องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 268

คุณพระคุณเจ้าช่วย!

ถ้าให้ศาลต้าหลี่กับกรมอาญามาทำเรื่อง เรื่องที่พ่อลูกตระกูลโจวทำหลายปีนี้ เขารู้เป็นส่วนมาก ถ้าเริ่มตรวจสอบ เช่นนั้นเรื่องที่เขาซุกซ่อนเอาไว้ต้องถูกขุดคุ้ยออกมาหมดแน่ ถึงตอนนั้นจะมีแต่เสีย

กั๋วจิ้วลนลานทันที!

พร้อมกันนั้นก็เกิดความระแวงกับหลี่เหวินจวินมากด้วย!

ดังคาด สมกับที่เป็นคนฉลาดอันดับหนึ่งในแผ่นดิน วิธีการทำให้คนกลัว

ในฐานะที่เป็นธิดาคนโตของราชวงศ์ ทั้งยังเป็นองค์หญิงที่ฮ่องเต้โปรดปรานให้ความสำคัญมาก ถ้าหลี่เหวินจวินขอให้มีโองการตรวจสอบเรื่องนี้ หลี่เจิ้งต้องไม่ปฏิเสธแน่ ถึงตอนนั้นยังอาจมีการร่วมพิจารณาคดีของสามกรมอีก!

ถึงตอนนั้นมิต้องแย่หรือ

มีกี่หัวให้ตัดกัน!

“เหวินจวิน ไม่ได้นะ ๆ ไม่เหมาะสม ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง!” จ้าวเสี่ยนโพล่งขึ้นมาเดี๋ยวนั้น

“อ้อ” หลี่เหวินจวินเงยหน้ามองกั๋วจิ้วชืด ๆ “ความหมายของท่านปู่คือ...”

จ้าวเสี่ยนกัดฟัน เอ่ย “ความหมายของข้าคือ ความจริงข้าก็จัดการเรื่องนี้ได้ เจ้าก็ขอร้องข้าแล้ว แล้วข้าจะทำให้เจ้าผิดหวังได้อย่างไร อีกอย่าง ศาลต้าหลี่กับกรมอาญางานยุ่งอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นเรื่องที่ข้าจัดการได้ แล้วทำไมต้องรบกวนพวกเขาอีกล่ะ เจ้าว่าจริงไหม”

“ท่านปู่ ท่านจัดการได้จริงหรือ! เช่นนั้นก็ดีจริง ๆ เลย!” หลี่เหวินจวินทำหน้าดีใจทันที

แน่นอน นางปั้นหน้า

รอยยิ้มกั๋วจิ้วฝืดเล็กน้อย พยักหน้าพูด

“ถูกต้อง ข้าจัดการได้ เหวินจวิน เจ้าวางใจเถอะ เรื่องนี้ให้เป็นธุระข้านะ ข้าต้องให้คำตอบที่เจ้าพอใจได้แน่นอน!”

“ได้ ท่านผู้ช่วยข้าได้ช่างดีจริง ๆ เลย”

หลี่เหวินจวินยิ้มพลัน เอ่ย “เช่นนั้นข้าก็รอฟันข่าวดีของท่านปู่แล้วนะ ถึงตอนนั้นหวังว่าท่านจะให้ข้าสมปรารถนาได้”

“พูดง่าย ๆ” จ้าวเสี่ยนหัวเราะฮา ๆ

“ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เอาไว้ข้าจะมาเยี่ยมท่านใหม่ ข้ายังต้องกลับไปสำนักส่วนกลางอีก ไม่รบกวนท่านแล้ว” หลี่เหวินจวินว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะพาฉิงเอ๋อร์จากไป

จ้าวเสี่ยนลุกขึ้นไปส่ง

กระทั่งถึงหน้าจวน จู่ ๆ หลี่เหวินจวินก็เหมือนคิดอะไรขึ้นได้ หันกลับมามองจ้าวเสี่ยน ยิ้มพูดด้วยความหมายเชิงลึก

“จริงสิท่านปู่ ข้ารู้มาจากเจ้าโจรที่จับตัวมาได้สองคนนั้น เห็นว่าผู้บงการเบื้องหลังคือพ่อลูกคู่หนึ่ง ถ้าท่านตรวจสอบชัดเจนแล้ว ข้าไม่ขออะไรมาก แค่ให้พ่อลูกคู่นั้น...หายไปจากเมืองหลวงก็พอ!”

จากนั้นก็ไม่รอให้จ้าวเสี่ยนตอบรับ ย่างเท้าออกจากจวนและจากไปทันที!

กั๋วจิ้วจ้าวเสี่ยนสีหน้าย่ำแย่ ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม แผ่นหลังผุดเหงื่อกาฬเป็นปื้น!

องค์หญิงบ้านตัวเองน่ากลัวจริง ๆ

“จริงสิ”

จู่ ๆ หลี่เหวินจวินก็หันมามองฉิงเอ๋อร์ พูดอย่างเคร่งขรึม “ช่วงนี้ข้าพาเจ้าที่ไหนก็ไม่เคยกีดกันให้เจ้าออกไป และเจ้าก็รู้หลาย ๆ เรื่อง คาดว่าเจ้าน่าจะรู้ว่าต่อไปข้าอยากให้เจ้ารับช่วงบางเรื่องต่อ”

“แต่เจ้าห้ามแพร่งพรายทุกถ้อยคำ ทุกเรื่องที่จิ่งอ๋องพูดและทำแม้แต่นิดเดียว ต่อให้อนาคตเสด็จพ่อตรัสถาม เจ้าก็ห้ามพูด!”

ฉิงเอ๋อร์เปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน รีบพูด “ข้าน้อยมิกล้า! จะทำตามคำเตือนของท่าน”

หลี่เหวินจวินมองนางทีหนึ่งแล้วจึงถอนสายตากลับ พยักหน้าพูด “อืม เจ้าติดตามข้ามาหลายปี ข้าเชื่อใจเจ้า แค่ต่อไปอย่าทรยศความเชื่อใจของข้าก็พอ”

“ข้าน้อยอยู่เป็นคนขององค์หญิง ตายเป็นผีขององค์หญิง จะไม่มีใจเป็นอื่นเด็ดขาดเจ้าค่ะ!” ฉิงเอ๋อร์พูดทันที

หลี่เหวินจวินพยักหน้า ไม่พูดอีก

ตระกูลโจว พอกั๋วจิ้วส่งคนมาบอก โจวถงพ่อลูกก็ระแวดระวังทันที

แต่โจวจงสีหน้านิ่ง พูดขึ้นอย่างเห็นเป็นสนุกเล็กน้อย

“ท่านพ่อ ไม่เป็นไรหรอก ถึงจะสงสัยเราก็ไม่มีหลักฐานชี้ชัด ทำอะไรเราไม่ได้ พวกเราวางใจไปก็พอ”