องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 262

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ เจียงเยว่ฉานก็อยากไปหยิบต้นฉบับห้องสินแล้วไปจากจวนจิ่งอ๋องและกลับเรือนของตัวเองซะอย่างอดรนทนไม่ไหวนิด ๆ

ชิงหลิงในชุดสีครามและมวยผมยาวกำลังให้อาหารปลาในสระตรงลานบ้านอยู่ วันนี้เห็นคุณหนูบ้านตนกลับมาช้าเล็กน้อย จึงถามว่า

“คุณหนู ทำไมวันนี้ท่านถึงกลับมาช้าล่ะเจ้าคะ”

เจียงเยว่ฉานตอบ “ท่านอ๋องตื่นสายน่ะ ก็เลยกินข้าวเช้าช้า”

ไม่ปกปิดจุดประสงค์ของตัวเองสักนิด

ชิงหลิงอึ้ง สังเกตเห็นต้นฉบับในมือของเจียงเยว่ฉาน ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจทันที “คุณหนู ท่านอ่านไซอิ๋วจบแล้วมิใช่หรือเจ้าคะ ทำไมยังเอามาอีกล่ะ”

นางนึกว่านั่นคือต้นฉบับไซอิ๋ว

เจียงเยว่ฉานมองนางแวบหนึ่งก่อนจะตอบเรียบ ๆ “นี่เป็นนิยายเรื่องใหม่ที่เขาเขียนต่างหาก ข้าก็เลยเอากลับมาอ่านน่ะ”

“หา นิยายเรื่องใหม่หรือ!”

ชิงหลิงสะดุ้งทันที แล้วพูดว่า “คุณหนู ๆ ข้าก็อยากอ่านเหมือนกันเจ้าค่ะ!”

“ต้องให้ข้าอ่านจบก่อน”

เจียงเยว่ฉานพูดพลางถือต้นฉบับเดินเข้าห้อง ทิ้งชิงหลิงทำหน้าผิดหวังอยู่ในลานบ้านทันที หมดอารมณ์ให้อาหารปลาฉับพลัน

ในห้อง เจียงเยว่ฉานเริ่มอ่านต้นฉบับ

“ห้องสิน อืม ฟังดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเทพมารปีศาจเหมือนกัน” เจียงเยว่ฉานพึมพำ

พลิกเปิดช้า ๆ สีหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสนใจมากขึ้นทุกที!

“นี่คือราชวงศ์ก่อนหรือ”

“เอ๊ะ พ่อฮ่องเต้ปฐมบรรพบุรุษหลี่เฟิ่ง”

“น่าสนใจ!”

“ไม่ถูก ราชวงศ์ก่อนมีคนชื่อว่าซูต๋าจีด้วยหรือ”

“ถูกปีศาจจิ้งจอกสิงร่าง...”

“นิยายเรื่องนี้น่าสนใจจริง ๆ”

“หนี่ว์วาคือตัวละครในเทพนิยาย ที่แท้ที่ราชวงศ์ก่อนล่มสลายเป็นเพราะทำให้เจ้าแม่หนี่ว์วาพิโรธ...ไม่ใช่ ๆ นี่เป็นแค่นิยาย ไม่ใช่ประวัติศาสตร์จริงสักหน่อย”

“ฮ่องเต้ราชวงศ์ก่อนเป็นทรราชเลอะเลือนจริง ๆ มิน่าราชวงศ์ก่อนถึงล่มสลาย!”

หลี่จุ่นเพิ่งเขียนสองตอน กำลังเขียนถึงช่วงประมาณ ‘อวิ๋นจงจื่อได้กระบี่กำจัดมาร’ เจียงเยว่ฉานอ่านเร็ว ย่อมอ่านด้วยความรู้สึกที่แปลกใหม่ที่สุด อารมณ์ค้าง

เนื่องจากมีไซอิ๋วเป็นพื้นฐาน ดังนั้นจึงสนใจเรื่องภูตผีปีศาจมากกว่าเดิม อีกทั้งภูมิหลังนิยายเรื่องนี้ไม่ไกลมาก เกิดขึ้นในยุคก่อนหน้านี้เอง ยุคเปิดศักราชราชวงศ์อู่ ดังนั้นจึงมีความรู้สึกร่วมมาก

เจียงเยว่ฉานรู้สึกว่าจะสนุกกว่าไซอิ๋วบางส่วน

จิ่งอ๋องผู้นี้เป็นคนน่าสนใจคนหนึ่งจริง ๆ

นางคิด