องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1440

เหวินเหรินกูนำทหารรักษาพระองค์ที่ชำนาญทางเดินวกไปวนมา สุดท้ายก็มาถึงบริเวณใกล้เคียงกระโจมที่พักของหลี่จุ่น

แต่ทว่า

เหวินเหรินกูรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย

เอาละ!

เขาจะไม่เสแสร้งอีกแล้ว!

พี่ชายคิดจะเอาจริงใช่ไหม?

แน่ใจนะว่าจะให้พวกเขาลอบฆ่าเหรินหวง?

เขารู้หรือไม่ว่าวรยุทธ์ของเหรินหวงไม่ธรรมดา สิ่งสำคัญคือข้างกายเขายังมีผู้หญิงที่วรยุทธ์สูงส่งอยู่ด้วย เช่นนี้จะลอบฆ่าได้อย่างไร?

พี่ชายคิดจะผลักตนไปประตูนรกหรือไง!

เหวินเหรินกูยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดกลัว ผู้หญิงคนนั้นน่ากลัวเหลือเกิน เขาไม่อยากเผชิญอีก

สามารถเอ่ยได้ว่า งานนี้พูดได้อย่างเดียวว่าต้องตาย!

เขาใคร่ครวญชั่วครู่ ทันใดนั้นก็นั่งลง มองดูกระโจมที่พักของหลี่จุ่น

“ใต้เท้า ทหารรักษาพระองค์ห้าพันคนได้ล้อมเข้ามาแล้ว รอให้ใต้เท้าสั่งการมา ก็จะบุกเข้าไปทันที!”

ทหารรักษาพระองค์ข้างกายเห็นเหวินเหรินกูนั่งลง นึกว่าเหวินเหรินกูกำลังรอเวลาที่เหมาะสมอยู่ ทันใดนั้นก็เอ่ยรายงานอย่างเบาเสียง

เหวินเหรินกูรู้สึกอึ้ง

ไม่เสียชื่อทหารรักษาพระองค์ที่พี่ชายฝึกฝนมา!

ตามหากระโจมที่พักของเหรินหวงจนเจอได้อย่างรวดเร็ว

แต่ว่า ครั้งนี้จะเอาให้ตายกันไปข้างหนึ่งเชียวหรือ?

ถึงขั้นไม่เหลือคนคอยช่วยเหลือไว้ด้านนอกบ้าง พากันบุกเข้ามาทั้งหมด เห็นทีคงจะไม่สามารถถอยหลังได้อีก…

เหวินเหรินกูกุมขมับ

แต่ว่า ห้าพันคนต่อคนร้ายกาจหนึ่งคน รวมกับตนที่ถือว่าวรยุทธ์ก็ไม่ต่ำต้อย คงจะสามารถต่อสู้ได้ใช่หรือไม่?

เหวินเหรินกูกดความหวาดกลัวในใจลง ใคร่ครวญอยู่เงียบๆชั่วครู่

นิ่งเงียบไปได้พักใหญ่ สุดท้ายก็สูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเอ่ยว่า

“ได้ ไหนๆก็มาถึงแล้ว พวกเราก็เข้าไปหาเหรินหวงเถอะ! แต่ว่า พวกเจ้าระวังตัวด้วย ข้างกายเหรินหวงยังมีจอมยุทธร้ายกาจ เป็นถึงผู้มีฝีมือล้ำเลิศผู้หนึ่ง แม้แต่ข้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย ฉะนั้นจะต้องระมัดระวังให้รอบคอบ! ”

“ขอรับ!”

ทหารรักษาพระองค์ต่างมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา

ผู้เก่งกาจที่แม้แต่เหวินเหรินกูก็สู้ไม่ได้ วรยุทธ์จะสูงส่งเพียงใด?

เหวินเหรินกูเป็นถึงยอดฝีมืออันดับหนึ่งในแคว้นเยี่ยน!

ได้ยินว่าฝีมือพอๆกับเจิ้นเป่ยอ๋องของราชวงศ์อู่！

ตอนนี้มีผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ การลอบสังหารเกรงว่าคงจะไม่ง่ายดาย

“เอาละ เตรียมตัวลงมือ!”

เหวินเหรินกูสั่งการออกไป ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที และเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น

ต่อมาก็ค่อยๆมุ่งหน้าไปกระโจมที่พักของหลี่จุ่น

ผ่านไปหนึ่งเค่อ!

เหวินเหรินกูกระโดดขึ้นมา นำหน้าพุ่งเข้าไปทันที ขณะเดียวกันก็ตะโกนเอ่ยว่า

“หยุด!”

เหวินเหรินกูสีหน้าเปลี่ยนกะทันหัน สั่งให้คนหยุดลง จากนั้นก็จับไปที่เตียง สิ่งที่จับขึ้นมาได้คือหุ่นหญ้าฟางที่ขาดสะบั้น

เมื่อเห็นเช่นนี้!

ทุกคนก็พากันตะลึง!

“แย่แล้ว! เป็นกับดัก!” เหวินเหรินกูสีหน้าซีดเผือด!

และในวินาทีนี้ ด้านนอกก็มีเสียงตะโกนดั่งสะเทือนหู คล้ายกับว่ามีทหารจำนวนมากห้อมล้อมเข้ามา!

เวลานี้!

กระโจมที่ดูไม่โดดเด่นอันหนึ่งที่ห่างจากกระโจมทหารไปไม่ไกลนัก

หลี่จุ่นกับเจียงเยว่ฉานต่างรู้สึกตกใจขึ้นมาพร้อมกัน

เจียงเยว่ฉานลุกขึ้นมา เตรียมตัวออกไป！

หลี่จุ่นเอ่ยห้ามฉับพลันว่า

“เยว่ฉาน ไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบร้อน!”

หลังจากนั้น หลี่จุ่นก็ตะโกนขึ้นทันทีว่า

“ทหาร จุดเทียน!”

มีคนเข้ามาจุดเทียนอย่างรวดเร็ว

ในกระโจมสว่างขึ้นมา หลี่จุ่นก็ลุกขึ้นนั่ง เอ่ยกับเจียงเยว่ฉานที่มีสีหน้าสงสัยว่า

“ถ้าข้าเดาไม่ผิด ทหารรักษาพระองค์ของซือหม่าหยวนคงจะบุกเข้ามาแล้ว ฮาๆๆ ยังดีที่ข้าคาดการณ์ได้ล่วงหน้า สร้างกระโจมปลอมเพื่อตบตาพวกเขา ดูท่าคงจะบุกเข้าไปด้านในแล้ว!”