องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1426

หลี่จุ่นหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที มองเจียงเยว่ฉานด้วยดวงตาเบิกกว้าง

ยัยนี่มาแอบดูจริง ๆ ด้วย!

และยังเห็นไอ้นั่น...

หลี่จุ่นชอบอาหยวนมาก เพราะว่าอาหยวนเป็นผู้หญิงที่ชอบทำแบบนั้นให้เขามากที่สุดในบรรดาผู้หญิงทั้งหมด แม้ว่ามันจะแปลกไปหน่อย แต่หลี่จุ่นก็ชอบพออาหยวนมากขึ้นเรื่อย ๆ

เจียงเยว่ฉานหัวเราะอย่างเบิกบาน

หลี่จุ่นจ้องมองเจียงเยว่ฉานอยู่เป็นเวลานาน โดยไม่กลัวว่านางจะตบง้างฝ่ามือตบเขาเอา จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า

“ข้าขอบอกเจ้าไว้เลยว่า เรื่องเช่นนี้หากไม่เจอกับตัวเอง เจ้าจะไม่มีวันเข้าใจ!

“เจ้าไม่มีทางจะได้สัมผัสมันหรอก หากเจ้าต้องการสัมผัสประสบการณ์เรื่องนี้ ข้าแนะนำว่าให้เจ้าหาใครสักคนแล้วทำมันด้วยกันเสีย!”

ครานี้เจียงเยว่ฉานมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย ดวงตาอันงดงามจ้องมองหลี่จุ่น สีหน้าค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นเรียบเฉย

นางช่างเย็นชาและห่างเหิน ราวกับเทพธิดาผู้ปลีกตัวจากโลกมนุษย์

นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่จุ่นเห็นเจียงเยว่ฉานมีท่าทีเช่นนี้

จู่ๆ หัวใจของเขาก็สั่นไหว และรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่ายัยนี่เขินอายจนโกรธเขาหรอกใช่ไหม?

จากนั้นหลี่จุ่นจึงรีบพูดขึ้นทันทีว่า

“ข้าเป็นศิษย์พี่เขยของเจ้า หากเจ้ากล้าลงไม้ลงมือกับข้า แสดงว่าเจ้าทำผิดต่อความประสงค์ของพระบรรพจารย์!”

ความเย็นชาบนใบหน้าของเจียงเยว่ฉานได้ค่อย ๆ มลายหายไปหลังจากที่ได้ยินหลี่จุ่นพูดเช่นนั้น นางยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า

“อืม สิ่งที่ท่านพูดมาก็มีเหตุผล หากข้าดูแล้วไม่เข้าใจ คงต้องหาสักคนแล้วลองทำดูเสียแล้ว แต่...ชายหนุ่มบนโลกนี้ ข้าไม่ถูกใจเลยสักคน ดังนั้นข้าไม่ได้สนใจพวกเขาเลยสักนิด”

หลี่จุ่นแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยังดีที่ยัยนี่ยังมีเหตุผล ไม่เหมือนโหลวฮวนฮวน

“ไม่เป็นไร ค่อย ๆ หา ในเมื่อเจ้าหน้าตางดงามถึงเพียงนี้ ก็ต้องมีผู้ชายอีกสักคนที่รูปงามเช่นเจ้าอย่างแน่นอน พ่อแม่ของเจ้าต้องเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบแน่”

เจียงเยว่ฉานหรี่ตาลง จ้องมองเขาแล้วพูดว่า

“ท่านหมายถึงตัวท่านหรือ? เจ้าอยากทำเรื่องอย่างว่ากับข้างั้นหรือ?”

หลี่จุ่นตกตะลึงตาค้าง จากนั้นก็พูดว่า

“ขอขอบคุณสำหรับคำชมจากท่านเจ้าลัทธิ แต่น่าเสียดาย ข้าไม่รูปงามพอที่จะคู่ควรกับเจ้า! มีคนอื่น ๆ ที่คู่ควรกับเจ้าอีกมาก!”

เจียงเยว่ฉานกล่าว “ผิดแล้ว ในบรรดาผู้หญิง ข้าอาจจะเป็นคนที่สวยที่สุดในโลก และไม่มีใครสามารถเอาชนะข้าได้ แต่สำหรับผู้ชาย ท่านคือคนที่หล่อเหลาที่สุดในบรรดาพวกเขา ข้าเดินทางไปทั่วโลก เห็นผู้ชายหน้าตาดีจากแต่ละแคว้นมามาก แต่ยังไม่มีใครสามารถเทียบเทียมท่านได้”

หลี่จุ่นมองเจียงเยว่ฉานด้วยความตกตะลึงแล้วพูดว่า

ไม่อย่างนั้นกองทัพเกราะเหล็กและม้าทนไม่ไหวแน่

หากม้าเหนื่อยเกินไป แล้วสัมภาระต้องกลายเป็นคนที่ลากไป ถึงตอนนั้นคงฉิบหายกันหมดแน่

ดังนั้นนอกจากการนอนแล้ว ก็ควรหยุดพักบ้างเป็นครั้งคราว

หลี่จุ่นลงจากรถม้า พาเจียงเยว่ฉานเข้าไปในเมืองเล็ก ๆ

หลังจากการกบฏของราชวงศ์อู่ครั้งก่อนสิ้นสุดลง ผู้คนต่างเริ่มประกอบอาชีพอย่างสงบสุข และธุรกิจก็กลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง

เดิมทีจงโจวเป็นดินแดนที่เจริญรุ่งเรืองเทียบเท่ากับเจียงหนาน

ดังนั้นแม้ว่าจะเป็นเมืองเล็ก ๆ แต่ก็มีความครึกครื้นเป็นอย่างมาก

ทั้งสองตามหาโรงเตี๊ยมเพื่อที่จะรับประทานอาหารและพักผ่อน

เมื่อเดินเข้าไป หลี่จุ่นรูม่านตาเบิกกว้าง เพราะเขาเหลือบไปเห็นเงาที่คุ้นเคยอยู่ที่โต๊ะตรงมุมห้อง

ให้ตาย!

เจ้าคนอกใหญ่ไร้สมอง วันนี้เจ้าโชคร้ายยิ่งนักที่ได้เจอหลี่จุ่น ปู่ของเจ้า!

รอยยิ้มเยาะเย้ยกระตุกอยู่ที่มุมปากของหลี่จุ่น!