องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 222

“ท่านพี่ มาได้อย่างไร” หลี่จุ่นรีบลุกขึ้นยืน

“วันนี้หยุดงานครึ่งวัน จึงมา”

หลี่เหวินจวินเป็นรองหัวหน้าฝ่ายซ้ายส่วนกลางแล้ว นอกจากเวลาหยุดงาน ต่อไปจะไปไหนมาไหนตามใจชอบไม่ได้อีกแล้ว หลี่เหวินจวินชำเลืองมองกระดานหมากรุกที่อยู่ตรงหน้าหลี่จุ่น แล้วถามว่า “น้องหก เจ้ากำลังเล่นหมากรุกกับผู้ใดหรือ”

หลี่จุ่นพูดว่า “ข้าเล่นกับตัวเองน่ะ”

หลี่เหวินจวินไม่ได้ถามให้มากความ นางนั่งลงตรงหน้าหลี่จุ่น แล้วถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า

“น้องหก เจ้าคิดจะทำเช่นไร”

หลี่จุ่นถอนหายใจ แล้วพูดว่า “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถิด เรื่องบางเรื่องแม้พยายามหลีกเลี่ยงก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ รอดูอยู่เฉยๆ จะดีกว่า”

หลี่เหวินจวินขมวดคิ้ว ลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนพูดว่า “หากน้องหกยืนกรานไม่เห็นด้วยกับงานแต่งงานนี้ก็ปรึกษากับเสด็จพ่อได้ คิดดูแล้วคงจะพอมีช่องว่างให้เจรจาได้บ้าง”

หลี่จุ่นนิ่งเงียบไม่พูดจา

หลี่เหวินจวินพูดต่อว่า “ข้าสืบข่าวได้ว่าเสิ่นไท่ฟู่ก็เหมือนจะไม่เห็นด้วยเช่นกัน ทั้งยังตั้งใจไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ แม้จะถูกเสด็จพ่อบ่ายเบี่ยง แต่หากตระกูลเสิ่นก็ไม่เห็นด้วยกับงานแต่งงานครั้งนี้เช่นกัน บางทีน้องหกและเสิ่นไท่ฟู่สามารถร่วมมือกันยื่นคำขาดได้”

หากทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยินยอม แต่เสด็จพ่อยังคงยืนกรานที่จะประทานงานแต่งงาน นั่นก็เท่ากับเป็นการฝืนใจผู้อื่น อาจตกเป็นคำครหาในสายตาของเหล่าขุนนางฝ่ายต่างๆ ด้วยเหตุนี้ เสด็จพ่อจะต้องยกเลิกงานแต่งงานนี้อย่างแน่นอน

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับว่าหลี่จุ่นจะร่วมมือกับเสิ่นไท่ฟู่เพื่อขอร้องหรือไม่

“ทำเช่นนั้นไม่ได้หรอกท่านพี่ เผลอๆ เสด็จพ่ออาจกำลังรอข้าขัดพระประสงค์ของพระองค์อยู่ก็เป็นได้” หลี่จุ่นพูด

หลี่เหวินจวินนิ่งเงียบทันที

ไม่ผิด!

เสด็จพ่อจะต้องดีพระทัยแน่ หากได้เห็นหลี่จุ่นขอปฏิเสธงานแต่งงานนี้ต่อหน้าพระองค์

ในเวลานี้ หลี่เหวินจวินก็ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี เพียงพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ว่า

“น้องหก ตอนนี้เสด็จพ่อยังไม่มีราชโองการให้พวกเจ้าแต่งกันเมื่อใด ยังพอมีเวลา ตอนนี้คิดหาวิธีไม่ได้ ต่อไปจะต้องมีวิธีอื่นแน่นอน ข้าจะไม่ให้เจ้าแต่งกับเสิ่นจิงหง ในขณะที่เจ้าไม่เต็มใจแน่นอน”

หลี่จุ่นหรี่ตาทันที มองหลี่เหวินจวินแวบหนึ่ง

ทำไมรู้สึกว่าหลี่เหวินจวินต่อต้านงานแต่งนี้มากกว่าตนเสียอีก

ไม่มีเหตุผลเลย...

หลี่จุ่นพยักหน้าอย่างเงียบๆ แล้วพูดว่า

“เอาล่ะ ท่านพี่ หยุดเรื่องนี้ไว้ก่อน ในเมื่อท่านมาแล้ว เช่นนั้นเรามาเริ่มเจรจาความร่วมมือกันดีกว่า”

ส่วนเรื่องแต่งงาน ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วก็ช่างมันไปก่อน

ตอนนี้เขาต้องการหาเงิน

และเป็นเงินด่วน

หาเงินจำนวนมากในเวลาสั้นๆ ถึงจะมีโอกาสแก้ไขปัญหาทุกอย่างได้

เงินเป็นของดีจริงๆ

ไม่ว่าจะในชาติก่อนหรือชาตินี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น

“ได้ ประจวบเหมาะ ข้าก็สนใจเรื่องนี้เช่นกัน น้องหกอยากทำการค้าขายอันใดกันแน่” หลี่เหวินจวินรีบถามด้วยรอยยิ้มทันที

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน