องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 154

เฉาวานวานเห็นหลี่จุ่นกังวลเกี่ยวกับอาจารย์ ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที แต่เมื่อคิดว่าอาจารย์มาที่นี่ตั้งห้าวันแล้วและยังไม่มีข่าวใด ๆ ก็เลยระงับความรู้สึกไม่สบายใจไว้ชั่วคราว และรีบพาหลี่จุ่นไปที่ตั้งของอุโมงค์ทันที

ทั้งสองออกจากตำหนักเฟิงยาง มุ่งตรงไปยังสวนหลังอุทยาน

หลี่จุ่นก็เข้าใจทันทีว่าที่ตั้งของอุโมงค์อยู่ที่สวนหลังอุทยาน ซึ่งเป็นหนึ่งในสถานที่ที่เขาทำเครื่องหมายไว้ให้กับโหลวฮวนฮวน

เขาก็คิดว่าอยู่ที่ตำหนักเฟิงยาง

สวนหลังอุทยานก็อยู่ด้านหลังตำหนักเฟิงยาง ใช้เวลาไม่นานก็ถึงแล้ว

แต่ทว่า!

ทั้งสองคนไม่ทันระวังตัว ได้เผชิญหน้ากับหลี่เหวินจวินและฉิงเอ๋อร์ ซึ่งกำลังเข้าไปในสวนหลังอุทยานจากประตูด้านข้างเช่นกัน

“น้องหก!” หลี่เหวินจวินตกตะลึงทันทีเมื่อเห็นหลี่จุ่น

“องค์หญิง ระวัง!”

ฉิงเอ๋อร์นางกำนัลคนสนิทของนางรีบมาบังข้างหน้าหลี่เหวินจวินอย่างรวดเร็ว จ้องมองร่างชุดดำที่อยู่ด้านหลังหลี่จุ่นด้วยสาตาที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง นั่นก็คือเฉาวานวานที่สวมหน้ากากอยู่!

เป็นเรื่องผิดปกติที่จะเห็นคนใส่ชุดคลุมสีดำตอนกลางวันแสก ๆ สีหน้าหลี่เหวินจวินก็เปลี่ยนไปทันที นางคิดว่าอีกฝ่ายลักพาตัวหลี่จุ่น ก่อนจะพูดเสียงหนักแน่น

“เจ้าเป็นใคร รีบปล่อยน้องหกเดี๋ยวนี้!”

เฉาวานวานงุนงง

ปล่อยเหรอ

ข้าไม่ได้จับจะปล่อยได้อย่างไร

นางงุนงงอยู่อย่างนั้น ไม่มีการตอบสนองใด ๆ ไปชั่วขณะ

นางไม่ได้คาดคิดว่าจะได้พบกับหลี่เหวินจวินและบ่าวของนาง จิตใจของนางมุ่งเน้นไปที่ความปลอดภัยของอาจารย์ตนเองและตัวหลี่จุ่น ดังนั้น นางจึงหละหลวมในการรับรู้กับสิ่งรอบข้าง

มิฉะนั้นประสาทรับรู้ของนางไม่มีทางที่จะเจอกับหลี่เหวินจวินสองบ่าวนายโดยตรงเช่นนี้ได้ ก่อนจะเจอนางก็คงไปซ่อนตัวแล้ว

หลี่จุ่นก็งุนงง ไม่คาดคิดว่าจู่ ๆ ทั้งสองคนจะมาปรากฏตัวที่สวนหลังอุทยานในตอนนี้

เมื่อได้ยินหลี่เหวินจวินบอกให้หญิงสาวชุดดำด้านหลังปล่อยตน ในสมองหลี่จุ่นก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมา แสร้งทำเป็นเดินโซเซทันที และถอยกลับไปหาเฉาวานวาน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

“พี่หญิง อย่าวู่วามไป โจรผู้นี้ฆ่าคนอย่างเลือดเย็น นาง นางจะฆ่าข้าได้!”

เฉาวานวานพอได้ยินคำพูดของหลี่จุ่น ก็เข้าใจความหมายของเขา ทันใดนั้นก็ชักกริชออกมาจี้ที่คอหลี่จุ่น แสร้งทำแววตาอำมหิต!

หลี่เหวินจวินสีหน้าดูไม่ดี วาจาหนักแน่น

“ปล่อยน้องหกซะ แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป!”

และกำชับฉิงเอ๋อร์ด้วยเสียงเบา ๆ “ฉิงเอ๋อร์ เมื่อน้องหกปลอดภัย รีบฆ่าคนผู้นี้!”

ภายในดวงตาหลี่เหวินจวินเย็นชาไร้ที่สิ้นสุด

“รับทราบ!” ฉิงเอ๋อร์ขานรับเบา ๆ ความเยือกเย็นภายในดวงตาแผ่ซ่านออกมา!

ทันใดนั้นเฉาวานวานก็อุทานในใจว่าแย่แล้ว นางเองก็เป็นจอมยุทธ จึงมองออกทันทีว่าฉิงเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ด้านหน้าหลี่เหวินจวินก็เป็นยอดฝีมือเช่นกัน และอีกฝั่งดูเหมือนจะไม่ปล่อยตน นี่กำลังเตรียมตัวจะฆ่ากันชัด ๆ!

เธอรู้สึกถึงกลิ่นอายของแรงอาฆาต!

ใครก็ตามที่คุ้นเคยกับหลี่เหวินจวิน จะรู้ดีว่าขณะนี้หลี่เหวินจวินกำลังอยู่ในสถานะโกรธจัดอย่างรุนแรง ซึ่งมักเป็นผลมาจากการที่ผู้อื่นแตะต่อมโมโหของเธอ!

ที่แท้!

ท่านอ๋องจิ่งก็เป็นต่อมโมโหของหลี่เหวินจวินด้วย!

ภายในใจฉิงเอ๋อร์เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ไปกันเถอะ!” สีหน้าเย็นชาของหลี่เหวินจวินสั่งให้ฉิงเอ๋อร์ตามไป!

ฉิงเอ๋อร์พยักหน้าแล้วพาหลี่เหวินจวินตามไปอย่างรวดเร็ว

“จอมยุทธหญิง เร็วหน่อยสิ อุโมงค์อยู่ไหน พวกนางจะตามมาทันแล้ว!” หลี่จุ่นเห็นสองคนนั้นพยายามไล่ตามมาอย่างไม่ลดละความพยายาม ก็เลยเร่งเร้าเฉาวานวานทันที

ขณะที่เฉาวานวานก็มีความกังวลเช่นกัน จึงรีบเร่งและนำหลี่จุ่นไปยังกำแพงหิน หลังจากคลำไปรอบ ๆ สักพักกดหินที่โผล่ออกมา ทันใดนั้นเองประตูลับที่อยู่ด้านข้างก็เปิดออกอย่างช้า ๆ

นางก็รีบพาหลี่จุ่นหายวับไปด้านใน!

ประตูลับปิดลงอย่างรวดเร็วอีกครั้ง!

“องค์หญิง ที่นี่มีกลไก!”

หลี่เหวินจวินและสาวใช้ตามมา ก็เห็นว่าทั้งสองหายเข้าไปในกำแพง ฉิงเอ๋อร์จึงพูดอย่างตกใจขึ้นมาในทันที

หลี่เหวินจวินสีหน้าสุขุม แววตาตกใจเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า

“เร็วเข้า รีบหาทางเปิดกลไก!”