องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 160

ทั้งสามผลักประตูหินเปิดออก จากนั้นฉิงเอ๋อร์ก็เดินนำหน้าและเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ทางเดินแคบมาก แสงไฟก็สลัว

“องค์หญิง ท่านอ๋อง ทรงระวังพระองค์ด้วยเพคะ” ฉิงเอ๋อร์กล่าวเตือนเสียงเบา

แม้จะเลือกประตูที่ถูกต้องแล้ว แต่หลังจากที่พวกโหลวฮวนฮวนเข้ามาก็ไม่กลับออกมาอีก บางทีอาจจะมีเหตุการณ์พลิกผันจึงจำต้องเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

ทั้งสามคนเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังได้ระยะหนึ่ง รอบๆ ทางเดินพลันสว่างวาบขึ้นมาอย่างกะทันหัน จนในที่สุดพวกเขาก็มาถึงพื้นที่อันกว้างขวางแห่งหนึ่ง

เมื่อเงยหน้ามองดูก็พบว่าเป็นตำหนักขนาดใหญ่

บนกำแพงหินรอบๆ มีแสงไฟสลัวๆ ราวกับทางเชื้อเพลิงที่ถูกจุดไฟอย่างกะทันหัน

ในเวลานี้ หลี่จุ่นรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

ทำไมใต้ดินนี้ถึงมีพื้นที่กว้างใหญ่เช่นนี้ ช่างเหมือนกับฉากในหนังหรือในละครปล้นสุสานจริงๆ

มหาขันทีผู้นั้นแค่ซ่อนแผนที่ จำเป็นต้องทำให้มันใหญ่โตขนาดนี้ไหม

แล้วยังสร้างตำหนักขนาดใหญ่อีก ทำไปเพื่ออะไรเหรอ

“น้องหก ไม่ชอบมาพากล”

หลี่เหวินจวินพลันขมวดคิ้ว หันไปมองหลี่จุ่น แล้วพูดเสียงต่ำ “ที่แห่งนี้มีที่มาที่ไป”

ในเวลานี้ หลี่จุ่นก็รู้สึกสงสัย

หากมหาขันทีผู้นั้นเพียงแค่ต้องการซ่อนแผนที่ ก็ไม่จำเป็นต้องสร้างสถานที่ขนาดใหญ่เช่นนี้ ที่นี่ต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่

“ท่านอ๋อง องค์หญิง ตรงนี้มีศิลาจารึกเพคะ” จู่ๆ ฉิงเอ๋อร์ก็ร้องเรียก

หลี่จุ่นและหลี่เหวินจวินเดินมาหานางอย่างรวดเร็วและเห็นศิลาเก่าแก่ที่ผุพังจริงๆ

เยี่ยมจริงๆ เหตุใดศิลาเก่าแก่นี้ก็ผุพังเช่นกันล่ะ

เหตุใดมหาขันทีผู้นั้นถึงไม่หาศิลาที่สมบูรณ์ล่ะ

“อักษรซางโบราณ!”

สายตาของหลี่เหวินจวินจดจ่อทันที จากนั้นหันไปมองหลี่จุ่น

หลี่จุ่นได้เริ่มอ่านแล้ว

ข้อความบนศิลาจารึกนั้นน่าจะเขียนไว้ประมาณนี้

วันนั้น ในขณะที่มหาขันทีผู้นั้นควบคุมการก่อสร้างอุทยานหลวงของราชวงศ์ก่อนได้แอบขุดหลุมหลุมหนึ่งเพื่อต้องการซ่อนแผนที่ ในเวลาเดียวกันก็วางกับดักเพื่อทดสอบคนรุ่นหลัง

แต่จับพัดจับพลูขุดเจอสุสานขนาดใหญ่ สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นสุสานของจักรพรรดิองค์หนึ่งแห่งแคว้นต้าเซี่ยโบราณ มหาขันที่ยังขุดเจอเครื่องฝังร่วมจำนวนมากมายมหาศาลและนำเครื่องฝังร่วมเหล่านั้นไปไว้ที่อื่น จากนั้นทิ้งแผนที่ไว้ที่นี่สองฉบับ ฉบับหนึ่งเป็นแผนที่เกี่ยวกับสมบัติกู้ชาติ อีกฉบับหนึ่งเป็นแผ่นที่เกี่ยวกับสถานที่ซ่อนเครื่องฝังร่วมของจักรพรรดิองค์หนึ่งแห่งแคว้นต้าเซี่ยโบราณ

หลี่จุ่นตกใจมากอย่างยิ่งหลังอ่านจบ

โอ้ แม่เจ้าโว้ย!

สมบัติสองส่วน ดีเลย

ช่างดีมากจริงๆ

โดนมหาขันทีในราชวงศ์ก่อนปล้น

มหาขันทีผู้เก่งกาจ

ไม่เพียงเป็นผู้ชำนาญด้านกลไก แต่ยังเป็นนักขุดสุสานที่เก่งกาจอีกด้วย

แม้แต่สุสานของฮ่องเต้เมื่อพันปีก่อนก็ขุดมาแล้ว... สุดยอดจริงๆ

“เป็นเช่นนี้นี่เอง...” หลี่เหวินจวินเข้าใจในทันที แต่ก็ขมวดคิ้วแน่นในเวลาเดียวกัน

สถานที่สำคัญเช่นนี้ กลับโดนปล้นไปแล้ว นี่...

หลี่เหวินจวินพูดเสียงต่ำว่า “สถานที่แห่งนี้ จำต้องทูลให้เสด็จพ่อทรงทราบ ให้พระองค์ตัดสินพระทัย”

หลี่จุ่นไม่มีความเห็นใดๆ

เขาต้องการแค่แผนที่ก็พอแล้ว

ทว่า เสี่ยวฮวนฮวนและจอมยุทธ์หญิงใบ้ผู้นั้นไปไหนแล้วล่ะ

เมื่อคิดถึงจอมยุทธ์หญิงใบ้ จอมยุทธ์หญิงใบ้ก็มา

ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังล้อมดูศิลาจารึก เฉาวานวานในชุดสีดำก็แบกโหลวฮวนฮวนที่คลุมหน้าในชุดสีดำเช่นกันออกมาจากประตูลับที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อนางมองเห็นพวกหลี่จุ่นก็หยุดเดินอย่างระมัดระวังทันที

“เสี่ยวฮวนฮวนเป็นอย่างไรบ้าง” เมื่อหลี่จุ่นเห็นเช่นนั้นก็รีบพุ่งเข้าไปหา