

ในเวลานี้

ท่านเมิ่งท่านนี้เองก็สับสน

หลังจากที่เขากลับจากแคว้นฉีไปที่ราชวงศ์อู่ ก็ได้รับคำสั่งให้ว่าให้ตามหาองค์ชายสี่แห่งราชวงศ์อู่ท่านนี้ และนำตัวเขากลับไปด้วย

โชคดีที่ทันทีที่องค์ชายสี่มาก็ติดต่อเขาทันที ดังนั้นจึงไม่ยุ่งยากนัก ตามหาเจอได้อย่างง่ายดาย

เพียงแต่ว่า เหตุใดจึงต้องเป็นองค์ชายสี่ท่านนี้ด้วยล่ะ?

ท่านเมิ่งสับสนและไม่แน่ใจ

ทำได้เพียงคาดเดาอย่างคลุมเครืออยู่ในใจ

ไม่เพียงแต่ท่านเมิ่งเท่านั้นที่คิดไม่ออก แต่องค์ชายสี่เองก็คิดไม่ออกเช่นกัน

เหตุใดผู้นำลัทธิขงจื๊อจึงต้องการพบเขาอย่างกะทันหันเพียงนี้?

หากเป็นแต่ก่อนหากต้องการพบเขา เขาจะหลบซ่อนราวประหนึ่งว่าเขาเป็นผีสาง แล้วใยตอนนี้จู่ ๆ ถึงอยากเจอกันขึ้นมา?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่เขาสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป

ช่างแปลกเหลือเกิน

แต่ไหน ๆ ก็มาแล้ว จงสงบใจอยู่ที่นี่ให้เป็นสุขเถิด

รถม้าค่อย ๆ เดินทางขึ้นไปทางเหนือ จนกระทั่งหนึ่งวันหนึ่งคืนต่อมา

ในที่สุดก็มาถึงอดีตเหยียนโจว จากนั้นก็ขึ้นเหนือเข้าไป

เดินทางมาครึ่งค่อนวัน ในที่สุดก็เห็นค่ายทหารนับหมื่นที่ทอดยาวเหยียดติดต่อกัน

พื้นที่กระโจมกองทัพขนาดใหญ่ปกคลุมผืนหญ้าอันไม่มีที่สิ้นสุด

รถม้าเข้าไปในค่ายทหาร ผ่านกระโจมทัพหลังแล้วหลังเล่า จนในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่กระโจมทัพขนาดใหญ่ตรงหน้า

ท่านเมิ่งลงจากรถม้าก่อน จากนั้นพูดว่า

“ท่านอ๋อง พวกเราถึงแล้ว”

ท่านเมิ่งที่พึ่งลงจากรถม้า เห็นกระโจมทัพขนาดใหญ่อยู่ตลอดทาง

ทว่าแม้ตอนนี้ลงจากม้าแล้ว ยังต้องตกใจกับกระโจมทัพที่อยู่ตรงหน้า

จำนวนทหารที่ประจำการอยู่ที่นี่น่าจะประมาณเจ็ดถึงแปดแสนคน!

อาจจะเกินล้านด้วยซ้ำ!

ลัทธิขงจื๊อนี่...ช่างน่ากลัวเสียจริง!

“ท่านเมิ่ง ฝ่าบาทรอพวกท่านเป็นเวลานานแล้ว!”

องครักษืท่านหนึ่งที่อยู่นอกกระโจมมองไปที่ทั้งสองคนแล้วก้าวเข้ามาทันที

ฝ่าบาท?

ท่านเมิ่งและองค์ชายสี่มีสีหน้าชะงักไปเล็กน้อย

ท่านเมิ่งพึมพำอยู่ในใจ ฝ่าบาทไหนกัน?

ฮ่องเต้แคว้นฉี?

ไม่ใช่สิ แคว้นฉีถือว่าเป็นพันธมิตรกัน

แม้ว่าเขาจะสงสัย แต่ท่านเมิ่งก็พาองค์ชายสี่เข้าไปอยู่ดี

ทั้งสองเข้าไปในกระโจมทัพ สิ่งแรกที่เห็นคือพื้นพรมสีแดงที่อยู่ในกระโจม เหยียดยาวไปจนถึงบัลลังก์

ทั้งสองฝั่งเต็มไปด้วยเหล่านายพลของกองทัพซึ่งแสนจะทรงอำนาจและสง่างาม!

ทันใดนั้น!

สิ่งที่อยู่ด้านบนมิใช่บัลลังก์ธรรมดา แต่เป็นบัลลังก์มังกรทอง!

พนักพิงวางแขน ทั้งด้านซ้ายขวาคือหัวมังกรอันดุร้ายและหรูหราโอ่อ่า!

เสด็จปู่!

เขายังมีชีวิตอยู่งั้นหรือ?

นี่มันเรื่องอะไรกัน?!

องค์ชายสี่ตกใจมาก ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง สติหลุดลอยไปชั่วขณะ

หลี่โจ้วยิ้มและพูดว่า

“ข้ารู้ว่าตอนนี้เจ้ายังรับไม่ได้ ไม่เป็นไร ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป”

หลังจากนั้น!

หลี่โจ้วก็โบกมือและกล่าวว่า

“ใครก็ได้ พาองค์รัชทายาทไปพักผ่อนเสีย”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

องครักษ์สองคนก้าวเข้ามาทันที เชิญองค์ชายสี่เดินออกไปจากกระโจมด้วยความเคารพ

สีหน้าขององค์ชายสี่เต็มไปด้วยความงงงวย

องค์รัชทายาท?!

เขากลายเป็นองค์รัชทายาท?!

นี่มันเรื่องอะไรกันนี่?

องค์ชายสี่สับสน แต่ท่านเมิ่งสับสนยิ่งกว่า

อาจารย์ของตนกลายเป็นจักรพรรดิเกาจู่แห่งราชวงศ์อู่ไปแล้วหรือ?

นี่มันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ !