องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 142

ดวงตาของจ้าวเฟยเอ๋อร์สั่นไหวเล็กน้อย มองมาและพูดอย่างสงสัย

“ผู้ช่วย?”

หลี่จุ่นพยักหน้า

มือข้างหนึ่งจับข้อมือขาวของนางเบา ๆ มืออีกข้างถือจอกเหล้า ทันใดนั้นใบหน้าของนางก็แดงก่ำด้วยความเขินอาย นางเหลือบมองข้อมือที่ถูกหลี่จุ่นจับไว้ แต่ก็ไม่ได้ผละออก

“เฟยเอ๋อร์ ก่อนหน้านี้ท่านมีจวนเหยียนอ๋องอยู่เบื้องหลัง ข้าเลยไม่กังวล ถึงอย่างนั้นก็ยังมีคนมากมายที่ต้องการเข้ามาช่วย แต่ถ้าหากตอนนี้ท่านเพิ่มธุรกิจเหล้าเข้าไปและถึงตอนนั้นผลกำไรมหาศาล ข้าเกรงว่าแม้ว่าท่านจะมีจวนเหยียนอ๋องอยู่เบื้องหลัง แต่ก็ยังมีคนที่เข้าตาจนและเสี่ยงอันตรายเพื่อเงิน ข้าจึงไม่อยากให้ท่านตกอยู่ในอันตราย”

หลี่จุ่นพูดเบา ๆ

ใบหน้าของจ้าวเฟยเอ๋อร์แดงก่ำ แม้แต่เหล้าชั้นดีในจอกก็ยังลืมดื่มด้วยซ้ำ นางก้มหน้าดูเขินอายเล็กน้อย ตอบรับและพูดเบา ๆ

“หลี่หลาง ข้าเข้าใจ เฟยเอ๋อร์เชื่อฟังท่าน...”

หลี่จุ่นยิ้มอย่างมีความสุข มองดูเหล้าในมือของนางแล้วพูด

“ดื่มเถอะ ต่อไปนี้ถ้าท่านอยากดื่มเมื่อไร ท่านก็ดื่มได้เท่าที่ต้องการเลย”

ดวงตาของจ้าวเฟยเอ๋อร์สั่นไหว เมื่อนางมองเข้าไปในดวงตาของหลี่จุ่น หัวใจของนางก็สั่นไหว ในช่วงเวลาหนึ่ง นางก็อดไม่ไหวที่ร้องเรียกหาเขา

“หลี่หลาง...”

ความสัมพันธ์ของทั้งสองพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่ที่จ้าวเฟยเอ๋อร์กล้าหาญเรียก “หลี่หลาง” ในคืนนั้น และตอนนี้พวกเขายังสามารถสัมผัสร่างกายกันได้อีกด้วย

หลี่จุ่นมองดูนางด้วยรอยยิ้มและสัมผัสแก้มนางเบา ๆ อีกฝ่ายหน้าแดงอย่างมีความสุขและพูด

“คงต้องใช้เวลาสักระยะถึงจะเริ่มขายเหล้านี้ได้ เหล้าชุดที่ข้าทำก่อนหน้านี้เป็นเพียงการทดสอบ ปริมาณน้อยมากและไม่เพียงพอที่จะเปิดกิจการได้ ในช่วงนี้ที่ต้องกลั่นอีกครั้งข้าจะจัดการให้ท่านให้เรียบร้อย เมื่อถึงตอนนั้นที่เหล้า 'หลงไถ' ของเราถูกปล่อยออกมา ก็จะไม่มีใครในโลกที่สามารถแข่งกับมันได้!”

หลงไถของเรา...

“อื้ม ๆ”

แววตาของจ้าวเฟยเอ๋อร์ดูลึกซึ้ง นางพยักหน้าซ้ำ ๆ อย่างเชื่อฟัง

ไหเหล้าที่หลี่จุ่นนำมานั้น ในที่สุดก็ถูกจ้าวเฟยเอ๋อร์ค่อย ๆ ดื่มจนหมด รอยยิ้มของนางงดงามราวกับดอกไม้ หัวเราะคิกคักจับมือของหลี่จุ่น และตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“หลี่หลาง หลี่หลาง หลี่หลาง หลี่หลาง หลี่หลาง หลี่หลาง”

นางดูมีความสุขมาก มีความสุขเหมือนกับคนโง่

ในยุคสมัยนี้ประโยค ‘หลี่หลาง’ นั้นเท่ากับประโยค ‘หลางจวิน’!

และประโยคนี้แหละที่สาว ๆ ในยุคนี้ไว้ใช้เรียกหวานใจ

จ้าวเฟยเอ๋อร์เต็มไปด้วยความขี้เล่น ไร้เดียงสา และโรแมนติก และที่ตัวยังเต็มไปด้วย...แอลกอฮอล์!

นางเมาแล้ว

หลี่จุ่นมองไปที่ไหว่างเปล่าบนโต๊ะ เหลือบมองจ้าวเฟยเอ๋อร์ที่นอนเรียกชื่อของเขาเล่นในอ้อมแขนของเขา และพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“ไม่เลว พลังแข็งแกร่งมาก! เสร็จเรียบร้อย!”