องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1458

หลังจากซือหม่าหยวนถูกจับตัวไป ทั่วด่านเหิงกู่ก็แตกตื่นขึ้นมา

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนหายตัวไป!”

“อะไรนะ? ใต้เท้าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนหายตัวไป? แล้วใครจะมาควบคุมสถานการณ์ใหญ่ในตอนนี้?!”

“อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนหายไปได้อย่างไร?!”

“…”

เพียงชั่วพริบตาเรื่องนี้ก็ถูกแพร่กระจายไปทั่วด่านเหิงกู่ ทันใดนั้นจิตใจของเหล่าทหารก็หวั่นไหว กองทัพเกิดความวุ่นวาย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแม่ทัพแต่ละหน่วยยังอยู่ ไม่งั้นเกรงว่าคงจะเกิดเหตุจลาจลขึ้นได้

แม้สถานการณ์ยังไม่ถึงขั้นย่ำแย่ แต่ทว่ากองทัพที่ไร้ผู้นำ สุดท้ายก็เป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

ถ้าข้าศึกโจมตีเข้ามา ไม่มีผู้บัญชาการทหาร แม้จะเป็นกองทัพที่ยิ่งใหญ่ก็คล้ายกับทรายที่กระจัดกระจาย

ซือหม่าหยวนไปที่ไหน?

แน่นอนว่าถูกเฮยไหลไป่หลี่กับนักพรตเฒ่าจับตัวไป อืม คนที่ไปพร้อมกับพวกเขาก็คือตงกัวลั่ว

คนนี้ได้ทรยศต่อแคว้นเยียนตั้งแต่อยู่ชายแดนเหนือ เป็นไส้ศึกที่หันมาพึ่งพาหลี่จุ่น เป็นคนขยันและมีความตั้งใจ

ทั้งสามออกจากด่านเหิงกู่ตอนกลางคืน มุ่งหน้าไปยังด่านหลงหู่อย่างรวดเร็ว

จนถึงเวลารุ่งเช้าของวันที่สาม พวกเขาก็ได้พบกับกองทัพจงหยวนในระหว่างทาง

“คนเชือดหมู่ พวกเรามาถึงแล้ว!” นักพรตเฒ่าดึงบังเหียนม้าให้หยุด และเอ่ยปากพูด

ในใจรู้สึกโล่งขึ้นมา

ในที่สุดก็มาถึงอย่างปลอดภัย

เฮยไหลไป่หลี่กับซือหม่าหยวนขี่ม้าตัวเดียวกัน เมื่อได้ยินเสียงคุยกันก็ได้มองดูฐานทัพที่ทอดยาวสุดปลายฟ้า โดยไม่พูดไม่จา

เมื่อซือหม่าหยวนที่ตื่นมาตั้งแต่แรกมองเห็นภาพนี้ ก็เอ่ยอย่างชื่นชมว่า

“ขบวนกองทัพนี้ ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน”

ซือหม่าหยวนพูดภาษาราชวงศ์อู่ได้คล่องแคล่วมาก ไม่เหมือนเหวินเหรินกูน้องชายของเขาที่พูดติดๆขัดๆ

นักพรกเฒ่ามองดูซือหม่าหยวนแวบหนึ่ง ยิ้มพลางเอ่ยว่า

“ใต้เท้าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ท่านต้องลำบากแล้ว!”

ซือหม่าหยวนยิ้มแต่ไม่พูดไม่จา

“รายงาน!”

ด้านในกระโจมแม่ทัพ หลี่จุ่นกับอวี่เหวินจิ้งกำลังอ่านรายงานการการสู้รบที่ส่งมาจากทางเหนือ รายงานการสู้รบเขียนว่า กองทัพหลี่โจ้วเหี้ยมโหดห้าวหาญ ได้แบ่งกันไปเสริมทัพที่ด่านเฟิงเป่ยและเมืองเฟิงหั่วจำนวนหลายหมื่นนาย กำลังในทั้งสองเมืองเริ่มที่จะต้านทานไม่ไหวแล้ว

ทั้งสองต่างขมวดคิ้วแน่น

และในเวลานี้ ด้านนอกกระโจมก็มีทหารสอดแนมรายงานเข้ามาอย่างเร่งด่วน!

“เข้ามา!”

อวี่เหวินจิ้งเอ่ยปาก

ทหารสอดแนมเดินเข้ามาในกระโจม คารวะอย่างนอบน้อมและเอ่ยว่า

“ทูลมหาจักรพรรดิ ด้านนอกประตูค่ายทหารมีคนมาสี่คน บอกว่าได้จับตัวอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนซือหม่าหยวนมา!”

คงไม่ผิดพลาด!

แต่ว่า เป็นไปได้อย่างไร?

คนอย่างซือหม่าหยวนจะถูกจับตัวมาจริงหรือ?!

ช่างเหลือเชื่อจริงๆ!

“ฮาๆๆ! ท่านนักพรต พี่คนเชือดหมู ทำได้ไม่เลว ลำบากพวกเจ้าแล้ว!”

หลี่จุ่นยิ้มและเดินไปข้างหน้า จับมือเฮยไหลไป่หลี่ทั้งสองด้วยสีหน้ายินดี เอ่ยถามอย่างเป็นมิตร

แม้แต่ตงกัวลั่วก็ยังถูกหลี่จุ่นโอบกอดอย่างยินดี

นักพรตเฒ่ายิ้มและเอ่ยขึ้นทันทีว่า “งานที่มหาจักรพรรดิมอบหมาย เป็นเกียติอย่างสูงของพวกกระหม่อม! คนผู้นี้ก็คืออ๋องผู้สำเร็จราชการแทนของแคว้นเยียนซือหม่าหยวน!”

ขณะที่พูดก็ดึงตัวซือหม่าหยวนมาด้านหน้า ท่าทางภูมิใจ

หลี่จุ่นพยักหน้า จากนั้นก็กำชับว่า

“เยี่ยม! นักพรตและคนอื่นต้องลำบากแล้ว ไท่ซือ นำขุนนางที่สร้างงานผลใหญ่ทั้งสามไปพักผ่อนก่อน!”

อวี่เหวินจิ้งลังเลอยู่ชั่วครู่ เขาอยากรอฟังว่าหลี่จุ่นกับซือหม่าหยวนจะคุยอะไรกัน แต่ทว่าหลี่จุ่นกลับจงใจแยกพวกเขาออกไป จากนั้นก็ได้แต่รับคำบัญชา

คนรอบข้างไปกันหมดแล้ว หัวหน้าองครักษ์ซือคงซั่วของหลี่จุ่นรู้หน้าที่อย่างดี ทันใดนั้นก็จัดการสถานที่ สั่งให้คนถอยห่างไปไกลๆจากทั้งสอง

หลี่จุ่นจึงยิ้มและมองหน้าซือหม่าหยวน ยิ้มพลางเอ่ยว่า

“ใต้เท้าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทน ในที่สุดพวกเราก็ได้เจอกัน”