องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 270

ต่อให้เป็นราชนิกุลแล้วอย่างไร

พวกเขาไม่มีหลักฐานสักหน่อย!

ไม่มีหลักฐานแสดงว่าเขาเป็นคนทำ พวกเขาจะฆ่าแกงเขาตามอำเภอใจได้อย่างไร!

เขาไม่ยอม!

ไม่ยอม!

เขาจะแพ้ง่าย ๆ อย่างนี้ได้อย่างไร!

จ้าวเสี่ยนมองโจวจง สีหน้าเปลี่ยนเป็นดำทะมึนถึงที่สุด จ้องเขาเขม็ง เอ่ยเสียงเย็นเฉียบ

“ดีนี่ เจ้าคิดว่าตัวเองบริสุทธิ์ เช่นนั้นก็ให้ศาลต้าหลี่กับกรมอาญาตรวจสอบเรื่องนี้ให้กระจ่างแล้วกัน ถึงตอนนั้นตระกูลโจวประหารยกครัว ข้าเสื่อมเสียเกียรติยศทั้งหมด! เจ้าเลือก!”

โจวจงชะงักงัน สีหน้าย่ำแย่ถึงขีดสุด!

เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร...

ถ้าศาลต้าหลี่กับกรมอาญาตรวจสอบจริง ต้องตรวจสอบเจออะไรแน่ ต่อให้ตรวจสอบไม่ได้ว่าเขาเป็นคนทำเรื่องนี้ แต่ก็ต้องคุ้ยเจอเรื่องในสมัยก่อนแน่ ถึงตอนนั้นตระกูลโจวจะต้องถูก...ประหารทั้งตระกูล...

เมื่อก่อนมีบางเรื่องที่ขนาดจ้าวเสี่ยนก็ยังไม่รู้ เรื่องพวกนั้นนั่นแหละ จึงจะเป็นเรื่องมืดจริง ๆ สามารถทำให้ทั้งตระกูลโจวต้องตกตายไปตามกัน!

แต่มันเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร

แค่แย่งการค้า ทำไมถึงใหญ่โตปานนี้ได้

เขาไม่เข้าใจเลย!

“ข้าเลือกอย่างแรก...” โจวถงใบหน้าปราศจากสีเลือด หน้าซีดเอ่ยปาก “พวกเราเลือกเข้ามอบตัวเอง รบกวนน้องจ้าวหาทาง...คุ้มครองตระกูลโจวทั้งหมดด้วย”

โจวถงแก่แล้ว เหน็ดเหนื่อยไม่ไหว

ทุ่มเทกายใจจึงมีตระกูลโจวในทุกวันนี้ และถ้าเขากับบุตรชายทำให้ตระกูลโจวที่เขาสร้างมาด้วยความลำบากพังพินาศ เช่นนั้นเขาก็ทำงานเสียเปล่าทั้งชาติแล้ว

เขาไม่อยากเห็นภาพนั้น!

“ท่านพ่อ พวกเขาไม่มีหลักฐาน! พวกเราไม่ต้องกลัวหรอก!” โจวจงเห็นบิดาตนยอมก่อน จึงตะคอกขึ้นมาด้วยความร้อนรนทันที

เขาไม่อยากตายนะ!

ภรรยาของเขายังสาว ลูกชายยังเล็ก เขาไม่อยากตาย!

โจวถงส่ายหน้า มองเขาแล้วเอ่ย “จงเอ๋อร์ วางมือเถอะ พวกเราจะให้ตระกูลโจวทั้งหมดต้องย่อยยับไปกับเราไม่ได้”

“ข้าไม่ยอม!” โจวจงร้องไห้โฮ

เขาทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาไร้แวว

พอจ้าวเสี่ยนเห็นภาพนี้แล้วก็สะท้อนใจหนัก เอ่ย “รู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ไยต้องทำด้วย”

โจวถงตอบ “น้องจ้าว หวังว่าเจ้าจะคุ้มครองตระกูลโจวได้ เจ้าต้องการให้เราทำอย่างไร พวกเราจะทำตาม...”

จ้าวเสี่ยนมองสองพ่อลูก สีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย เอ่ย

โจวถงส่ายหน้า ยิ้มพูด “จงเอ๋อร์ ตอนข้าหนุ่ม ๆ รู้หนังสือแค่ไม่กี่ตัว มีคำพูดหนึ่งพูดได้ดี ความตายบ้างหนักกว่าเขาไท่ซัน บ้างเบากว่าขนนก พวกเราตายเพื่อตระกูลโจว สำหรับตระกูลโจว ถือว่าหนักกว่าเขาไท่ซันแล้ว ตายคุ้มค่า แค่นี้ก็พอแล้ว”

โจวจงกำหมัดแน่น น้ำตาร่วงหล่นไร้สำเนียง

ถ้ารู้อย่างนี้ ไยต้องทำแต่ทีแรก

ตระกูลโจวล้มแล้ว

ชั่วข้ามคืน พ่อลูกตระกูลโจวไปมอบตัว สารภาพบางเรื่องที่เคยทำ แน่นอนว่าต้องอนุโลม ทว่าเรื่องที่พวกเขาก่อโทษหนักหนาอย่างยิ่ง ถูกกรมอาญาจับเข้าคุกหลวง ไม่นานก็ประหารตรงปากทางตลาดในเมืองหลวง

พอหลี่จุ่นได้ฟังข่าวที่หยางจงออกจวนตอนเช้าและนำกลับมาก็ตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าพี่หญิงจะลงมือเด็ดขาดอย่างนี้ ทำสองพ่อลูกตายเลย

สมกับที่เป็นผู้หญิง ลงมือเหี้ยมมาก

จู่ ๆ หลี่จุ่นก็ขนลุกโดยที่ไม่หนาว

แต่ขณะหลี่เหวินจวินรู้ข่าวนี้ก็ตกตะลึงเหมือนกัน แต่นางแค่ให้กั๋วจิ้วไล่พ่อลูกตระกูลโจวออกจากเมืองหลวงเองไม่ใช่หรือ

ทำไมกลายเป็นตายเสียแล้วล่ะ

หรือว่าไม่ได้พูดชัดเจน

แต่ก็พูดชัดแล้วนี่!

นางบอกว่าให้พวกเขาหายตัวไปจากเมืองหลวงไง