องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 256

คำว่า ‘สลักดอกไม้ของเราสู้ไม่ได้’ คำเดียวทำให้ใบหน้าชราของโจวถงซึ่งเป็นผู้เฒ่าอายุร่วมเจ็ดสิบขาวซีดฉับพลัน!

“ข้า ข้าชิมหน่อย!” โจวถงยื่นมือมาแบบสั่น ๆ

โจวจงยื่นให้ทันที

โจวถงถือสุราแล้วสูดดม จากนั้นจึงส่งเข้าปาก ตามด้วยลำคอลิ้นขยับ จากนั้นร่างกายชราที่หลังค่อมน้อย ๆ ของโจวถงก็แข็งทื่อไป

ทำไมถึงมีเหล้าอย่างนี้ได้!

ทำไมถึงมีเหล้าแรงอย่างนี้ได้

นี่ก็คือหลงไถหรือ

จบกัน สลักดอกไม้ต้องจบสิ้นแน่แล้ว...

ความแตกต่างระหว่างทั้งสอง แค่ดื่มก็แยกแยะได้ในพริบตา เพราะรสชาติแตกต่างกันมากเหลือเกิน

โจวถงนั่งเผละกับพื้นเดี๋ยวนั้น รู้สึกเพียงโลกหมุน

เหล้าแบบนี้ จะสู้ด้วยยังไง

โจวถงน้ำเสียงแหบพร่า พูดอย่างไร้เรี่ยวแรง “เร็ว รีบไปหากั๋วจิ้ว...”

กั๋วจิ้วผู้เฒ่าจ้าวเสี่ยนในเวลานี้เพิ่งตื่นนอนได้ไม่นาน กำลังฝึกกระดูกเอ็น แสดงหมัดมวยอยู่ในลานบ้าน นี่คือกระบวนท่าที่องครักษ์ในจวนคนหนึ่งสอน สามารถฝึกกระดูกเอ็นได้

จ้าวเสี่ยนฝึกทุกวันยามเช้า รู้สึกได้ว่าสุขภาพของตัวเองแข็งแรงมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง องครักษ์ผู้นั้นจึงได้รับรางวัลจากเขาไม่น้อย

หลังจากออกกำลังยามเช้าเสร็จ กั๋วจิ้วผู้เฒ่าก็ไปกินอาการที่ห้องอาหาร แต่จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เหมือนจะเป็นวันที่สุราหลงไถเปิดกิจการ ดังนั้นจึงลากสาวใช้ที่เดินผ่านทางมาถามทันที

“วันนี้เฟิงเหนียงซื้อเหล้าหลงไถให้ข้าแล้วหรือ”

เฟิงเหนียงคือผู้ดูแลห้องครัว รับผิดชอบซื้อวัตถุดิบอาหารในจวนทุกวัน จ้าวเสี่ยนสั่งไว้นานแล้วว่าถ้าสุราหลงไถเปิดขายเมื่อไรให้ซื้อมาลองชิมสักไห

“นายท่าน เฟิงเหนียงซื้อแล้วเจ้าค่ะ เฟิงเหนียงบอกว่าซื้อมาพร้อมกับเต้าฮวย”

“ดี!”

จ้าวเสี่ยนเผยรอยยิ้มพึงพอใจทั่วใบหน้า แล้วเดินไปทางห้องอาหารพลางยิ้มพูด

“ฮ่า ๆ เหวินจวิน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเหล้าของเจ้าจะยอดเยี่ยมสักแค่ไหน ยังคิดจะแข่งกับสลักดอกไม้ของข้าอีก อย่าเอาเหล้าที่ไม่ใช่เหล้ามาบอกว่าเป็นเหล้าหน่อยเลย”

พอถึงห้องอาหาร จ้าวเสี่ยนเห็นไหสุราไหเล็กวางอยู่กับเต้าฮวยรสเค็มที่ตัวเองชอบกินจึงยิ้มหยิบขึ้นมาทันที จากนั้นก็ตะโกนกับเฟิงเหนียงที่กำลังยุ่งงวดอยู่ในห้องครัวว่า

“เฟิงเหนียง ลำบากแล้วนะ!”

“เจ้าค่ะ อรุณสวัสดิ์นายท่าน!”

เฟิงเหนียงในชุดเรียบง่ายยิ้มหน้าใจดี เดินออกมาจากห้องครัว พูดขึ้นว่า “นายท่าน ข้าได้ยินว่าสุราหลงไถรสชาติดีมาก ข้าเห็นคนวิ่งไปซื้อที่ถนนทางใต้ตั้งเยอะแน่ะ”

พอจ้าวเสี่ยนได้ยินก็เปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อย มองสุราไหเล็กในมือตัวเองแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “เฟิงเหนียง เจ้าเพ้อเจ้ออะไร เหล้านี้จะเทียบกับสลักดอกไม้ได้ยังไง”

แต่จ้าวเสี่ยนก็ยังเปิดจุกออก

ป๊อก!

จุกปลิวออกไป จ้าวเสี่ยนใช้จมูกสูดดมทันที พริบตาเดียว กลิ่นหอมเข้มข้นปะทะเข้าจมูก จ้าวเสี่ยนตกใจเบิกตาโพลงฉับพลัน!

แค่ดมก็กระปรี้กระเปร่าไปทั้งคนแล้ว!

ทำไมถึงหอมอย่างนี้นะ

ทำไมเข้มข้นอย่างนี้

หรือว่าในนี้จะมีหัวเชื้ออยู่

หัวเชื้อคือสุราชุดแรกที่หมักออกมา รสชาติจะเข้มข้นและแรง