องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 267

ถึงจะประเมินหลี่เหวินจวินต่ำไป แต่กั๋วจิ้วไม่ใช่คนโง่ จะไม่บอกว่าเกี่ยวข้องกับตัวเองตรง ๆ แต่ชะงักไปพักหนึ่งแล้วจึงถามว่าความตกใจแทน

“เหวินจวิน เกิดอะไรขึ้นหรือ”

เขางงจริง

และตกใจจริง แต่เจ็ดส่วนคือการแสดง สามส่วนจึงเป็นความจริง

ชั่วขณะ กั๋วจิ้วจ้าวเสี่ยนรู้ว่าพ่อลูกตระกูลโจวลงมือเล่นงานแน่แล้ว เจ้าตัวโง่งมสองตัวนี่ แม้แต่หลี่เหวินจวินก็ยังกล้าต่อกร!

ในใจจ้าวเสี่ยนบังเกิดความเดือดดาลขึ้นมาฉับพลัน พร้อมกันนั้นรู้สึกรับมือยากนิดหน่อยด้วย

นี่เขาต้องคอยตามเช็ดก้นให้อีกแล้วหรือ

บัดซบสิ้นดี!

หลี่เหวินจวินมองจ้าวเสี่ยนด้วยหน้านิ่งทีหนึ่ง แสร้งน้ำเสียงโศกเศร้าน้อยใจ บอกเล่าเรื่องที่หอสุราถูกคนเดนตายในยุทธภพโจมตี

จ้าวเสี่ยนทำหน้าตกตะลึงทันที “ใครกันช่างกล้านัก อยากตายแล้วใช่ไหม!”

หลี่เหวินจวินมองจ้าวเสี่ยนอีกแวบหนึ่ง ยกยิ้มตรงมุมปากนิด ๆ

ถึงจะมองออกว่าความตกใจของกั๋วจิ้วคือการเสแสร้งบางส่วน คาดว่าเขาคงไม่รู้เรื่องเหมือนกัน แต่เดาออกว่าเป็นฝีมือใคร

กั๋วจิ้วถามทันที “เหวินจวิน ตรวจสอบชัดเจนแล้วหรือว่าเป็นไอ้สารเลวคนไหนทำ! ไม่รู้จักที่ตาย กล้าลงมือกับราชนิกุล!”

หลี่เหวินจวินไม่บอกว่าตรวจสอบชัดแล้ว แต่ก็ไม่ได้บอกว่าตรวจสอบไม่ได้ เพียงพูดเรียบว่า

“วันนี้ที่ข้ามา เพราะอยากขอคำชี้แนะกับท่านปู่ เจอเรื่องอย่างนี้ควรจัดการอย่างไรดี ท่านปู่คุมบังเหียนอยู่เบื้องหลังตระกูลโจว คาดว่าสมัยก่อนต้องเจอเรื่องแบบนี้ไม่น้อยกระมัง”

จ้าวเสี่ยนหัวใจรัดแน่นฉับพลัน

ตระกูลโจวหรือ

เมื่อก่อนเจอมาไม่น้อยหรือ

‘ตระกูลโจว’ คำเดียวเพียงพอบอกว่าหลี่เหวินจวินตรวจสอบได้แล้วว่าเป็นฝีมือของพ่อลูกตระกูลโจวทำ!

มิเช่นนั้นหลี่เหวินจวินต้องบอกว่าเขากุมบังเหียน ‘สลักดอกไม้’ ไม่ใช่ ‘ตระกูลโจว’!

แต่ความสงบของกั๋วจิ้วเหนือคน พยักหน้าน้อย ๆ พูดว่า

“นั่นสิ จะทำการค้าใหญ่ ยากจะรับรองว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ เหวินจวินเอ๋ย ชินก็ดีเอง”

หลี่เหวินจวินพยักหน้าแล้วพูดต่อ “ข้าย่อมเข้าใจหลักการนี้ แต่เรื่องนี้มิใช่เรื่องเล็ก พัวพันถึงคนเดนตายของยุทธภพ และเกี่ยวพันถึงชีวิตคน คนของข้าจะตายเปล่าไม่ได้”