องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 258

ทีแรกรัชทายาทยังคิดว่าข้ารับใช้คนนี้ของตนกำลังแก้ต่างให้ตัวเองอยู่ ขณะกำลังจะมีโทสะ จู่ ๆ ก็ได้กลิ่นหอมฉุนของสุรา ชะงักงันเดี๋ยวนั้น จากนั้นจึงเปลี่ยนอารมณ์

“สุราฉุนมาก” รัชทายาทพูดขึ้นอย่างห้ามใจไม่อยู่

เขาหยิบสุราตรงหน้าขึ้นมา ใช้จมูกสูดดม ทันใดนั้นสุราเข้มข้นและแรงมากกว่าหน่อยหนึ่งก็ปะทะจมูกและเข้าปอดทันที

ซี้ด

ทันใดนั้น ความเมามายบังเกิด แผ่ซ่านทั่วตัว!

“นี่!”

รัชทายาทตาโตฉับพลัน หันไปมองหลินกงกง แล้วถามขึ้นว่า

“เจ้าแน่ใจนะว่านี่... นี่คือสุราหลงไถของพี่หญิง!”

รัชทายาทเปลี่ยนสีหน้าทันที!

สุรานี้หอมมาก เข้มข้นมาก!

“ขอรับ องค์ชาย ข้าน้อยมิกล้าโกหก!” หลินกงกงรีบพูด

รัชทายาทสีหน้าเปลี่ยนไปหมดแล้ว รีบลิ้มรสทันที

ทันทีที่เข้าปาก รสเผ็ดร้อนกระตุ้นคละคลุ้ง ลามไปทั่วโพรงปาก เมื่อรัชทายาทกลืนลงไป ชั่วขณะ ลำคอราวกับถูกไฟแผดเผา!

สุราแรงนัก!

หลังจากกลืนลงไป รัชทายาทก็เดาะลิ้น หวนนึกถึงรสชาติ จากนั้นจึงรู้สึกถึงรสหวานเข้มข้นไม่รู้จบ

ร่างกายเขาชะงัก อัศจรรย์ใจสุดขีด!

ทำไมถึงมีสุราแรงอย่างนี้ได้นะ

สุราที่รสชาติเข้มข้นอย่างนี้

เป็นไปไม่ได้!

รัชทายาทดื่มสองสามอึก พบว่าขึ้นศีรษะเล็กน้อย ทึ่งมากกว่าเดิมทันที

ฤทธิ์สุราเต็มส่วน!

“เอา เอาสลักดอกไม้มา” รัชทายาทสั่งด้วยน้ำเสียงน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ

“ขอรับ องค์ชาย!”

หลินกงกงลงมือเอง เทสลักดอกไม้ให้รัชทายาทอีกจอกอย่างรวดเร็ว

รัชทายาทหยิบมาดื่มอึกหนึ่ง สลดหดหู่ห่อเหี่ยวใจ ครู่หนึ่งแล้วจึงโพล่งปากขึ้นว่า

“สลักดอกไม้ชั้นเลิศ...เหตุใดจึงจืดชืดไร้รสชาติเช่นนี้”

หลินกงกงรีบพูด “องค์ชาย สุราหลงไถนี่รสชาติเป็นอย่างไรรอรับ”

เขาจ้องสุราในมือของรัชทายาท อดกลืนน้ำลายลงอึกไม่ได้ เกิดเสียงจ๊อกดังทีหนึ่ง

รัชทายาทหัวเราะพรืด แล้วยื่นออกไปตรง ๆ “เจ้าลองชิมดู”

“ขอบคุณองค์ชาย!” หลินกงกงยิ้มหน้าบานและรับเอาไว้ทันที

รัชทายาทรำพึงรำพัน “พี่หญิง สมกับที่เป็นพี่หญิง...”