องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 161

“องค์หญิง ระวังเพคะ!”

ฉิงเอ๋อร์เข้าปกป้องหลี่เหวินจวินอยู่ข้างหน้าทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความเป็นศัตรู

หลี่เหวินจวินส่ายหน้า “ฉิงเอ๋อร์ ไม่ต้องกังวลไป”

นางมองหลี่จุ่นวิ่งไป แต่นางยืนอยู่กับที่ ยังไม่ทันตามไป

“เสี่ยวฮวนฮวนเป็นอะไรไป” หลี่จุ่นเข้าไปใกล้

เฉาวานวานมองหลี่จุ่น ไม่รู้ว่าควรมิควรพูด เหมือนว่าอาจารย์จะถูกพิษ แต่ยังมีชีพจรกับลมหายใจแผ่วเบาอยู่

“นางเป็นอย่างไรบ้าง”

หลี่จุ่นมองโหลวฮวนฮวนที่อยู่บนหลังของเฉาวานวาน พอเห็นว่านางหมดสติ ก็ทดสอบลมหายใจและจับชีพจรที่ลำคอดู พอรู้ว่านางยังมีลมหายใจแผ่วเบาและชีพจรอยู่ก็โล่งอก ขอบคุณสวรรค์ นางยังมีชีวิตอยู่

แต่ดูไม่ออกว่านางเป็นอย่างไรบ้าง

“ข้าพอรู้วิชาการแพทย์อยู่บ้าง ให้ข้าดูหน่อย” หลี่เหวินจวินเดินเข้ามาหา

“พี่หญิง ท่านรีบดูเถอะ!” หลี่จุ่นพูดด้วยความร้อนรน

เฉาวานวานระแวงเล็กน้อย แต่หลี่จุ่นอนุญาตแล้ว จะปฏิเสธความปรารถนาดีของหลี่เหวินจวินก็ไม่ได้

หลี่เหวินจวินเดินไปจับชีพจร ตรวจสอบ ครู่หนึ่งแล้วจึงขมวดคิ้วกล่าว

“นางถูกพิษ!”

“ถูกพิษหรือ!”

หลี่จุ่นตกตะลึง “ทำไมถึงถูกพิษได้เล่า”

หลี่เหวินจวินค้นหาทั่วตัว ในที่สุดก็พบบาดแผลเล็ก ๆ ตรงเอวข้างซ้ายของโหลวฮวนฮวน เหมือนถูกอะไรทิ่ม

นางเอ่ยเสียงหนัก “น่าจะถูกแมลงพิษบางอย่างกัด ต้องรีบถอนพิษให้เร็วที่สุด มิเช่นนั้นต้องตายแน่!”

“อะไรนะ!”

หลี่จุ่นพลันเปลี่ยนสีหน้า แล้วพูดเร่งเร้า “ไป ๆ ๆ ไปเร็ว!”

เทียบกับชีวิตของโหลวฮวนฮวน แผนที่อะไรก็ไม่สำคัญทั้งนั้น!

แต่...นี่มันถึงชีวิตเลยนะ!

ยุคนี้ไม่เหมือนกันยุคปัจจุบัน ถูกแมลงพิษกัดโดยรวมแล้วก็คือซี้ม่องเท่งไปเลย!

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเป็นพิษที่อยู่ใต้ดินลึก พิษของมันต้องร้ายกว่าอยู่แล้ว!

“ทุกคนระวังนะ ที่นี่น่ากลัวว่าจะมีแมลงพิษอันตรายอะไรอยู่ อย่าให้ถูกกัดนะ!” หลี่เหวินจวินเอ่ยเตือนเสียงหนัก มองรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

“ไป!”

หลี่จุ่นเร่ง พวกเขาจึงถอยออกจากที่แห่งนั้นทันที

เมื่อออกมาถึงข้างนอก ออกจากอุทยานหลวง หลี่เหวินจวินก็สั่งกับฉิงเอ๋อร์ทันที

“ฉิงเอ๋อร์ เจ้ารีบกลับวัง ไปเชิญหมอหลวงหวังจากสำนักหมอหลวงมาที่จวนจิ่งอ๋อง!”

“เพคะ องค์หญิง!”

ฉิงเอ๋อร์มองเฉาวานวานศิษย์อาจารย์ที่ใช้ผ้าสีดำปิดหน้า ขณะกำลังจะจากไป

ทว่า...