องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 181

สรุปบท ตอนที่ 181 ทำกำไรมากกว่าการให้สาว ๆ รับแขก!: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน

สรุปตอน ตอนที่ 181 ทำกำไรมากกว่าการให้สาว ๆ รับแขก! – จากเรื่อง องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน โดย Toey

ตอน ตอนที่ 181 ทำกำไรมากกว่าการให้สาว ๆ รับแขก! ของนิยายโรแมนติกโบราณเรื่องดัง องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน โดยนักเขียน Toey เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

“เอ๊ะ ใช่ยอดหญิงหวังจริง ๆ ด้วย!”

“ใช่นาง! ใช่ยอดหญิงหวังจริง ๆ!”

“ยอดหญิงหวัง ท่านเอาตอนต่อไปมาด้วยจริงหรือ”

ในที่นั้นย่อมมีผู้มากพรสวรรค์และผู้มีการศึกษาอยู่ไม่น้อย คนพวกนี้คุ้นเคยกับชื่อเสียงของหวังเยียนหรันมาก รู้เรื่องหวังเยียนหรันมากที่สุด

ช่วงก่อนนางผู้นี้เอาไซอิ๋วมา ทำลายทั้งตลาดเลย ทำให้ธุรกิจนิยายกลายเป็นที่นิยมในเมืองหลวง

ก่อนมีจ้าวเฟยเอ๋อร์ ภายหลังมีหวังเยียนหรัน ช่วงนี้นางทั้งสองไม่ว่าจะธุรกิจไหนก็เป็นบุคคลที่ผู้คนกล่าวขานอย่างออกอรรถรส

แน่นอนว่าชื่อยอดหญิงมีมากกว่า

เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ หวังเยียนหรันจะปรากฏตัวที่หอชุนฮวา

ทว่า...

พอคิดดูอีกทีก็สมเหตุสมผลเหมือนกัน

เพราะหวังเยียนหรันเป็นคนหาเรื่องไซอิ๋วมา มีแต่นางที่รู้จักหลู่ซู่เหริน และตอนนี้ยังร่วมมือกับหอชุนฮวาอีก การที่หวังเยียนหรันปรากฏตัวที่นี่จึงไม่แปลกเลยสักนิด

“มา ๆ ๆ รีบเปิดทาง ๆ ให้ยอดหญิงหวังเข้าไปข้างใน!”

“ใช่ ๆ ๆ ยอดหญิงหวังเอาตอนต่อไปมา อย่าช้าเด็ดขาด!”

“รีบให้ยอดหญิงหวังเข้าไปเร็วเข้า!”

ผู้มากพรสวรรค์และผู้มีการศึกษาที่ชื่นชมหวังเยียนหรันรีบเริ่มตะโกนก่อนทันที

ชาวบ้านตาดำ ๆ เหล่านั้นที่ไม่รู้จักชื่อเสียงของหวังเยียนหรัน พอได้ฟังก็รู้สึกว่านางผู้นี้ไม่ธรรมดา รีบเปิดทางเป็นช่องเล็ก ๆ ให้ทันทีอย่างมิได้นัดหมาย

ชาวบ้านบางคนที่ไม่รู้จักหวังเยียนหรันพูดขึ้นด้วยความสงสัย

“อะไรนะ นางคือคนเขียนเรื่องไซอิ๋วหรือ!”

“ไอ้หยา ๆ เก่งจริง ๆ อัจฉริยะ!”

“นางเป็นคนเขียนไซอิ๋วหรือ สุดยอดมาก รีบให้นางเข้าไปเร็ว!”

ส่วนกลุ่มคนที่มองดูเรื่องสนุกแบบไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ พอได้ยินคนอื่นกระซิบกระซาบดังมาก็มองไปทันใด แม้ไม่เข้าใจ แต่ก็รู้สึกว่าไม่ธรรมดาทันที!

เยี่ยมยอดนะ!

คำพูดที่ว่า ‘หวังเยียนหรันเอาตอนต่อไปมา’ ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็น ‘หวังเยียนหรันเป็นคนแต่งเรื่องไซอิ๋ว’ จากหนึ่งเป็นสิบ จากสิบเป็นร้อย ชาวบ้านที่ไม่รู้ความจริงต่างรู้สึกว่าหวังเยียนหรันสุดยอดมากทันที นิยายสนุกอย่างนี้เกิดขึ้นด้วยมือของนาง!

พอได้ยินว่านางคือบุตรีของอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้าย ขุนนางใหญ่ในราชสำนักผู้นั้น ก็รู้สึกว่านางผู้นี้คือดาวบุ๋นมาจุติ

พอหวังเยียนหรันเห็นหยางจงพูดแค่คำเดียวก็แก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าได้แล้ว ก็มองหลี่จุ่นที่อยู่ด้านข้างด้วยความตกตะลึง

“ถุย! วอนเสียแล้ว!”

“โอ๊ย ข้าจะตีเจ้าให้ตาย!”

พวกหลี่จุ่นสี่คนย่อมไม่รู้ว่าข้างนอกมีคนวิวาทเพราะหวังเยียนหรัน สถานการณ์ชุลมุนวุ่นวาย พวกเขาห้องหอชุนฮวา ข้างในเบียดเสียดยัดเยียด กว่าจะขึ้นชั้นบนได้ไม่ง่ายเลย

พอแม่เล้าเห็นหวังเยียนหรันและหลี่จุ่นก็ปรี่มาต้อนรับอย่างเป็นมิตร ใบหน้ารับลมฤดูวสันต์

“ไอ้หยา ที่แท้ก็คุณชายนี่เอง ยังมียอดหญิงหวังอีก ที่แท้พวกท่านก็รู้จักกันหรือ! มาได้ดี มาได้ดี!”

แม่เล้าต้อนรับพวกเขาทั้งสี่ด้วยตนเอง หาห้องส่วนตัวชั้นบนให้พวกเขาดื่มชาฟังเพลง

แม่เล้าบ่นว่าวันนี้แขกที่มาฟังเรื่องเล่าเยอะมาก แต่บรรดาแม่นางกลับไม่มีคนถามถึง

ทว่าระหว่างบ่นกลับมีความตื่นเต้นมากกว่า

“เฮ้อ ยอดหญิงหวัง ข้าจะบอกให้นะ วันนี้คนที่มาฟังเรื่องเล่า จนถึงกลางคืนเล่าไปกว่าพันคนแล้ว! วันนี้รายได้เป็นกระบุง! เทียบกับบรรดาแม่นางรับแขกยังทำเงินได้มากกว่าอีก...”

แม่เล้านับนิ้วกับหวังเยียนหรันด้วยความตื่นเต้น สีหน้าท่าทางกระดี๊กระด๊า ปรนนิบัติหวังเยียนหรันประหนึ่งปรนนิบัติบรรพบุรุษ

หวังเยียนหรันเก้ ๆ กัง ๆ ในที่สุดก็ไล่นางออกไปได้

หลี่จุ่นยิ้มน้อย ๆ เอ่ย “นางพูดถูกนะ ข้าคิดบัญชีคร่าว ๆ ตามสถานการณ์ข้างนอก คนที่ฟังเรื่องเล่าวันนี้มีอย่างน้อยพันกว่าคน คิดเฉลี่ยคนละสิบอีแปะ อย่างน้อยก็มีสิบตำลึงแล้ว พวกเราแบ่งกับหอชุนฮวาครึ่งต่อครึ่ง อย่างนั้นก็มีรายได้ห้าตำลึง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ายังมีตั๋วนั่งกับห้องส่วนตัวอีก ดังนั้นหนึ่งวันอาจจะมีรายได้ถึงร้อยตำลึง...”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน