องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 175

นี่เรียกว่าอะไรนะ

เรียกว่าเจอสถานการณ์ใหม่

หรือเรียกว่าทำดีได้ดี!

แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ความหวังเรื่องขุมทรัพย์ของหลี่จุ่นนับว่าเป็นจริงแล้ว

โชคดีที่โหลวฮวนฮวนไม่รู้ว่าแผนที่มันก็มีอยู่สองฉบับนั่นแหละ!

ฮ่า ๆ ๆ

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าฉบับนี้เป็นของจริง ฉบับนั้นเป็นของปลอม” โหลวฮวนฮวนหรี่ดวงตาผลซิ่ง จ้องหลี่จุ่น ชี้แผนที่ทั้งสอง

มุมปากคลี่ยิ้มเย็นพราวเสน่ห์

เจ้าหมอนี่จ้องขุมทรัพย์ตาเป็นมัน ไม่แน่ว่าเขาจะหลอกนาง!

โหลวฮวนฮวนมิใช่คนโง่

หลี่จุ่นทำหน้าเรียบเฉย หยิบหนึ่งในนั้นขึ้นมาทันที ชี้ตัวอักษรหนึ่งบรรทัดตรงมุมแล้วพูดว่า

“เสี่ยวฮวนฮวน เจ้าดูสิ บนนี้เขียนว่า ‘ฉบับนี้คือของจริง’ แล้วเจ้าดูตรงนี้ของอีกฉบับสิ มีหนึ่งบรรทัดเหมือนกันใช่ไหม ตรงนี้เขียนว่า ‘ฉบับนี้เป็นของปลอม ใช้ปลอมเป็นของจริง’

โหลวฮวนฮวนดูอย่างละเอียด นับจำนวนตัวอักษร สอดคล้องกับที่หลี่จุ่นพูดพอดี แววตาฉายความยินดีในแบบที่สังเกตเห็นได้ยากแวบหนึ่ง แต่ยังคงสีหน้านิ่ง หัวเราะเสียงเย็นมองหลี่จุ่นก่อนจะพูดขึ้น

“เจ้ารู้ใช่หรือไม่ ถ้าหลอกข้าจะมีจุดจบเช่นไร”

หลี่จุ่นหัวเราะฮี่ ๆ พูดพลัน “เสี่ยวฮวนฮวน เจ้าอย่าล้อเล่นสิ ข้าจะหลอกเจ้าได้อย่างไร อีกอย่าง เจ้าเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งนะ เอาชีวิตข้าได้ทุกเมื่อ แล้วข้าจะกล้าหลอกเจ้าหรือ”

นางไม่รู้อักษรซางโบราณ ก็ต้องไม่รู้ว่าเขาปั้นเรื่องหลอกนางอยู่แล้ว ความจริงตัวอักษรสองบรรทัดนี้คือ

‘สมบัติกู้ชาติ’

และ

‘เครื่องฝังร่วมจักรพรรดิแคว้นเซี่ย’

เขาบอกว่าแผนที่ซ่อนเครื่องฝังร่วมจักรพรรดิฉบับนั้นเป็นของปลอม

เขาไม่โลภเลย ให้เครื่องฝังร่วมมูลค่าควรเมืองเหล่านั้นของแคว้นเซี่ยโบราณกับเขาก็พอ ไม่ต้องคิดมากเรื่องผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนั้นหรอก

แน่นอน เครื่องฝังร่วมเหล่านี้จัดการได้ดี ยังไม่แน่ว่าจะเทียบกับขุมทรัพย์กู้ชาติได้

“เหอะ ๆ”

โหลวฮวนฮวนฉีกมุมปาก ยิ้มสวยทีหนึ่ง ตบกระบี่ของตัวเองเบา ๆ พูด “เจ้าก็ลองดูสิ เจ้ารู้ก็ดีแล้ว ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าหลอกข้า กระบี่เล่มนี้จะเปื้อนเลือดหัวสุนัขของเจ้า!”

หลี่จุ่นตกใจจนเสียวสันหลังวาบ

แม่สาวคนนี้ไม่ใช่คนดีจริง ๆ ด้วย!

นางคงไม่รู้หรอกมั้ง...

“เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่าต้องดูแผนที่อย่างไร” โหลวฮวนฮวนถาม

หลี่จุ่นวางแผนที่ซ่อนเครื่องฝังร่วมฉบับนั้นในมือตัวเองไว้ที่โต๊ะข้างหลังอย่างเป็นธรรมชาติและแนบเนียน จากนั้นจึงหยิบฉบับบนโต๊ะข้างหน้าขึ้นมาดูอย่างจริงจัง

เมื่อครู่เอาแต่คิดว่าจะหลอกโหลวฮวนฮวนอย่างไรจึงแค่กวาดตาดูทีหนึ่ง ยังไม่ได้อ่านเส้นสายรายละเอียดในนั้น

“เอ๊”

หลี่จุ่นมองแผนที่ ขมวดคิ้วฉับพลัน

“เกิดอะไรขึ้น แผนที่มันเป็นอะไรกันแน่!” โหลวฮวนฮวนเห็นหลี่จุ่นพูดแบบคลุมเครือจึงร้อนใจ

หลี่จุ่นตอบ “เสี่ยวฮวนฮวน เจ้าดูนะ ถ้าตัดเส้นพวกนี้ไป เหลือแต่จุดพวกนี้ เจ้าว่ามัน...คุ้น ๆ ไหม”

โหลวฮวนฮวนขมวดคิ้ว พินิจทันที ครู่หนึ่งแล้วนัยน์ตาพลันหดเล็ก พูดด้วยความทึ่งว่า “นี่ นี่ไม่ใช่ภาพทิวทัศน์ดาวนภาหรอกหรือ”

หลี่จุ่นยกนิ้วโป้งให้นาง พูด “มิผิด! ฉะนั้น อย่าคิดเลย หาไม่เจอหรอก”

โหลวฮวนฮวนอึ้ง จ้องหลี่จุ่น ชั่วขณะปราศจากวจีพจน์ใด ๆ

ต่อมานางก็ยังไม่พูดอะไรเหมือนเดิม หยิบแผนที่ ‘ของจริง’ ฉบับนั้นแล้วคว้ากระบี่ กระโดดออกไปจากหน้าต่าง ก่อนจะหายตัวไปกับสีสันแห่งรัตติกาล

“นี่ เสี่ยวฮวนฮวน!” หลี่จุ่นเรียก แม่สาวคนนั้นไม่สนใจเขาแฮะ!

หลี่จุ่นอัดอั้นลูบจมูก แล้วมองแผนที่เก็บสมบัติเครื่องฝังร่วมฉบับที่อยู่ในมือ แววตาซับซ้อนเล็กน้อย

ผลลัพธ์นี้ไม่เหมือนกับที่เขาคิด

ขันทีใหญ่คนนั้นจินตนาการล้ำเลิศมากใช่ไหม

ยังคิดวิธีการเก็บสมบัติแบบนี้ได้อีก แล้วนี่จะหาอย่างไร!

ถ้าเขาแค่หาภูเขาสักลูกมาวาดแผนที่พวกนี้ตามใจฉันล่ะ ต้องรู้นะ ของพวกนี้ผิดไปนิดเดียวไกลเป็นโยชน์เลย!

หาไม่เจอหรอก!

หลี่จุ่นรู้สึกว่ากอดความฝันขุมทรัพย์ของเขายังไม่ทันอุ่นก็ตื่นเสียแล้ว

พระเจ้าช่วยกล้วยทอด ทำดีได้ดี!