องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 246

ไซอิ๋วทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ส่งไปให้กับหวังเยียนหรันแล้ว เวลาล่วงเลยไปถึงสิ้นเดือน อีกสามวันก็จะสิ้นสุดเดือนนี้ และต้อนรับเดือนสี่

หลี่จุ่นพึงพอใจมาก

ถึงจะช้าไปนิด แต่ก็ก้าวเดินอย่างมั่นคง

จะว่าไประยะนี้ร้านเต้าหู้ตำรับจ้าวกำลังเตรียมการประชุมประจำปีอยู่

หลี่จุ่นเป็นผู้เสนอนิยามการประชุมประจำปีในโลกนี้เป็นครั้งแรกเอง ถึงจะปลายเดือนสาม แต่จะจัดประชุมประจำปีตอนนี้ก็เหมือนว่าจะไม่มีปัญหาอะไร เพราะถึงอย่างไรก็เป็นการสรุป

ปีนี้เพิ่งจะเริ่ม สามารถงอกเงยได้เช่นนี้ถือว่าเหลือเชื่ออย่างยิ่งแล้ว

คราวก่อนเตรียมตัวจัดต้นเดือน แต่เพราะการประทานมงคลสมรสของหลี่เจิ้งทำให้แผนการผิดเพี้ยนไป จ้าวเฟยเอ๋อร์ล้มป่วยติดเตียงเพราะเรื่องนี้ จึงทำให้ล่าช้ามาถึงปลายเดือน

หลี่จุ่นไม่เข้าร่วมการประชุมประจำปีของร้านเต้าหู้อยู่แล้ว

เขาคือคนที่อยู่ฉากหลัง นอกจากจ้าวเฟยเอ๋อร์ที่เป็นเจ้าของออกหน้า หลี่จุ่นนับว่าเป็นคนนอกของร้านเต้าหู้ ดังนั้นจึงไม่มีสิทธิ์ร่วม

แต่จ้าวเฟยเอ๋อร์ยังให้เฉี่ยวเอ๋อร์มาแจ้ง หลี่จุ่นแค่พยักหน้า

วันต่อมา เรื่องการประชุมประจำปีของร้านเต้าหู้แพร่ไปทั้งเมืองหลวง

“รู้หรือยัง ร้านเต้าหู้บอกว่าจะจัดประชุมประจำปีอะไรด้วย ให้ผู้ดูแลกับลูกจ้างสำคัญไม่น้อยร่วมงานด้วยแน่ะ”

“นั่นสิ ข้าก็ได้ยินมาเหมือนกัน เห็นว่าลูกจ้างรถเข็นยังได้เงินเดือนก่อนกำหนดด้วยนะ บอกว่าให้รางวัลเป็นเงินเดือนสองเดือน!”

“ไม่ใช่เงินเดือนครึ่งปีหรือ พี่ชายลูกน้ากับพี่สะใภ้พี่สาวข้าเป็นผู้ดูแลของร้านเต้าหู้ เห็นว่าได้รางวัลเป็นเงินเดือนครึ่งปี!”

“หา สุดยอดไปเลย! เห็นว่าเงินเดือนลูกจ้างทั่วไปร้านเต้าหู้คือห้าเฉียน ร้านอื่น ๆ ถ้าทำงานดี ๆ เพิ่งจะได้สองสามเฉียนเอง แล้วนี่ยังได้รางวัลอีก ลูกจ้างร้านเต้าหู้จะดีไปแล้วกระมัง”

“นั่นสิ มิน่าทุกคนถึงไปร้านเต้าหู้กันหมด แต่ตอนนี้ร้านเต้าหู้รับคนเข้มงวดมาก คุณลักษณะไม่ดีไปไม่ได้นะ!”

“นั่นสิ ข้าไปกินเต้าหู้ที่นั่น เสี่ยวเอ้อร์ว่าง่ายทั้งนั้น พูดจาดี๊ดี ”

“มิน่าร้านเต้าหู้ถึงเจริญอย่างนี้ มีเหตุผลสินะ”

“อิจฉาจังเลย!”

“ข้าก็อยากไปทำงานที่ร้านเต้าหู้เหมือนกัน น้ารองข้าเป็นผู้ดูแลร้านสาขา เห็นเขาแอบบอกว่าเงินเดือนเขาคือแปดเฉียน! ครั้งนี้ได้รางวัลเป็นเงินเดือนสี่เดือน อิจฉาจัง...”

“ข้าก็อยากไปเหมือนกัน”

“การประชุมประจำปีนี่น่าสนใจนะ”

“ท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์เก่งจริง ๆ ห้าวหาญในหมู่สตรี!”

“ท่านหญิงจ้าวรูปโฉมงดงามในแผ่นดิน จะใช้คำว่าห้าวหาญมาบรรยายได้อย่างไร หยาบจริง ๆ! ข้าว่านะ...”

“เจ้าว่าเว่ออะไร เอาตามที่ข้าว่า!”