องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1434

เป็นอย่างที่เขาคาดเดาจริง ๆ เสียด้วยว่าเมื่อตอนยังเยาว์วัยนั้น ท่านทวดของเขาคนนี้ต้องเป็นยอดฝีมือแน่นอน

“แล้ววรยุทธ์ของท่านทวดข้าสูงมากแค่ไหนหรือ ?” หลี่จุ่นอดถามขึ้นมาไม่ได้

เจียงเยว่ฉานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เอ่ยขึ้น

“ตอนนั้นไทเฮากับอาจารย์ของข้านับได้ว่าเป็นสหายรู้ใจกัน พวกเขาสองคนมักพูดคุยหารือเรื่องวรยุทธ์เป็นประจำ”

“ข้ายังไม่เคยประมือกับไทเฮามาก่อน แต่หากคิดดูแล้ว วรยุทธ์ของนางน่าจะด้อยกว่าอาจารย์ของข้าเท่านั้น...”

“หากข้าประเมินไม่ผิดละก็ ช่วงเวลาที่ไทเฮาทรงมีวรยุทธ์สูงสุดก็คงจะเหมือนศิษย์พี่สามนี่ละ”

มีวรยุทธ์สูงเท่าเทียมกับซั่งกวนหว่านเอ๋อร์หรือ ?

หลี่จุ่นได้ยินแล้วก็ตกใจยิ่งนัก

นั่นปะไร !

เป็นยอดฝีมือจริง ๆ เสียด้วย !

นั่นก็หมายความว่า ซั่งกวนหว่าเอ๋อร์เองก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้ยืนยาวเท่าทวดของเขาได้ ขอแค่ระหว่างนั้นไม่ถูกคนสังหารไปเสียก่อน

เช่นนั้นก็ช่างดีเหลือเกิน...

จากนั้นหลี่จุ่นก็นึกขึ้นมาได้ว่า หากซั่งกวนหว่านเอ๋อร์สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถึงช่วงวัยเดียวกับไทเฮา เช่นนั้นเจียงเยว่ฉานที่มีวรยุทธ์สูงอย่างน่าประหลาดคนนี้จะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหนกัน ?

จะถึงขั้นมีชีวิตเป็นอมตะ ไม่แก่ไม่เฒ่าเลยหรือไม่ ?

หากจะบอกว่าเป็นอมตะได้ก็คงกล่าวเกินจริงไปเสียหน่อย แต่ต้องมีชีวิตยืนยาวแน่นอน

เช่นนั้นหากเจียงเยว่ฉานจะแต่งงานจริง ๆ ... ก็ต้องหาคนที่อยู่ในระดับเดียวกันน่ะสิ

ไม่อย่างนั้นขืนมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานเท่าหญิงสาว ปล่อยให้นางต้องใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวก็คงน่าสงสารยิ่งนัก

เมื่อคิดถึงข้อนี้ขึ้นมา เขาก็คิดได้ว่าตนเองไม่ควรสนิทสนมใกล้ชิดกับเจียงเยว่ฉาน เพราะรู้ตัวดีว่าไม่ใช่ตัวเลือกที่คู่ควรของนาง

ด้านทัพใหญ่ในเมืองหลวงนั้นก็หยุดพักเพียงวันเดียวเท่านั้น มิได้ล่าช้าแต่อย่างใด

หลี่จุ่นไปที่จวนจิ่งอ๋อง จากนั้นก็ไปจุดธูปที่สุสานหลวงให้น้องเจ็ดของเขาผู้ตายไปอย่างไม่เป็นธรรม จากนั้นก็ตามหาตำแหน่งที่ฝังอัฐิของหยางจงตามที่หลี่เจิ้งกล่าวไว้จนพบ

ชายหนุ่มนั่งอยู่เบื้องหน้าหลุมศพของหยางจงอยู่เนิ่นนาน

แล้วใครกันจะอยากเห็นภาพนี้กันเล่า ?

ฉะนั้น ถึงแม้ว่าทั้งสามฝ่ายจะคอยจัดทัพ แต่ก็อยู่ในสภาพวะของการจัดทัพเพื่อสร้างสมดุลทางอำนาจ จึงยังไม่มีการปะทะกันเป็นการชั่วคราว

เว้นเสียแต่จะเป็นการสู้กันแบบหนึ่งต่อสอง มีเพียงการทำเช่นนี้จึงจะสู้กันได้ ฉะนั้นตอนนี้หลี่จุ่นและหลี่โจ้วจึงกำลังสู้กันในเรื่องที่ว่าใครจะร่วมมือกับซือหม่าหยวนได้ก่อนกัน

ชายหนุ่มเชื่อว่าทางหลี่โจ้วเองก็มีการเคลื่อนไหวแล้วเช่นกัน ในตอนนี้จึงต้องรอดูว่าซือหม่าหยวนจะเลือกร่วมมือกับใคร

ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้มิใช่เพียงการเจรจาซื้อขายทั่วไปอีกต่อไปแล้ว

ดังนั้นการที่ซือหม่าหยวนร้องขอให้ส่งเหวินเหรินกูกลับไปหาเขาแล้วจะยอมร่วมมือด้วยนั้น เป็นเรื่องตลกทั้งเพ !

หากเชื่อเข้าจริง ๆ ก็คงเป็นคนโง่

ส่วนการที่เหวินเหรินกูอยู่ในมือตนเองนั้นก็นับว่าเป็นไพ่ไม้ตายหนึ่งเช่นกัน

เพียงแต่เมื่อมาคิดดูในตอนนี้แล้ว... เหมือนว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนจะเป็นคนส่งตัวเหวินเหรินกูผู้นี้มาให้เขาเอง !

แล้วนี่มันคือแผนการอะไรกันแน่ ?