องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 266

โจวจงพยักหน้า ทำท่าปาดคอ จากนั้นก็หัวเราะเสียงเย็นน้อย ๆ

“ท่านพ่อ วางใจเถอะ! ข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว ไม่มีใครรู้หลอกว่าข้าเป็นคนทำ และถึงจะรู้ พวกมันก็หาหลักฐานไม่ได้ ที่นี่คือเมืองหลวงใต้เท้าโอรสสวรรค์ ต่อให้เป็นองค์หญิงของอีกฝ่าย ก็ลงมือตามอำเภอใจไม่ได้เหมือนกัน!”

“อย่างนั้นก็ดี”

โจวถงพรูลมยาว พูดเตือนว่า “ในเมื่อล้มเหลวแล้ว ช่วงนี้ก็อย่าลงมือซ้ำสองอีก อยู่เงียบ ๆ รอดูความเปลี่ยนแปลงก่อน เอาไว้เวลาเหมาะสมแล้วค่อยลงมืออีกที!”

“ขอรับ ท่านพ่อ ข้ารู้แล้ว!”

โจวจงพยักหน้า

และลอบโล่งอก ทว่าในใจย่อมมีความไม่ยินยอมอยู่ คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะป้องกันเร็วอย่างนี้ ตัวเองถึงได้พลาด!

บัดซบสิ้นดี!

แต่ความล้มเหลวเป็นแค่ช่วงสั้น ๆ เท่านั้น!

เมื่อก่อนก็เคยล้มเหลวเหมือนกัน แต่ตอนหลังยังประสบความสำเร็จ ในเมื่อมีตัวอย่างให้ศึกษา ก็ไม่ต้องท้อแท้ไป

โจวจงออกจากห้องของโจวถง สีหน้ากลับมาเป็นธรรมชาติอีกครั้ง

หลี่เหวินจวินเชื่อการแนะนำของหลี่จุ่น ไม่รีรอ ตรงดิ่งไปยังจวนกั๋วจิ้วทันที

กั๋วจิ้วผู้เฒ่าจ้าวเสี่ยนกำลังนิ่งชื่นชมทัศนียภาพฤดูใบไม้ผลิอยู่ในสวนดอกไม้ กำลังเล่นกับปลาในสระ ดื่มสุรานิด ๆ กินขนม สุขสมฤทัยมาก

ต้องพูดเลย ถึงจะไม่อยากยอมรับ แต่สุราหลงไถนี้ยอดเยี่ยมกว่าสลักดอกไม้ไม่เพียงขั้นเดียว สุรานี่สิจึงจะเรียกว่าสุราที่แท้จริง

อยู่มาค่อนชีวิต จ้าวเสี่ยนย่อมเคยดื่มสุราไม่น้อย ยามหนุ่มเป็นผีสุราที่ต้องดื่มหนึ่งชั่งทุกวัน เคยลิ้มรสสุราโบราณและปัจจุบันนับไม่ถ้วน แต่สุราที่ดื่มได้รสเข้มข้นละมีรสสุราเช่นนี้ยังเป็นครั้งแรก

เขาพึงพอใจมาก

เหลนสาวสายนอกคนนี้ของเขาเก่งจริง ๆ สมกับที่เป็นหญิงอัจฉริยะที่ฉลาดล้ำเป็นอันดับหนึ่งของแผ่นดิน

“นายท่าน องค์หญิงผิงอันมาเยือนขอรับ!”

พ่อบ้านในจวนรีบร้อนวิ่งมารายงาน

เหลนสาวหรือ

จ้าวเสี่ยนเลิกคิ้วทันที แววตาเปลี่ยนเล็กน้อย หลี่เหวินจวินมาทำไม

นิ่งเงียบครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย “ให้นางเข้ามา”

“ขอรับ นายท่าน!” พ่อบ้านจากไปอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปหนึ่งจิบถ้วยชา พ่อบ้านนำหลี่เหวินจวินและฉิงเอ๋อร์นางกำนัลคนสนิทของนางเดินมาจากด้านหลังของสวนดอกไม้

จ้าวเสี่ยนยิ้มลุกขึ้นยืนทันที หัวเราะฮ่า ๆ พูดว่า

จ้าวเสี่ยนมั่นใจเต็มประดา รู้สึกว่าตัวเองคุมเกมทุกอย่าง ควบคุมสถานการณ์ได้ดีมาก

“เหวินจวิน หลงไถนี่สร้างความสุขให้ประชาชนจริง ๆ เผยแผ่เกียรติศักดิ์ของราชวงศ์อู่เรา ถ้าให้แคว้นฉู่ แคว้นฉี แคว้นจ้าว แคว้นเยียนบ้านเมืองป่าเถื่อนอะไรพวกนี้รู้ว่าราชวงศ์อู่เรามีสุราดีขั้นนี้ ต้องทำให้พวกเขาทอดถอนใจว่าสู้ไม่ได้แน่นอน! น่ายินดีจริง ๆ...”

จ้าวเสี่ยนหัวเราะฮ่า ๆ พลางพูด ชมเข้าไป ชมให้หนัก ๆ!

ต่อกรกับผู้หญิง ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น ชมนางนั่นแหละดี!

ทว่า...

เขาลืมไปว่าหลี่เหวินจวินไม่ใช่ผู้หญิงสามัญธรรมดา แต่เป็นหญิงเหล็กหนึ่ง หญิงเหล็กที่ไร้เทียมทาน!

หลี่เหวินจวินพูดเรียบตามหัวข้อสนทนาของเขาอย่างไม่มีพิรุธ “น่าเสียดายนะ ท่านปู่ มีคนไม่อยากให้หลงไถของข้าสร้างความสุขให้ประชาชน เผยแผ่เกียรติศักดิ์ของราชวงศ์อู่ ให้แคว้นป่าเถื่อนอย่างฉีฉู่ทอดถอนใจว่าสู้ไม่ได้”

หลี่เหวินจวินตัดเข้าประเด็นได้อย่างประสบความสำเร็จ ชี้จุดประสงค์การมา!

สมบูรณ์แบบ!

จ้าวเสี่ยน “...”

กั๋วจิ้วพูดไม่ออกทันที

สุดท้ายยังประเมินต่ำเกินไป